تلسکوپ فضایی هابل موفق به مشاهده چیزی عجیب شد، گوی های پلاسما یی عظیم که محققان می گویند، از یک سیستم ستاره ای در حال مرگ خارج شده اند. محققان معتقدند که این گوی های پلاسما در 400 سال گذشته، در فواصل منظمی و هر 8.5 سال یک بار پرتاب شده اند.
به گفته کارشناسان، این گوی های فوق العاده گرم عظیم، حدود دو برابر مریخ اندازه دارند و در سیستم خورشیدی با فاصله حدود 1200 سال نوری نسبت به زمین واقع شده اند. اما چیز عجیب در مورد این فرایند این است که چگونه امکان چنین انفجارهایی در ستاره ای در حال مرگ-غول سرخی موسوم به V Hydrea– رخ داده، چرا که این ستاره، نمی تواند چنین منبعی برای تولید این انفجارهای عظیم در اختیار داشته باشد.
بر اساس عکس های گرفته شده توسط تلسکوپ فضایی هابل، این گوی های پلاسما عظیم، با سرعت قابل ملاحظه ای در حال دور شدن از ستاره هستند. محققان می گویند، این گوی ها با چنان سرعتی در حال حرکت اند که می توانند، ظرف نیم ساعت از زمین به ماه برسند.
ستاره شناسان معتقدند که اساساً، V Hydrae قادر به پرتاب مواد خود نبوده است. غول های سرخ، ستاره های در حال مرگی هستند که در آخرین مرحله زندگی خود، سوخت هسته ای را تخلیه می کنند. در این مرحله، ستاره منبسط می شود و قسمت زیادی از لایه های بیرونی خود را از دست می دهد. بنابراین این گوی های پلاسمایی از کجا آمده اند؟
بهترین توضیح این است که، این گوی های پلاسما از ستاره ای نامرئی خارج شده اند (البته این ستاره واقعا نامرئی نیست بلکه از دید ما خارج است.)
بر اساس این فرضیه، این ستاره نادیدنی باید در مدار بیضی شکل غول سرخ قرار گرفته باشد که حرکت آن به دور ستاره، 8.5 سال به طول می انجامد. به این ترتیب وقتی ستاره دوتایی به جو بیرونی V Hydrea، نزدیک می شود، این پدیده عجیب رخ می دهد. با نزدیک شدن ستاره دوم، موادی که از غول سرخ بیرون ریخته می شوند، مکیده شده و در دیسکی در اطراف ستاره نادیدنی قرار می گیرند.
این دیسک برافزایشی، به عنوان سکوی پرتاب عمل می کند، و گوی های پلاسمایی عظیم را با افزایش فاصله بین دو ستاره به فضا پرتاب می کند.
محقق ارشد این مطالعه، راگوندرا ساهای از آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا در کالیفرنیا گفت: “ما می دانستیم، این شی دارای جریانی با سرعت بالا است، اما این اولین بار بود که چنین روندی را در عمل مشاهده می کردیم. تصور می کنیم، این حباب های گازی که طی مرحله آخر زندگی یک ستاره ایجاد شده اند، به درک ساختار سحابی های حلقوی کمک کنند. “
محققان همچنین می گویند، این گوی های پلاسما که به صورت منظم هر 8.5 سال پرتاب شده اند، هر بار در جهت های مختلفی پرتاب شده اند. دلیل این امر این است که، ستاره نادیدنی همراه V Hydrae، در مدار خود تکان می خورد و دیسک برافزایشی را تحت تاثیر قرار می دهد.
ساهای می گوید: “این کشف کاملا تعجب آور بود، اما بسیار خرسند کننده است؛ چرا که به ما کمک کرد برخی از چیزهای مرموزی که در مورد این ستارگان مشاهده شده بود را توضیح دهیم.”
.
منبع: ancient-code
