در سال 2005، محققان نروژی کشف کردند که سلول های شبکه، به ویژه سلول های مغز درست مثل یک GPS مکان یابی می کنند، که به مغز برای به خاطر سپردن فوری یک نقشه داخلی محیط زیست، کمک می کنند. آنها برای کشف خود در سال 2014، جایزه نوبل کسب کردند.
با این حال، در حال حاضر، به نظر می رسد که سلول های شبکه می توانند زمان و مسافت را نیز، که اجزای حیاتی حافظه می باشند، ردیابی کنند. بنا بر فعالیت های هاوارد ایچنبوام از دانشگاه بوستون، آزمایشات او بر روی موش نشان می دهد که سلول های شبکه مسئول “گذاشتن دنباله ای از فضا و زمان می باشند که چارچوبی برای اتفاقاتی که در حال، رخ می دهند ارائه می کند.”
در آزمایش های او، موش ها بر روی تردمیل قرار داده شدند و در این حین، سلول های شبکه آنها تحت نظر قرار می گرفت. طی این آزمایش، او متوجه شد که سلول شلیک شد، اما زمانی که موش ها در محفظه حرکت نمی کردند، حرکت و تغییری در صحنه سازی، این سلول ها را تحریک نمی کرد، در عوض، به نظر می رسید آنها پس از اینکه یک فاصله خاص پیموده و یا مقدار زمانی سپری می شد، تحریک می شدند.
این کشف، که در مجله نورون منتشر شده است، زمینه های تحقیقاتی متفاوتی از جمله مسیر دهی و حافظه را در کنار هم به ارمغان می آورد.
ما می دانیم که زمان، یکی از مورد هایی است که مغز انواع تجربیات شخصی ما را بر اساس آن دسته بندی می کند و به ما این امکان را می دهد که آنها را به یاد آوریم، احساسی که ایجاد می کند، این است که مغز، یک سیستم ساده برای مرور را به یک کار پیچیده تر مانند سازماندهی خاطرات وفق می دهد.
.
منبع: techradar
