در چند سال اخیر جامعه کارآفرینیِ ایران دستخوش تغییرات و دگرگونی های فراوانی شده است. موج مثبت فزاینده ای که سرتاسر ایران را فراگرفته، همواره در حال پیشرفت بوده و در این بین کارآفرینان و افراد موفق و با سابقه در این اکوسیستم را مجاب کرده که با برگزاری رویدادها و همایش هایی به بزرگ تر شدن این موج کمک کنند و یکی از این رویدادها، همفکر می باشد.
اگر بخواهیم به اختصار به معرفی همفکر بپردازیم بهتر است بگوییم که “همفکر یک رویداد هفتگی و فرصتی برای کارآفرینان، برنامه نویسان، طراحان، سرمایه گذاران و همه علاقه مندان به حوزه کارآفرینی است که در آن می توان به شبکه سازی، تبادل نظر، یادگیری، ارائه و دریافت ایده های مختلف و … پرداخت.” البته از شاخصه های اصلی همفکر نیز می توان به انتقال تجربه و توسعه ارتباطات حرفه ای اشاره کرد.
همفکر نیز رویدادی کاملا بومی بوده و آقایان حمیدرضا احمدی و هادی فرنود موسسان آن به حساب می آیند، حال در این بین ما سعی کردیم که با حضور در هفدهمین همفکر کرج با آقای حمید توکلی – برگزار کننده این رویداد در کرج – صحبت کرده و برای شما عزیزان مصاحبه ای تدارک ببینیم.
مصاحبه با حمید توکلی
1. لطفا خودتون رو معرفی بفرمایید. از مسیری که طی کردید صحبت کنید، از سابقه تون در زمینه وب و حوزه ی فعالیتتون در حال حاضر.
حمید توکلی هستم، متولد ۶۷. از سال ۸۴ شروع به وبلاگ نویسی کردم و به واسطه همین کار، مهارت های افزایش بازدید و دیده شدن در گوگل رو یاد گرفتم.
یک سال بعد در سن ۱۸ سالگی به طور اتفاقی، آقای مهدی مالکی نژاد، مدیر برند جی۵ را در فروشگاهشان دیدم و در رابطه با استفاده از بستر اینترنت جهت افزایش آگاهی و عمق برند جی۵ پیشنهادی مطرح کردم. ایشان علاوه بر پذیرش پیشنهاد، خواستند که خودم آن را اجرا کنم. اجرای پروژه مذکور اولین فعالیت حرفه ای بنده در زمینه برندسازی اینترنتی و آغاز چندین سال بهره برداری از دانش و تجربه ی آقای مالکی نژاد بود.
سال 86 تحصیل IT در دانشگاه خواجه نصیر رو شروع کردم، از همان ابتدای دانشگاه وبلاگ گروهی دانشجویان خواجه نصیر تحت عنوان همکلاسی را با همیاری سایر دانشجویان راه اندازی نمودیم، وبلاگی با بیش از 200 عضو دانشجو از رشته های مختلف دانشگاهی، آنقدر برای موفقیت این پایگاه اجتماعی وقت گذاشتم که زمانی برای درس خواندن باقی نماند، بنابراین اخراج شده و به سربازی رفتم. در دوران سربازی به موازات گذراندن دوره های مقدماتی شبکه و سیسکو دوباره کنکور داده و وارد دانشگاه شدم. اما مدتی بعد مجددا از دانشگاه فاصله گرفته و با درخواست انصراف، بر فعالیت های حرفه ای متمرکز شدم. البته دوری از دانشگاه الزاما به معنای دوری از درس و کتاب نیست و در کنار کار، بدون استثناء هر روز به مطالعه کتاب های کسب و کار، برندسازی و … می پردازم.
در این بازه زمانی در کنار گذران دانشگاه و سربازی، با کار در شرکت های مختلف در زمینه بازاریابی اینترنتی و شبکه تجربه کسب کرده و سایت هایی نیز در همین موضوعات ایجاد کردم، نهایتا در سال ۹۱ از کارمندی فاصله گرفته و با ایجاد سایت نامی نیک.کام، مشاوره برندسازی و برندسازی اینترنتی را به عنوان حرفه اصلی ام انتخاب کردم. کمک کردن به رشد کسب و کارها برایم مثل یک تفریح لذت بخش است.
