حدود 1480 سال نوری دورتر از زمین، ستاره‌ای رفتاری از خود بروز می دهد که تا پیش از این فضانوردان چنین چیزی ندیده بودند. هر از گاهی، در بازه های زمانی اتفاقی، نور این ستاره تا مرز 22 درصد کاهش می یافت. چنین نوری از سیاره ها به هیچ وجه ساطع نمی شود و این ستاره (با نام رسمی ک آی سی 8462852 و نام غیر رسمی «ستاره تابی» یا «ستاره بویاجیان») ظاهرا طی قرن گذشته بسیار تاریک تر شده است.
این رفتار عجیب و غریب با هیچ یک از توضیحات علمی سازگار نیست و جیسون رایت ستاره شناس گفته است که این الگوهای نوری شبیه چیزی است که ما در صورتی انتظارش را داریم که بیگانه ها دستگاه هایی دور ستاره تعبیه کنند تا از نور آن استفاده کنند. ولی حتی رایت هم تایید می کند که بی شک توضیحی مشخص و طبیعی در کار هست. در ماه سپتامبر، وی و اشتاین زیگوردسون برخی از معمول ترین توضیحات را برای این پدیده جمع بندی و تحلیل کرده اند. رایت در وبلاگ خود نتایج این تحلیل ها را به مرور منتشر کرده است. “ما توضیحات مطلوبمان را آنجا بر حسب احتمال جمع بندی نمودیم.”
1. آیا کپلر گند زده است؟ نه!
داده های کپلر را تایید شده است. زمانی که تلسکوپ کپلر کاهش شدید نور ستاره کی آی سی 8462852 را ثبت کرد، هیج خللی در کارکرد تلسکوپ آن وجود نداشت و داده های دیگری که در همان زمان گردآوری شدند، خالی از ایراد بودند.
2. آیا سیاه چاله نور را می بلعد؟ خیر!
با وجود این تصور محبوب که سیاه چاله همه چیز سر راهش (از جمله نور) را می بلعد، سیاه چاله نقشی در تیره و تار شدن ستاره بویاجیان ندارد.
3. آیا پای لکه خورشیدی در کار هست؟ بعید است!
لکه های روی خورشید باعث کاهش خفیف درخشندگی ستاره ها می شود ولی اینجا بحث ده ها درصد است. به نظر رایت، «برای کاهش شدید این میزان از نور ستاره ک آی سی 8462852 (یعنی تقریبا 20 درصد)، لکه های خورشیدی باید 10 تا 100 برابر بزرگ تر از قوی ترین تاثیرات شناخته شده در سایر ستاره ها باشد».
4. ستاره های دنباله دار دخیلند؟ ممکن است ولی احتمالش بالا نیست.
کاشف این ستاره یعنی توبتا بویاجیان، ستاره های دنباله دار را توضیح این مسئله می داند. این نظر که خانواده ستاره های دنباله دار بسیار عظیم شاید در مدار ستاره گیج و گم شوند و نور آن را به نحوی غیرمعمول سد کنند. اگر ستاره های دنباله دار آنجا بودند، باید در فاصله بسیار دورتری از ستاره قرار می گرفتند، در غیر اینصورت ستاره شناسان می توانستند حرارت اضافه متساطع شده از آن را مشاهده کنند؛ ولی خب چنین چیزی نیست.
5. آیا صفحه سیاه چاله بین ستاره ای در کار هست؟ شاید!
گرچه بدون هیچ شکی سیاه چاله نور ستاره بویاجیان را نمی بلعد؛ اما راهی دیگر هست که سیاه چاله راه نور را سد کند. شاید ماده ای بزرگ و سیاه در فضای بین ستاره ای بین ستاره بویوجیان و زمین وجود داشته باشد. شاید توضیح این مسئله، صفحه ای از مواد نامرئی که گرد سیاه چاله می گردد، باشد.
6. سایر مواد بین ستاره ای راه را سد کرده است؟ خب، شاید!
فضای بین ستارگان از گاز، گرد و غبار و رشته ها و ورق هایی از موادی است که جاذبه آنها را کنار هم نگه داشته است. ممکن است بخش فشرده ای از این فضای بین ستاره ای، بین ما و ستاره بویاجیان قرار داشته باشد که بخشی از این نور را جذب می کند.
7. موجودات فضایی راه را بسته اند؟ خدا عالم است!
این فرضیه که بیگانگان فضایی ابرسازه ای گرد ستاره دارند می سازند تا از انرژی آن استفاده کنند، دچار همان مشکلی است که در مورد ستاره های دنباله دار اتفاق می افتد: شی ای واقع در مدار دور خورشید باید نور را جذب کند و آن را به شکل گرما متساعد کند ولی فضانوردان گرمای اضافه ای را مشاهده نکرده اند.
به هر حال این حدس و گمان ها نیاز به گردآوری داده های بیش تری دارد و داده های کنونی راه شک و گمان را نمی بندد.
.
منبع: PopSci
