نقش آفرینی بازیگر محبوب هالیوود، لئوناردو دی کاپریو در لباس یک شاعر مسلمان، خشم مردم را برانگیخته است.
دیوید فرانزونی، نویسنده ی فیلم موفق گلادیاتور، این بار به سراغ فیلمنامه ای رفته که بر اساس زندگی شاعر مسلمان قرن 13 یعنی جلال الدین محمد بلخی معروف به مولانا نوشته می شود. لئوناردو دی کاپریو برای بازی در این نقش در نظر گرفته شده که مورد استقبال مردم قرار نگرفته است.
به گزارش گاردین، لئوناردو دی کاپریو اولین انتخاب دیوید فرانزونی برای اجرای نقش مونالاست. او همچنین، رابرت داونی جونیور (بازیگر فیلم های مرد آهنی) را برای نقش شمس تبریزی (آموزگار معنوی مونالا) در نظر گرفته است.
دیوید فرانزونی و تهیه کننده ی فیلم یعنی استفان جوئل براون خاطر نشان کرده اند که تا مرحله ی انتخاب بازیگر این فیلم، راه درازی باقی مانده است؛ با اینحال، براون اشاره می کند که ” این بازیگران، انتخاب اول ما هستند.”
با تمام این اوصاف، آوازه ی بازی لئوناردو دی کاپریو در نقش مولانا، که اخیرا موفق به کسب جایزه ی اسکار شده، بازخورد زیادی در فضای مجازی داشته است. مردم این انتخاب بازیگر را نمونه ی دیگری از هالیوود وایت واشینگ (Hollywood whitewashing) می دانند. (در این نوع انتخاب بازیگر، بازیگران سفید پوست به جای شخصیت هایی که در اصل رنگین پوست هستند نقش آفرینی می کنند)
انتقادات در فضای مجازی با هشتگ #RumiWasntWhite (رومی (مولانا) سفید پوست نبود) دنبال می شوند.
کریستین تامسون در توییت خود می گوید: “هالیوود اصرار بر این دارد که مردم فقط فیلم هایی با بازیگران سفید پوست را می خواهد؛ اما حقیقت این است که “خودشان” این را می خواهند.”
.
مادیها ساجید نیز معتقد است: “ایدریس البا نمی تواند در نقش جیمر باند بازی کند چرا که این کاراکتر، سفید پوست است؛ اما دی کاپریو می تواند در نقش مولانا ظاهر شود!”
.
J.A.K Lacroix در توییت دیگری نظر خود را به این شکل بیان کرده: ” آقایان، حقیقتا مولانا سفید پوست نبود. مگر پیدا کردن یک بازیگر از خاورمیانه چقدر سخت است؟ هالیوود خواهش می کنم این کار را نکن.”
.
بنا بر گزارش گاردین، تمرکز این فیلم بر روی آموزه های مولانا و رابطه ی او با شمس قرار دارد؛ اما به نظر می رسد که انتخاب بازیگر یک مانع بزرگ خواهد بود. با توجه به اینکه، این بار تماشاگران فیلم ها به شدت درباره ی انتخاب بازیگر معترض هستند، به نظر می رسد که براون و فرانزونی باید این روند را دوباره مورد بررسی قرار دهند تا این فیلم تجربه ی دیگر از فیلم “خدایان و پادشاهان” و یا فیلم “خدایان مصر” نشود. در این دو فیلم، بازیگران عمدتا اروپایی بودند که با استقبال نیز مواجه نبوده است.
.
.
منبع: uk.businessinsider
