ماشین های سوخت هیدروژنی به عنوان ماشین های پاک تر، و روش کارامد مداوم تری روی کار آمدند.
هوندا برنامه ی فروش هوندا کلریتی Clarity را در کالیفرنیا تا اواخر سال 2016 آغاز خواهد کرد. تویوتا هم در این میان با بیشترین سابقه در زمینه ی ماشین های سوخت هیدروژنی، در حال گسترش تویوتا میرای Mirai در سراسر آمریکاست. نا گفته نماند که این دو خودروساز بزرگ تنها تولید کنندگانی نیستند که در زمینه ی تکنولوژی ماشین های سوخت هیدروژنی فعالیت می کنند. لکسوس یکی دیگر از برند هایی است که مدل LF-LC خود را در نمایشگاه ماشین دیترویت که اوایل امسال برگزار شد، به نمایش گذاشت. آئودی هم با کانسپت ماشین سوخت هیدروژنی خود، با نام آئودی h-tron کواترو پا به این میدان گذاشت.
اما، الون ماسک مدیر عامل تسلا (تولید کننده ی ماشین های الکتریکی)، معتقد است که ماشین های سوخت هیدروژنی حرکت و تحول درستی نیستند. به بیان دقیق تر، او معتقد است که این تکنولوژی “بسیار احمقانه” است.
الون ماسک در این باره می گوید: “اگر تصمیم بر این است که یک مکانیسم ذخیره سازی انرژی داشته باشیم، هیدروژن انتخاب بسیار احمقانه ای خواهد بود؛ در عوض گاز متان یا پروپان انتخاب های بهتری هستند.” ماسک اظهارات خود در این زمینه را در کنفرانس اخبار جهانی خودرو که در اوایل سال 2015 و در شهر دیترویت برگزار شد، اعلام کرد. به عقیده ی الون ماسک، تولید و بازسازی گاز هیدروژن، مشکل تر از گازهای دیگر است.
ماسک در ادامه ی این کنفرانس اضافه کرد: “من فکر می کنم که این کار احمقانه است. تولید هیدروژن و ذخیره ی آن به عنوان سوخت حرکتی مورد نیاز ماشین، فرآیند پیچیده و مشکلی است. اگر از پنل های خورشیدی به منظور شارژ مستقیم باطری استفاده شود، در مقایسه با فرآیند شکافتن آب، ذخیره ی هیدروژن، حذف اکسیژن و فشرده سازی هیدروژن، کارامد تر خواهد بود.”
مقابله ی بین ماشین های سوخت هیدروژنی و ماشین های الکتریکی منطقی بوده و هر دو طرف نکات قابل قبولی را مطرح می کنند.
سوال اینجاست که آیا حقیقتا ماشین های هیدروژنی بهتر از ماشین های الکتریکی هستند یا خیر؟ از لحاظ فنی می توان گفت که بله، ماشین های سوخت هیدروژنی بهتر هستند اما نکات ریزی هم وجود دارد.
ماشین های هیدروژنی محدوده ی مسافتی بیشتری در مقایسه با ماشین های الکتریکی دارند و فرآیند سوخت گیری آنها سریعتر انجام می شود.
تسلا بزرگترین تولید کننده، در میان سایر تولید کنندگان ماشین های الکتریکی محسوب می شود؛ مدل ایکس تسلا با یک بار شارژ کامل (باطری 90 کیلو وات بر ساعت)، می تواند 257 مایل معادل 413 کیلومتر را طی کند. البته این ماشین با قیمت 132 هزار دلار به فروش می رسد، این در حالیست که سایر ماشین های الکتریکی با محدوده ی سرعتی کمتر از 100 مایل (160 کیلومتر)، قیمتی معادل 50 هزار دلار دارند.
بنابراین ماشین هیدروژنی هوندا کلریتی با محدوده ی مسافتی 400 مایل (643 کیلومتر) و آئودی h-tron با 327 مایل معادل 526 کیلومتر (محدوده ی مسافتی ماشین هیدروژنی لکسوس هنوز مشخص نیست)، نسبت به ماشین های الکتریکی برتری دارند.
محدوده ی مسافتی ماشین های تسلا چندان هم بد نیست، اما باید در نظر گرفت که زمان مورد نیاز برای شارژ مجدد این ماشین ها تقریبا زیاد است. ماشین شارژ سریع تسلا با نام مدل اس، می تواند با 30 دقیقه شارژ، 170 مایل را طی کند. این مسافت برای ماشین های الکتریکی بسیار مناسب است؛ اما تصور کنید که مدام به ایستگاه های شارژ مجدد مراجعه می کنید و بعد از 30 دقیقه، مسافتی که طی می کنید بسیار کمتر از ماشین های دیگر است. حالا ماشین های هیدروژنی را در نظر بگیرید که سوخت گیری مجدد آنها تنها به 3 دقیقه زمان نیاز دارد.
و اما در مورد نکات ریزی که مشکلات این نوع ماشین ها محسوب می شود می توان گفت که هیچ نوع زیر ساختی برای پشتیبانی از این ماشین ها وجود ندارد. به بیان دیگر ایستگاه های سوخت گیری مجدد وجود ندارند. برای اطلاعات بیشتر در این زمینه به این لینک بروید.
.
.
منبع: techinsider
