دانشمندان تیم ماموریت نیوهورایزن اعلام کردند که می خواهند، تعریف سیارات را دوباره مورد بازبینی قرار دهند. این دانشمندان قصد دارند که نگرش ها نسبت به پلوتو (به عنوان سیاره ای کامل) را تغییر دهند. آلن استرن، محقق ارشد ماموریت پلوتوی ناسا به همراه تیمش می خواهند، تعریف سیارات را به کلی دگرگون کنند.
بر اساس طرح پیشنهادی که این محققان قرار است در چهل هشتمین کنفرانس علوم قمری و سیاره‌ای که بین 4 تا 24 مارس (14 اسفند تا 4 فروردین) در وودلند، تگزاس ارائه کنند، می خواهند تعریف سیارات: “شامل هر گونه جرم زیر ستاره ای باشد که هرگز در معرض فیوژن (همجوشی) هسته‌ای قرار نگرفته و دارای گرانش کافی است که به شکل کروی در آمده و دارای محوری بیضوی با پارامترهای مداری باشد.”
به عبارت ساده تر این محققان می خواهند که سیارات، شامل همه اجرام کیهانی کروی کوچکتر از ستارگان باشند.
بنابراین با تعریف جدید، پلوتو دوباره به عنوان یک سیاره محسوب خواهد شد. در واقع در هنگام کشف پلوتو در سال 1930، این سیاره کوتوله (و یا به تعبیر جدید سیاره) به عنوان نهمین سیاره منظومه شمسی به حساب می آمد؛ اما در حال حاضر بنا بر تعریف جدید انجمن بین المللی اخترشناسی، پلوتو به عنوان یک سیاره کوتوله به حساب می آید، چیزی که همیشه موضوع مناقشه جوامع علمی و ستاره شناسان بوده است؛ اما اکنون با توجه به تعریف جدید، تنها پلوتو به عنوان یک سیاره به حساب نخواهد آمد، بلکه حتی ماه هم به عنوان یک سیاره محسوب خواهد شد.
بر اساس تعریفی کنونی انجمن بین المللی اخترشناسی، یک جرم کیهانی با وجود دارا بودن شرایط زیر به عنوان یک سیاره به حساب می آید:
- جرمی در مدار خورشید باشد.
- دارای جرم کافی و گرانشی باشد که بر نیروی وارده ناشی از اجرام کیهانی دیگر غلبه کند و دارای تعادل هیدرواستاتیکی بوده و نسبتا به شکل کروی در آمده باشد.
- دارای پاکسازی همسایگی باشد، یعنی اجرام کیهانی نزدیکش هم در مدار این جرم قرار بگیرند.
پلوتو در این زمینه همیشه مورد شبه دانشمندان بوده است؛ چرا که مشخص نبوده شهاب سنگ ها و دنبال دارها در مدار پلوتو قرار دارند. علاوه بر این، پلوتو تنها دو برابر قمر خود، شارون اندازه دارد؛ اما استرن و تیمش می گویند، تعریف کنونی از لحاظ فنی ناقص است.
استرن در این مورد می گوید: “نخست اینکه این تعریف تنها شامل اجرامی است که به دور خورشید ما گردش می کنند و شامل اجرامی نمی شود که در مدار دیگر ستارگان و یا در کهکشان ها آزادانه (سیارات سرگردان) گردش می کنند. دوم اینکه، این تعریف نیاز به پاکسازی همسایگی دارد؛ چرا که هیچ سیاره ای در منظومه شمسی ما نمی تواند دارای چنین شرایطی باشد، چون اجرام کوچک جدید، به طور مداوم از مدار سیارات دیگر عبور می کنند.
همچون اجرام نزدیک زمین (اجرام کیهانی که مدار آنها از نزدیکی مدار زمین می گذرد. بیشتر آنها دنباله دارها یا سیارک هایی هستند که تحت تاثیر گرانش خورشید و دیگر سیارات به همسایگی زمین می رسند) و نهایتا اینکه، پاکسازی مداری هم نیاز به محاسباتی دقیق دارد که وابسته به فاصله و اجرام بزرگتری در پاکسازی همسایگی است. به عنوان مثال، حتی جرم کیهانی به اندازه زمین در کمربند کویپر هم ممکن است، مدارش را پاکسازی نکرده است.”
هنوز مشخص نیست که این تیم بتواند، طرح پیشنهادی خود را به طور رسمی به تایید انجمن بین المللی اخترشناسی برساند، اما اگر این طرح ارائه و در نتیجه به تایید برسد، ما احتمالا باید صدها سیاره جدید را به لیست سیارات شناخته شده اضافه کنیم!
.
منبع: engadget