در حال حاضر به کسب و کارهای مختلف و استارتاپ ها در زمینه های متعددی چون انتخاب نام برند، جایگاه سازی، روابط عمومی و بهره برداری از اینترنت در راستای برندسازی مشاوره می دهم. علاوه بر مشاوره، زمانی را نیز به اجرایی کردن ایده های کسب و کاری خودم اختصاص داده و گاهی نیز تدریس میکنم.
2. از سربازی صحبت کردید، لطفا بیشتر توضیح بدید و اینکه نظرتون در مورد آیین نامه جدیدی که در رابطه با سربازیِ کارآفرینان تصویب شده چیه؟
در اکثر موارد کارهایی به سربازان محول می شود که سطح آن بسیار پایین تر از ظرفیت و توانمندی آنهاست. روشن است که اگر نیروهای مسلح از هر سرباز متناسب با توانمندی اش بهره ببرند هم خودشان منتفع می شوند و هم با تبدیل کردن فرصت ِ سربازی ساده به یک تجربه کاری، احساس رضایت زیادی در سربازان ایجاد می کنند. اگر تعداد سربازان و مدت زمان قابل توجهی که این افراد در بهترین سالهای عمرشان در سربازی صرف می کنند را در نظر بگیریم متوجه می شویم که استفاده از طرح هایی چون “سربازی کارآفرینان” حتی اگر 10 درصد به افزایش بهره وری منجر شود تاثیر خوبی بر تولید ناخالص ملی خواهد گذاشت.
متاسفانه فرهنگی بر سربازان کشور ما حاکم است که موجب رشد بی مسئولیتی در مردها می شود. عمده ی سربازها جدیدترین شیوه های “از زیر کار در رفتن” را مستمرا به یکدیگر آموزش داده و تجارب مخرب خود را از دوره ای به دوره ی دیگر منتقل می کنند. بنده حتی یک دقیقه هم از کار فرار نکرده و به اندازه ی چند سرباز فعالیت می کردم. از فعالیت اداری در دبیرخانه و بایگانی تا تخلیه بارهای سنگین از کامیون های بزرگ. در دو ماهه آموزشی، هر وقت زمانی گیر می آوردم، مثلا در جمعه ها، نقص ها و خرابی های آسایشگاه و پادگان را به فرمانده اطلاع داده و برای تعمیر اعلام آمادگی میکردم، فرمانده گروهان که علاقه ی مرا به کار کردن درک کرد، کم کم ساخت ابزارهای ساده ی مورد نیاز آسایشگاه را نیز به بنده سفارش داد. در ستاد فرماندهی انتظامی استان تهران هم تا آخرین لحظه کار کردم، حتی به خاطر کار بخشی از مرخصی پایان دوره ام نیز از دست رفت. سربازی برای من فرصتی برای تمرین مسئولیت پذیری بود، با خودم میگفتم اگر در جایی که پول ناچیزی گرفته و خیلی ها هم به ارزش کارم توجهی ندارند، بتوانم مسئولیت پذیری ام را حفظ کنم، آنقدر در این ویژگی قوی خواهم شد که هیچگاه از دستش نخواهم داد. نوع نگاهی که داشتم موجب می شد که این دوران که برای بسیاری از سربازان به کندی می گذرد، از نگاه بنده با شتاب بسیار بالا و با لذت فراوان طی شود.
در هر صورت فکر میکنم وقتی توانمندی و علائق سربازان در نوع کاری که به آنها داده می شود لحاظ شود، به مرور فرهنگ”از زیر کار در درفتن” نیز ضعیف تر خواهد شد.
3. نظرتون در مورد همفکر چیه و آیا همفکر و سایر رویدادهای مشابه تاثیر مثبتی در اکوسیستم کارآفرینی کشور داشته اند یا خیر؟
همفکر یکی از رویدادهای موثر در اکوسیستم کارآفرینی ایران هست، ما هم ضمن برگزاری همفکر در کرج سعی داریم زمینه رو برای برگزاری سایر رویدادهای کارآفرینی و حضور شرکت های شتابدهنده کسب و کار آماده کنیم. همفکر به “گفتگوی سازنده” شهرت داره و خیلی از افراد برای کسب تجربه سایر کارآفرینان به این رویداد میان.
