روزهای زمین در حال طولانی‌تر شدن هستند، البته این رویداد چندان قابل تشخیص نیست. چرا که بر اساس مطالعه ای جدید، برای یک دقیقه طولانی تر شدن روزهای زمین به 6.7 میلیون سال زمان نیاز است.
در طول 27 قرن گذشته، در هر قرن حدود 1.8 میلی ثانیه به روزهای زمین اضافه شده است، در واقع به نظر می رسد، این زمان به نحو چشمگیری کاهش یافته است، در قرن های گذشته میزان تغییرات برای یک قرن به 2.3 میلی ثانیه می رسیده است.
به گفته لسلی موریسون، ستاره شناس سابق رصدخانه سلطنتی گرینوی و محقق ارشد این مطالعه: ” این فرآیند بسیار کند است. این ارزیابی ها تقریبی هستند، چرا که نیروهای ژئوفیزیکی که عامل چرخش زمین هستند، لزوما در چنین بازه زمانی طولانی ثابت باقی نخواهند ماند. مداخله عصرهای یخبندان و دیگر چیزها به سادگی موجب مختل شدن آن می شوند.”
2.3 میلی ثانیه که از محاسبات پیشین به دست آمده بود، در واقع از محاسبه ترمز ماه به زمین که موجب جزر و مد اقیانوسی می شده، به دست آمده است.
برای مطالعه جدید، موریسون و تیمش، از نظریه گرانشی در مورد حرکت زمین به دور خورشید و ماه به دور زمین بهره برده اند و زمان ماه و خورشید گرفتگی را محاسبه کرده اند.
این محققان سپس، محاسبه کرده اند، این رویداد ها در کدام نواحی زمین قابل مشاهده بوده اند و این محاسبات را با رصدهای ثبت شده توسط تمدن های باستانی همچون بابلی ها، چینی ها، یونانی ها، عرب ها و اروپاییان قرون وسطی مقایسه کرده اند.
موریسون توضیح می دهد: “ما به اسناد مربوط به مورخان و مترجمان متون کهن دسترسی داشتیم. به عنوان مثال، جدول محاسبات نجومی بابلی ها که به خط میخی نوشته شده و در موزه بریتانیا نگهداری می شود، توسط متخصصان مختلفی از آنجا و نقاط دیگر رمزگشایی شده است.”
این تیم پس از مطالعه این اسناد کهن، اختلاف هایی بین کسوف های ثبت شده و کسوف هایی که حقیقتا روی داده بودند، یافتند.
این محققان در مطالعه خود نوشته اند: “این اختلاف سنجشی از چگونگی تغییر چرخش زمین از سال 720 ق.م تاکنون است، این زمانی است که تمدن های باستانی شروع به ثبت سوابق خسوف و کسوف ها کرده بودند.”
محققان می گویند، عواملی از جمله، ترمز جزر و مدی ماه، تغییر شکل زمین با توجه به کوچک تر شدن یخ های قطبی پس از طی آخرین عصر یخبندان، تغییرات الکترو مغناطیسی در پوسته و هسته زمین و تغییر سطح دریاها؛ موجب تغییر سرعت چرخش زمین شده اند.
نتایج یافته های این محققان در مجموعه مقالات ماهانه انجمن سلطنتی اخترشناسان بریتانیا منتشر شده است.
.
منبع: news.mb
