در ابرهای پرفشار زحل و مشتری و نواحی طوفانی آن، باران الماس اتفاق می افتد.
بیشتر شبیه به یک خیال پردازی فانتزی است، اما دانشمندان معتقدند که در ابرهای زحل و مشتری، الماس می بارد.
الماس ها از کربن فشرده و گرما دیده به وجود می آیند. از لحاظ نظری، اگر شما تکه ای ذغال را از کوره بردارید و آن را تحت فشار و گرمای مناسب قرار دهید، می توانید الماس درست کنید.
در زمین، الماس ها حدودا 100 مایل یعنی 160 کیلومتر در زیر زمین قرار دارند. ماگمای آتشفشانی آنها را به سطح زمین می آورد و ما می توانیم آنها را در جواهر سازی و موارد دیگر استفاده کنیم.
اما اتمسفر متراکم سیاره هایی مانند زحل و مشتری که اندازه ی عظیم آنها، جاذبه ی زیاد و حجم دیوانه واری از فشار را به وجود می آورد، می تواند کربن را در لایه های میانی هوا به الماس تبدیل کند.
دانشمندان سالها قبل به این نتیجه رسیده بودند که الماس ها در هسته ی غول های گازی کوچکتر و خنک تر اورانوس و نپتون وجود دارند. آنها اعتقاد داشتند که سیاره های گازی بزرگتر مثل مشتری و زحل از اتمسفر مناسب برای ایجاد الماس برخوردار نیستند.
اما اخیرا که دانشمندان موفق به اندازه گیری فشار و دمای اتمسفر مشتری و زحل شدند، و همچنین چگونگی رفتار کربن را مدل سازی کردند، به این نتیجه رسیدند که احتمال باران الماس وجود دارد.
به نظر می رسد که الماس ها در نواحی بزرگ و طوفانی زحل و در مقادیر بسیار زیاد تشکیل می شوند. کوین بینز، یکی از محققان دانشگاه مدیسون ویسکانسین و JPL ناسا به خبر بی بی سی گفت که احتمالا هر ساله در این مناطق 2.2 میلیون پوند الماس می بارد!
.
نحوه ی شکل گیری الماس از گاز متان آغاز می شود. طوفان های رعد و برق قدرتمند در دو غول گازی آنها را به دوده های کربنی تبدیل می کند.
بینز در این باره به بی بی سی گفت: “با فرود دوده ها، فشار روی آنها افزایش می یابد. بعد از فرود 100 مایلی، به گرافیت تبدیل می شوند. گرافیت، نوعی از کربن است که در مداد استفاده می شود.”
سپس، گرافیت فرود می آید. زمانی که به عمق بیشتری از اتمسفر زحل می رسد، برای مثال به عمق 3700 مایلی، فشار متراکم، کربن را فشرده تر کرده و آن را به الماسی تبدیل می کند که در دریای متان و هیدروژن مایع شناور می شود.
در نهایت، این جواهر وارد فضای داخلی سیاره می شود؛ یعنی عمق 18600 مایلی، جایی که فشار فوق العاده زیاد و گرمای شدید، الماس را به کربن مذاب تبدیل می کند.
بینز اضافه کرد: “زمانی که الماس ها به چنین عمقی برسند، فشار و دما جهنمی خواهد بود، و هیچ راهی وجود ندارد که الماس به شکل جامد باقی بماند.”
لازم به ذکر است که چنین سطح دما و فشار می تواند هر گونه وسیله ی زمینی را، قبل از اینکه بتواند به آن ابرها نزدیک شود، نابود می کند.
.
با عضویت در کانال رسمی تکرا در تلگرام از آخرین اخبار روز تکنولوژی مطلع باشید.
.
منبع: techinsider