هرچند در همفکر تجربیات زیادی بین افراد منتقل میشه اما تصور میکنم مهمترین ارزشمندی این رویداد کارآفرینی، کمک به توسعه ارتباطات حرفه ای هست. همفکر با ایجاد ارتباطات جدید، زمینه ساز فرصت های جدید برای شرکت کنندگان میشه که میتونه در تعیین مسیر زندگی حرفه ای آنها بسیار موثر واقع بشه.
البته زمانی بیشترین بهره رو از همفکر می بریم که نحوه صحیح برقراری ارتباط رو بلد باشیم، ولی حتی اگر در نحوه صحیح ارتباط ضعف داشته و یا اگر خجالتی باشیم، همفکر به عنوان فرصتی برای تمرین ارتباطات خودش به نوعی درمان این مشکل هم محسوب میشه.
جمله جالبی در یکی از شبکه های اجتماعی دیدم که متاسفانه منبعش یادم نیست: دو چیز زندگی شما را می سازد، کتاب هایی که میخوانید و آدم هایی که با آنها ارتباط دارید.
4. با این حساب خواهش میکنم چند کتاب مفید برای کارآفرینان جوان هم معرفی کنید.
کتاب “ای کاش وقتی 20 ساله بودم می دانستم” از تینا سیلینگ، کتابی جذاب در زمینه کارآفرینی است که بر خلاف عنوانش برای همه سنین مناسب است.
کتاب “از خوب به عالی” نوشته جیم کالینز یکی از بهترین کتاب های مدیریت بوده و مفاهیم بسیار مفیدی را ارائه می دهد.
مطالعه کتاب هایی چون “زبان بدن” از آلن پیز، “فنون مذاکره” از محمدرضا شعبانعلی و “شکست نام های تجاری” از مت هیگ نیز برای علاقه مندان به کارآفرینی مفید خواهد بود.
کارآفرین ها معمولا همیشه در حال کار هستند و فکرشان مشغول است، بنابراین فرصت قابل توجهی برای تمرکز و مطالعه ندارند. اما تصور میکنم اگر مطالعه را به صورت “قطره قطره” دنبال کنیم نهایتا به دریا خواهیم رسید. بنده و همسرم حوریه جعفری چند سالی است که هر روز قطره جمع می کنیم. حتی اگر به شدت خسته بوده و فرصتی نداشته باشیم، لای کتاب را باز کرده، یک خط مطالعه کرده و کتاب را کنار می گذاریم. فقط برای اینکه مطالعه روزانه برای ما تبدیل به یک عادت شود که خوشبختانه شده است. یک کارآفرین هر چقدر هم که سرش شلوغ باشد برای “روزی حداقل یک خط کتاب” زمان دارد. کارآفرینی که میگوید برای همین هم فرصت ندارم، قطعا خودش را فریب می دهد. با همین روش ما به طور متوسط حداقل 20 کتاب در سال مطالعه می کنیم.
راستی کتاب “شناخت دره سیلیکون” از یحیی تابش نیز کتاب بسیار ارزشمند به خصوص برای علاقه مندان به استارتاپ ها و کسب و کارهای مبتنی بر فناوری است. کتابی که همین امسال به صورت رایگان و در قالب PDF منتشر شده است، کافی است عنوانش را گوگل کنید.
5. در نهایت هم جمله پایانی…
به عنوان یک علاقه مند به کارآفرینی که دوست داره یک روز به کارآفرین موفقی تبدیل بشه، به عزیزانی که مثل خودم در ابتدای مسیر هستند پیشنهاد میکنم که همیشه در مسیر علاقه مندیشون حرکت کنند و اجازه ندهند که جوهای فصلی و زودگذر فضای کارآفرینی کشور اونها رو از مسیر صحیح منحرف کنه.
از شما و سایت تکرا نیز بسیار ممنونم و براتون آرزوی موفقیت دارم.
.
گالری: هفدهمین همفکر کرج در شرکت پدروسافت
.
