ناسا در عکس جدید خود یکی از عجیب ترین دریاچه های جهان را با رنگ های سرخ مهیبش به تصویر کشیده است. دریاچه ناترون در شمال تانزانیا، دریاچه ای است که آب آن فوق العاده قلیایی است. این آب با مقیاس پی هاش 10.5 همچون آمونیاک کاملا سوزآور نیست، اما شباهت زیادی به شیر منیزیم (یا لاکسی ژل) دارد.
دلیل این ترکیب شیمیایی عجیب آب، ساختار زمین شناسی آتشفشانی اطراف دریاچه ناترون است. مواد معدنی و نمک- به خصوص سدیم کربنات – ناشی از فرایندهای آتشفشانی، آب دریاچه ناترون را از درجه پی هاش حدود 7 که در مقیاس پی هاش خنثی محسوب می شود، بسیار بالاتر برده است.
ماهواره لندست 8 ناسا، 6 مارس (16 اسفند) از فراز دریاچه ناترون عبور کرد و عکس هایی از زیبایی شگرف آب های دریاچه شکار کرده است. رنگ سرخ این دریاچه به علت وجود هلوارکیا است، میکروارگانیسم هایی که در آب های شور دریاچه زندگی می کنند. در پایان فصل خشک، زمانی که این عکس ماهواره ای ناسا به ثبت رسید، سطح آب دریاچه کم است و حوضچه نمک غلیظ آن رنگانگ است.
در نزدیکی دریاچه ناترون، کوه اُل دانیو لنگای واقع است که آتشفشانی فعال است و گاهی فوران می کند. بر اساس گزارش، برنامه جهانی آتشفشانی اسمیتسونیان، اُل دانیو لنگای تنها آتشفشانی است که از آن گدازه های کربناتیت فوران می کند. برخلاف گدازه های بسیاری از آتشفشان ها که گدازه های سیلیسی هستند، گدازه های کربناتیت، حاوی سیلیکای بسیاری کمی هستند.
همچنین بر اساس داده های رصدخانه آتشفشانی هاوایی، گدازه های کربناتیت آتشفشان اُل دانیو لنگای، مشخصا عجیب هستند، دمای این گدازه ها به حدود 930 درجه فارنهایت تا1100 درجه فارنهایت (500 تا 600 درجه سانتیگراد) می رسد.
با وجود این ویژگی های مرگبار، دریاچه ناترون، محل زندگی فلامینگوی کوچک است. این پرندگان از جلبک های آب شور تغذیه می کنند. نامگذاری این دریاچه هم به سب وجود ناترون بوده است، ترکیب طبیعی که بیشتر از کربنات سدیم و خاکستر آتشفشانی تشکیل شده است. همان ترکیبی که مصریان باستان از آن برای مومیایی کردن اجساد خود استفاده می کردند.
حیواناتی که در این دریاچه می میرند، عمدتا کلسیفیه یا اساسا مجسمه می شوند. در سال 2013، هنگامی که عکاسی به نام نیک برانت، پرندگان، خفاش ها و سایر حیوانات را در امتداد خط ساحلی این دریاچه مشاهده کرد، بلافاصله دریافت؛ جزء عکاسی هیچ کار دیگری نمی تواند با این حیوانات سنگی کند.
برانت می گوید: “هیچ کس به درستی نمی داند، این حیوانات دقیقا چگونه مرده اند، اما به نظر می رسد، طبیعت شدیدا بازتابی سطح دریاچه موجب سردرگمی این جانوران و در نتیجه سقوط آنها درون آب شده است.”
برانت لاشه های کلسیفیه این جانوران نگون بخت را در موقعیت های طبیعی قرار داد و از آنها عکاسی کرد. او می گوید: “جانورانی را که در ساحل پیدا کرده بودم برداشتم و در موقعیت های زنده ای قرار دادم. آنها را دوباره به زندگی بازگرداندم، دوباره در مرگ زنده شان کردم.”
در ادامه بخشی از سری عکس های او از دریاچه ناترون را که در کتابی به نام “در سرزمین ویران” منتشر شده، مشاهده می کنید.
.
منبع: livescience
