تلسکوپ فضایی هابل توانست کهکشان پنهان شده در صورت فلکی حوت (ماهی) را در فاصله ی 110 میلیون سال نوری، مکان یابی کند.
کهکشان UGC 477 از نوع روشنایی سطح پایین است (LSB). این مساله برای اولین بار توسط مایک دیزنی در سال 1976 مطرح شد، اما وجود کهکشان های LSB، با کشف کهکشان Malin 1 در سال 1986 تایید شد.
کهکشان های LSB مانند کهکشان پنهان UGC 477، نسبت به کهکشان آندرومدا و کهکشان راه شیری، پراکنده تر هستند.
آژانس فضایی آمریکا در بیانیه ای اعلام کرد، با در نظر داشتن اینکه روشنایی آنها 250 برابر، بی رنگ تر از آسمان شب است، تشخیص این نوع از کهکشان ها بسیار دشوار خواهد بود.
بیشتر مواد موجود در کهکشان های LSB را گاز هیدروژن تشکیل می دهد، نه ستاره ها؛ و برخلاف بر آمدگی میانی کهکشان های مارپیچی معمولی، در مرکز کهکشان های LSB خبری از تراکم بالای ستاره ها نیست.
فضانوردان گمان می کنند دلیل این امر، کشف کهکشان های LSB در نواحی دور از کهکشان های دیگر است؛ چرا که آنها در تعامل با وقایع کیهانی مانند برخورد و ادغام با سایر کهکشان ها نیستند.
به نظر می رسد که کهکشان های LSB مانند کهکشان پنهان UGC 477، تحت تاثیر ماده ی تاریک باشند؛ به همین دلیل این اجرام برای مطالعات بیشتر درباره ی این ماده ی گریزان، بسیار مناسب هستند.
با اینحال، با توجه به تحت سلطه بودن آنها توسط بررسی های کیهانی و به دلیل روشنایی پایین آنها، اهمیتشان نسبتا به تازگی مشخص شده است.
.
با عضویت در کانال رسمی تکرا در تلگرام از آخرین اخبار روز تکنولوژی مطلع باشید.
.
منبع: gadgets.ndtv
