;
coinex

تصاویر نجومی هفته : کهکشان های مارپیچی غول های گازی مرموزی هستند!

 

تصاویر نجومی هفته : کهکشان های مارپیچی غول های گازی مرموزی هستند!تصاویر نجومی هفته اینبار موارد گوناگونی را در بر دارد؛ ستاره های درخشان در آسمان شب زیبا هستند؛ اما این زیبایی از فاصله نزدیک تر وصف ناپذیر است!

این هفته دانشمندان نگاهی به U Antilae داشتند؛ یک ستاره غنی از کربن با فاصله 900 میلیون سال نوری از زمین. این ستاره نارنجی که تصویر آن توسط رصدخانه European Southern به ثبت رسیده، در یک نمای گسترده به نمایش درآمده، در حالیکه تاریکی محض فضا آن را احاطه کرده است. این ستاره در هاله ای از مواد قرار گرفته که تقریبا طی 3000 سال انباشته شده اند.

کشف هیجان انگیز دیگری نیز در هفته گذشته به ثبت رسید. ستاره شناسان شئی را شناختند که در گذشته تصور می شد یک ستاره دنباله دار باشد؛ اما در حقیقت دو سیارک بودند که به دور یکدیگر گردش کرده و ردی از گرد ستاره را به جای می گذاشتند. این جفت شگفت انگیز احتمالا عضوهای جدا شده ای هستند که احتمالا 5000 سال قبل شکسته شده و از آن زمان تا به حال، به دور یکدیگر می رقصند.

اما این همه چیز نیست؛ در تصاویر نجومی هفته مشاهده می کنیم که فضاپیمای کاسینی چطور آخرین عکس های خود از قمر زحل را به ثبت رسانده است. فضاپیمای جونو نیز یک تصویر از اتمسفر زیبای سیاره مشتری را ارسال کرد. این تصویر در فاصله 4700 مایلی از سطح این سیاره به ثبت رسیده و نمای زیبایی از ابرهای چرخان آن را به نمایش گذاشته است.

در ادامه با تصاویر نجومی هفته با تکراتو همراه شوید:

احتمالا با تماشای هسته این کهکشان مارپیچی باشکوه سرگیجه می گیرید. این کهکشان به نام NGC 6753 شناخته می شود و در فاصله ای با زمین قرار دارد که به دانشمندان اجازه می دهد تنها هاله ی آن را مورد بررسی قرار دهند. نقاط آبی رنگی که مشاهده می کنید، ستاره های جوانی هستند که مراحل اولیه شکل گیری را طی می کنند. نقاط قرمز نیز ستاره های قدیمی تر با دمای کمتر را نشان می دهند.

احتمالا با تماشای هسته این کهکشان مارپیچی باشکوه سرگیجه می گیرید.


این تصویر نجومی هفته ، طیف های زیبای سیاره مشتری را نشان می دهد؛ البته رنگ های این تصویر بهینه شده اند. عکسی که مشاهده می کنید توسط فضاپیمای جونو در فاصله 4700 مایلی (7563.9 کیلومتر) از بالای این سیاره ثبت شده است.

 این تصویر نجومی هفته ، طیف های زیبای سیاره مشتری را نشان می دهد؛ البته رنگ های این تصویر بهینه شده اند. عکسی که مشاهده می کنید توسط فضاپیمای جونو در فاصله 4700 مایلی (7563.9 کیلومتر) از بالای این سیاره ثبت شده است.


این ستاره قرمز با نام U Antilae شناخته می شود؛ ستاره ای که بیشتر حجم آن را کربن تشکیل داده و 900 میلیون سال نوری از زمین فاصله دارد. رصدخانه Eouropean Southern این تصویر زاویه گسترده را به ثبت رسانده است.

این ستاره قرمز با نام U Antilae شناخته می شود؛ ستاره ای که بیشتر حجم آن را کربن تشکیل داده و 900 میلیون سال نوری از زمین فاصله دارد. رصدخانه Eouropean Southern این تصویر زاویه گسترده را به ثبت رسانده است.


در این تصویر، ستاره قرمز کربنی U Antilae با حبابی از مواد احاطه شده است. نزدیک به 3000 سال قبل، این ستاره به صورت کاملا ناگهانی، بخش زیادی از جرم خود را منهدم کرده و طی چند صد سال، به این پوسته تبدیل شد. در تصویر سمت راست، پوسته آن در جزئیات بی سابقه ای دیده می شود. دانشمندان با جدا کردن رنگ های ستاره می توانند سرعت مواد در حال حرکت اطراف این ستاره را محاسبه کنند.

در این تصویر، ستاره قرمز کربنی U Antilae با حبابی از مواد احاطه شده است. نزدیک به 3000 سال قبل، این ستاره به صورت کاملا ناگهانی، بخش زیادی از جرم خود را منهدم کرده و طی چند صد سال، به این پوسته تبدیل شد. در تصویر سمت راست، پوسته آن در جزئیات بی سابقه ای دیده می شود. دانشمندان با جدا کردن رنگ های ستاره می توانند سرعت مواد در حال حرکت اطراف این ستاره را محاسبه کنند.


دانشمندان اوایل تصور می کردند که این جرم درخشان، یک ستاره دنباله دار است. اما به تازگی دریافته اند که دو سیارک که به دور یکدیگر می چرخند، این جرم را تشکیل داده اند. این رقص منحصر به فرد فضایی بین دو جرم سنگی که 60 مایل از هم فاصله دارند، اتفاق می افتد. سیارک 300163 نزدیک به 5000 سال قبل شکل گرفته است.

دانشمندان اوایل تصور می کردند که این جرم درخشان، یک ستاره دنباله دار است. اما به تازگی دریافته اند که دو سیارک که به دور یکدیگر می چرخند، این جرم را تشکیل داده اند. این رقص منحصر به فرد فضایی بین دو جرم سنگی که 60 مایل از هم فاصله دارند، اتفاق می افتد. سیارک 300163 نزدیک به 5000 سال قبل شکل گرفته است.


قمر لاپتوس سیاره زحل کمی غیر متعادل است؛ بخشی از آن روشن تر از بخش دیگر است. یک نظریه قابل قبول مدعی است که این کنتراست به دلیل گرد و خاک های خارجی که روی بخشی از قمر قرار می گیرند به وجود آمده، در حالیکه یخ ها متغیر بخش دیگر را تشکیل داده اند. این تصویر نجومی هفته توسط فضاپیمای کاسینی به ثبت رسیده است. این فضاپیما روزهای پایانی خود را به سر برده و در درک بهتر این سیاره به دانشمندان کمک کرده است.

قمر لاپتوس سیاره زحل کمی غیر متعادل است؛ بخشی از آن روشن تر از بخش دیگر است. یک نظریه قابل قبول مدعی است که این کنتراست به دلیل گرد و خاک های خارجی که روی بخشی از قمر قرار می گیرند به وجود آمده، در حالیکه یخ ها متغیر بخش دیگر را تشکیل داده اند. این تصویر نجومی هفته توسط فضاپیمای کاسینی به ثبت رسیده است. این فضاپیما روزهای پایانی خود را به سر برده و در درک بهتر این سیاره به دانشمندان کمک کرده است.

.

منبع: wired

ارسال برای دوستان در: واتساپ | تلگرام |






ارسال نظر