چرا حشرات بعضی افراد را بیشتر نیش می زنند

احتمالا در تعاملات خود با مردم متوجه شده اید که حشرات بعضی افراد را بیشتر نیش می زنند و این موضوع باعث تعجب شماست تا مدت ها دانشمندان بر این عقیده بودند که افراد باید این تصور غلط را کنار بگذارند و معتقدند که تمام افراد به یک اندازه با نیش حشرات مواجه می شوند و حساسیت بیشتر بعضی افراد موجب این تصور غلط شده است.

افراد نسبت به آنزیم های تزریق شده از طریق نیش پشه واکنش های متفاوتی نشان می دهند که تمام آنها تقریبا مشابه هستند و به زمان آنها در انعقاد خون بستگی ندارد.

اما امروزه دانشمندان به اشتباه خود پی برده اند، چرا که تحقیقات جدید نشان می دهد احساس درونی افراد نسبت به گزیدگی حشرات درست است؛ بعضی افراد برای حشرات جذاب تر هستند.

این مساله برای حشراتی که از انسان تغذیه می کنند مانند ساس، خرمگس و … صدق می کند. اما تمرکز بیشتر تحقیقات تا امروز روی پشه ها بوده اس ، حشره ای که از خون انسان تغذیه می کند و بعضا ناقل بیماری های مرگ آور است. این تحقیات نشان می دهد که بین 10 تا 20 درصد از افراد برای این عامل وزوز کننده جذاب تر هستند که البته دلایل آن کمی پیچیده به نظر می رسد.

پشه ی ماده برای رشد تخم خود خون را می مکد، اما هر گونه از آنها خون یک حیوان خاص را ترجیح می دهند و تنها گونه ی محدودی از انها به خون انسان علاقه دارند اما با اینحال تنها خون انسان را بو نمی کشند و آن را به عنوان ارگانیسم منحصر به خود نمی دانند. پشه ها برای یافتن غذای ایده آل خود از حواس آنتنی گسترده ای مانند دی اکسید کربن، ردیاب های رطوبتی، بینایی و بوی تقریبا 300 ماده ی شیمیایی آزاد شده از بوی انسان استفاده می کنند. هر کدام از آنها در مقدارهای متفاوت و در مواجه با گونه های متفاوت پشه از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این آنتن های حسی برخلاف باور غلط عموم در جذب پشه ها با عطر گل، رنگ مو و قند خون ارتباطی ندارد بلکه شامل آنتن های فوق العاده ای از ترکیبات پیچیده می باشد.

تشریح این سیستم پیچیده از جاذبه و دافعه بسیار مشکل است؛ چرا که هر کدام از پشه های زاده شده در 3000 گونه ی مختلف تمایلات ذاتی خود را دارند. بعضی از گونه ها حالت تهاجمی دارند و بعضی از آنها به خون پا علاقه دارند. تلاش دانشمندان در حال حاضر معطوف به کشف این است که چه عنصر یا عناصری جاذبه ی خاصی برای چه  گونه ای از پشه ها در گستره ی حواس آنها دارد تا بتوانند طعمه بودن انسان ها را به تعویق بیاندازند. با اینحال اطلاعات پایه ای در مورد رفتارها و جاذبه های معمول پشه های گوناگون وجود دارد.

پشه ها عاشق دی اکسید کربن، پوست های نازک، رنگ های تیره، حر کت داشتن، اتانول آزاد شده ناشی از مصرف الکل، گروه خونی O (و به همان اندازه از گروه های خونی A و B فاصله می گیرند) و هر ماده ی شیمیایی که از عرق انسان ساطع می شود، هستند. عرق پیچیده ترین قسمت این موارد است چرا که بعضی از آنها به بوی بد بدن و بعضی به فعالیت باکتری ها در سطح پوست بستگی دارد. هر گونه ای از پشه ها به نوعی از بو و رایحه علاقه دارند. مثلا بعضی عرق تازه را دوست دارند در حالیکه بعضی دیگر بوی چند روز مانده ی عرق را ترجیح می دهند اما در مجموع قانون کلی آن این است که اگر عرق کرده باشید و بدنتان تمیز نباشد هدف بزرگتری برای پشه ها خواهید بود.

لازم به ذکر است که اگر بدن تمیزی داشته باشید و کاملا تنتان را بپوشانید و حتی اگر رنگ های روشن استفاده کنید، به دلایل ژنتیکی مورد حمله ی پشه ها قرار می گیرید. 85 درصد از جاذبه ی پشه ها به دلایل ژنتیکی منحصر به افراد است که باعث می شود رایحه ی آنها پشه ها را جذب یا دفع کند. دانشمندان در مطالعاتی که روی دوقلو های همسان و غیر همسان انجام داده اند، به این نتیجه رسیده اند که پشه ها در دوقلو های همسان تفاوتی قائل نمی شوند اما دوقلو های غیر همسان متفاوت هستند. بنابراین بعضی افراد با گروه خونی O می توانند لباس تیره بپوشند و در تاریکی بدوند اما باز هم از پشه ها خلاصی داشته باشند، در حالی که بعضی افراد با گروه خونی B، پوشیدن رنگ های روشن و در خانه ماندن مورد آزار شدید پشه ها قرار می گیرند. این مساله منصفانه نیست اما قانون طبیعت این چنین است.

با وجود این مسائل ژنتیکی، تحقیقات روی طبیعت رفتاری پشه ها بی نتیجه است، چرا که مواردی که تحت کنترل ماست بسیار محدود می باشد. اگرچه درک بهتر جاذبه های دقیق پشه ها (حتی اگر از کنترل ما خارج باشد)، دانشمندان را در توسعه ی موارد دافع کننده یاری می کند. دانستن اهداف گونه های خاصی که ناقل بیماری ها هستند می تواند جان میلیاردها انسان در سرتاسر زمین را نجات دهد. این امر بسیار حیاتی است چرا که تنها ابزار دفاعی موجود که می توان از آن نام برد، DEET می باشد. این ماده یک سم عصب گرای خفیف است که در سال 1952 به دستور ارتش تولید شده است اما عملکرد و چرایی آن به درستی مشخص نیست. ماده ی دیگر به نام پرمثرین (Permethrin) به همان اندازه مرموز و سرطان زاست. این مواد ایده آل نیستند اما دانشمندان نتوانستند به ماده ای بهتر از آن دست یابند، به این دلیل که در بحث موارد جاذبه و دافعه ی پشه ها، درمان دقیق وجود ندارد. نا گفته نماند که در تحقیقات دانشمندان در مورد رفتارهای بی نظم پشه ها می توان یک بار و برای همیشه عمل کرد؛ توسعه و تولید محصولاتی که تمام افراد حتی کسانی که به صورت ژنتیکی مورد حمله ی پشه ها قرار دارند ایمن باشند و جان آنها نجات یابد. دستیابی به این هدف به دلیل جدید بودن مطالعات و پیچیدگی موضوع  کمی دور از ذهن است اما حداقل می توان به آن امیدوار بود.

.

.

منبع: techinsider

عصر تکنولوژی، تکرا