خرس‌های آبی هشت‌پا آخرین بازماندگان زمین خواهند بود

دانشمندان موجوداتی را شناسایی کرده‌اند که به باور آن‌ها، آخرین شکل حیات خواهند بود که پس از خاموش خورشید جان سالم به درمی‌برند. محققان می‌گویند، پس‌ازاین که انسان‌ها از زمین محو شدند (انقراض یا مرگ دسته‌جمعی به هر شکلی)، خرس‌های آبی یا همان تاردیگریدها که حیوانات کوچکِ هشت پایی هستند، زنده می‌مانند.

طیف وسیعی از فجایع طبیعی می‌تواند به حیات ما انسان‌ها پایان دهند، از برخورد یک سیارک یا شهاب‌سنگ بزرگ به زمین تا ابرنواختر (انفجار ستاره‌ای) نزدیک به زمین، اما هیچ‌کدام به‌اندازه‌ای نخواهند بود که تمام اشکال حیات را نابود کنند. حال، به نظر می‌رسد، خرس‌های آبی، آخرین بازماندگان زمین پس از رویدادی آخر زمانی خواهند بود. این حیوانات جان‌سخت که حداکثر نیم میلیون میلی‌متر رشد می‌کنند، می‌توانند تا 30 سال بدون غذا و آب زنده بمانند و قادر به تحمل دمایی تا 150 درجه سانتی‌گراد هستند و بنابراین در خلأ منجمد فضا هم می‌توانند زنده بمانند.

گروهی از محققان فرانسوی در سال 2007، خرس‌های آبی را به فضا فرستادند و متوجه شدند که این جانداران سرسخت قادر به زنده ماندن در شرایط دشوار فضا هم هستند. محققان دریافتند که تاردیگریدهایی که از مأموریت فضایی ۱۰ روزه خود به زمین بازگشته‌اند، به طرز حیرت‌آوری زنده مانده‌اند

دکتر دیوید اسلون، یکی از محققان این تیم تحقیقاتی از دانشگاه آکسفورد، گفت: “بسیاری از مطالعات قبلی روی فجایع آخر زمانی تمرکز کرده بودند، همچون رویدادهای نجومی به مانند، ابرنواخترها که می‌توانند نژاد انسان را به‌کلی نابود کنند. اما ما در مطالعه خود به سخت‌جان‌ترین گونه‌ها یعنی خرس‌های آبی پرداخته‌ایم.”

اسلون در ادامه گفت: “با کمال تعجب دریافتیم که اگرچه ابرنواخترهای نزدیک یا برخورد سیارک‌های بزرگ برای انسان‌ها فاجعه‌بار خواهند بود، اما هیچ تأثیری روی خرس‌های آبی نخواهند داشت. بنابراین به نظر می‌رسد که حیات پس‌ازاینکه شکل گرفت، به‌سختی کاملا از بین می‌رود. تعداد زیادی از گونه‌ها و یا حتی کل سرده‌ها  منقرض می‌شوند، اما حیات به‌طورکلی به زندگی خود ادامه می‌دهد.”

دکتر آلوس باتیستا یکی دیگر از محققان این تیم تحقیقاتی می‌گوید، وجود خرس‌های آبی به جستجوی حیات فرازمینی هم کمک می‌کند. خرس‌های آبی همان قدری به دیگر موجودات زمینی نزدیک هستند که به نمونه‌های حیات در سایر سیارات. بنابراین ما یک مورد واقعی برای جستجوی حیات در مریخ و دیگر نواحی منظومه شمسی در اختیارداریم.”

این مطالعه جدید که در نشریه “Scientific Reports” منتشرشده، سه حادثه احتمالی را بررسی کرده: یک برخورد سیارکی، یک ابرنواختر و انفجار پرتوگاما. تنها دوازده جرم کیهانی از جمله سیاره کوتوله پلوتو به‌قدری بزرگ هستند که در صورت برخورد با زمین، اقیانوس‌ها را بخار کنند، اما هیچ‌کدام این اجرام در مسیر مداری سیاره ما قرار ندارند.

محققان نتیجه گرفته‌اند که یک ابرنو اختر (Supernova) به‌ اندازه کافی بزرگ است که می‌تواند تمام اشکال حیات را نابود کند.  انفجارهای پرتوی گاما درخشان‌تر از ابرنو اخترها هستند، اما برای اینکه تهدیدی برای حیات زمینی باشند، باید در فاصله‌ای کمتر از 40 سال نوری به سیاره ما رخ دهند، بنابراین چنین خطری هم بعید به نظر می‌رسد.

.

منبع: washingtonpost