یک متن مطالعه تازه منتشر شده از موسسه علوم تلسکوپ ناسا و فضا (مؤسسه علوم تلسکوپ فضایی (STScI)) تصریح می کند که حدود 92 درصد از جهان قابل سکونت هنوز ایجاد نشده است. این پژوهش از داده های جمع آوری شده توسط تلسکوپ های هابل و کپلر ناسا، با هدف قرار دادن ایجاد زمین، و پتانسیل زندگی پیشرفته در فضای بیشتری از جهان، انجام شده است.
مشاهدات کپلر و سایر تلسکوپ های فضایی نشان می دهد که سیاره های شبه زمین واقع در منطقه قابل سکونت یک ستاره، در واقع به طورشگفت آوری شایع هستند. تصور می شود حدود یک میلیارد از چنین مکان هایی فقط در کهکشان ما وجود داشته باشد. این به پایه و اساس نهادها و برنامه سرمایه گذاری های در مقیاس بزرگ، که به شدت در جستجوی حیات فرازمینی هوشمند هستند، منجر شده است.
با این حال، با توجه به این مطالعه، می توان گفت که اکثر جهان های قابل سکونتی که در تمدن هوشمند وجود داشته باشند، هنوز متولد نشده اند. دانشمندان تخمین می زنند که آخرین ستاره تا حدود 100 تریلیون سال بعد، نخواهد سوخت، این به این معنی است که هنوز هم زمان زیادی برای ایجاد ستاره های جدید و سیارات مشابه زمین وجود دارد. این امر شاید با این تفکر که تمدن ما ممکن است خیلی زود متولد شده باشد و با جهان های متمدن ایجاد شده در آینده فاصله زیادی از نظر هوشمندی تمدن داشته باشیم، ناخوشایند به نظر برسد، اما نویسندگان این مقاله قصد دارند پیام مثبت تری را انتقال دهند.
یک مقاله در این مطالعات ادعا می کند که قبل از پایان جهان، تقریبا 10 برابر سیاره های بسیاری که در حال حاضر وجود دارند، ایجاد می شوند و این گسترش نشان می دهد که حداقل به احتمال 92 درصد ما تنها تمدن پیشرفته به وجود در جهان، قبل از پایان هستی، نخواهیم بود.
با توجه به این مقاله، سیارات شبیه به زمین که در آینده ایجاد می شوند، به احتمال زیاد در خوشه های کهکشانی عظیم و کهکشان های کوتوله که ذخایری از مواد ایجاد کننده ستاره ها را حفظ کرده اند، ایجاد می شود.
با اینکه ما به شواهد ایجاد جهان های دیگر نزدیک نیستیم ولی زمانی که در آن قرار داریم به گونه ای است که می توانیم درکی از ایجاد و انقلاب حیات های بعدی داشته باشیم، در واقع قاب زمانی که در آن سیاره ما ایجاد شده، در کنار قابلیت های علمی ما به این معنی است که ما به طور ایده آل به گونه ای قرار گرفته ایم که شاهد شواهدی از ایجاد زمین شناسی جهان و مسیر تکاملی خود، با مطالعه نور باستانی و تابش الکترومغناطیسی باشیم.
یک تمدن که یک تریلیون سال در یکی دیگر از سیاره های زمین مانند، تکامل می یابد، یا به همان چیز می رسد که از قبل وحود داشته، و یا حتی در یک سطح بالاتر از توان علمی ما می رسد که ما قادر به اکتشاف آن با بررسی سیر تکاملی از آغاز جهان تا کنون نیستیم، به این دلیل که سرنخ هایی که اکنون در دسترس ماست، رفته رفته تحلیل رفته است.
.
با عضویت در کانال رسمی تکرا در تلگرام از آخرین اخبار روز تکنولوژی مطلع باشید.
.
منبع: nasa
