فسیل هایی که به تازگی ترمیم شده اند، تایید می کنند، درپانوساروس خزنده ماقبل تاریخی بین یک آفتاب پرست و یک مورچه خوار بوده است. دانشمندان فسیل بازوی درپانوساروس 212 میلیون ساله را که در نیومکزیکو کشف شده، مورد تجزیه و تحلیل قرار داده اند. آنها متوجه شدند، این جانور نه یک دایناسور و نه یک مارمولک است. این خزنده که یک تا دو پا قامت داشته، از گروهی از جانوران منقرض شده موسوم به درپانوساروس است که نیای مشترکی با مارمولک، تمساح و دایناسورها داشته است. دیگر فسیل درپانوساروس ها، حدود 30 سال قبل در شمال ایتالیا کشف شده که اسکلت آن به شدت خُرد شده است.
آدام پریچارد، محقق فوق دکترایی از دانشگاه ییل و نویسنده ارشد این مطالعه، می گوید: “این جانور تصورات ما از تحول اندام های جانوران چهار پا را گسترش داده است. از لحاظ زیست محیطی، به نظر می رسد، درپانوساروس ترکیبی از آفتاب پرست و یک جانور پستاندار مورچه خوار باشد که واقعا عجیب است. این جانور دارای ناحیه باله ای کاملاً منحصر به فرد است. “
حیوانات چهار عضوی با ستون فقرات، چهارپایان نامیده می شوند. تقریبا در تمام چهارپایان، ساعد از دو قسمت تشکیل شده است، استخوان های کشیده و موازی، استخوان رادیوس (زند زبرین) و اولنا (زند زیرین). این استخوان ها به مجموعه ای استخوان های بسیار کوتاه تر، استخوان های مچ دست متصل می شوند.
با این حال، درپانوساروس دارای استخوان های رادیوس و اولنایی است که موازی نیستند. بلکه اولنا استخوانی تخت و هلالی شکل است. علاوه بر این، دو استخوان مچ دست که با قسمت تهتانی استخوان اولنا می رسند، بلند هستند. در واقع این استخوان ها از رادیوس کشیده تر هستند.
پریچارد می گوید:”این استخوان ها نشان می دهد، پنجه بزرگ درپانوساروس می توانسته به لانه حشرات قلاب شود و سپس کل بازو وارد لانه شود. این حرکت بسیار شبیه به قلاب کردن و کشیدن مورچه خوارهای کنونی است. ”
درپانوساروس همچنین دارای پاهای چنگالی و یک ساختار پنجه مانند بر روی دم خود بوده است. این یافته ها نشان می دهد، چهارپایان، نقش زیست محیطی مدرن خود را بیش از 200 میلیون سال پیش تکامل داده اند.
این مطالعه در نشریه “Current Biology ” منتشر شده است.
.
منبع: futurity
