بدون شک یکی از محبوب‌ترین ژانرهای بازی های کامپیوتری، سبک بازی تیراندازی اول شخص (First Person Shooter) است. بازی های بسیاری مطرح و مشهوری مانند Doom، Wolfenstein و Quake در این سبک در دهه 1990 میلادی ساخته شدند که با توجه به اقبال بسیار مناسب عمومی، دنباله هایی نیز برای آنها ساخته شد. این بازی‌ها علاوه بر اینکه به عنوان بنیانگذاران سبک بازی تیراندازی اول شخص شناخته می شوند، بستری را برای ساخت سری‌های محبوبی مانند ندای وظیفه (Call of Duty) و مدال افتخار (Medal of Honor) و میدان جنگ (Battlefield) ایجاد نمودند.
بازی Blood
یکی از مشهورترین بازی‌های تیراندازی اول شخص که در اواخر دهه 1990 میلادی به بازار عرضه شد، بازی خون (Blood) بود. این بازی در سال 1997 میلادی توسط شرکت Monolith طراحی شد و به سرعت توانست به جایگاهی بسیار بالا نزد هواداران و منتقدان دست یابد. یکی از خصوصیات بارز بازی Blood خشونت بسیار موجود و طراحی و صداگذاری بسیار ترسناک آن بود که موجب شد با برچسب سنی بزرگسال (M) به بازار عرضه گردد. بازی Blood با استفاده از موتور گرافیکی بیلد (Build) ساخته و برای سیستم عامل داس (MS-DOS) طراحی شده بود و قابلیت بازی به صورت تک نفره و یا چند نفره تحت شبکه را داشت.
Monolith طراح این بازی، یک شرکت بازی سازی آمریکایی بود که در سال 1994 میلادی تاسیس شده و این بازی اولین تجربه این شرکت بحساب می آمد. موفقیت بازی Blood و قسمت دوم آن Blood II:The Choosen موجب پیشرفت این شرکت گردید و این شرکت را به یکی از شرکتهای موفق بازی سازی تبدیل نمود. از دیگر عناوینی که توسط شرکت Monolith منتشر شده می‌توان به سری بازی‌های No One Lives Forever و F.E.A.R اشاره نمود.
شخصیت‌های بازی Blood
شخصیت اصلی این بازی یک تیرانداز حرفه‌ای و بی‌رحم از تگزاس بوده که کالب (Caleb) نام دارد. وی از خشونت و خونریزی بسیار لذت برده و بعد از کشتن حریفان با لبخند و ادای جملاتی طنز میل خود به خونریزی را نشان می‌دهد. دشمن اصلی کالب، شیطانی است به نام چرنوبوگ (Tchernobog) که رهبر فرقه اهریمنی کابال (Cabal) بوده و به نوعی رهبر و مرشد قبلی کالب نیز بحساب می‌آید. از دیگر شخصیت‌های بازی Blood می‌توان به اوفیلا (Ophelia Price) اشاره کرد که معشوقه کالب است.
داستان بازی
جریان بازی Blood در اواخر دهه 1920 روی می‌دهد. شرکت Monolith اطلاعاتی از گذشته شخصیت‌ها ارائه نکرده و فضای بازی را گنگ و مبهم نگه داشته که همین امر بر هرچه بیشتر ترسناک‌تر شدن آن افزوده است. همانطور که پیشتر نیز اشاره شد، کالب یک تیرانداز اهل تگزاس است که از اعضای فرقه کابل بحساب آمده و مشغول خدمت به خدای تاریکی ، چرنوبوگ است.
کالب پس از ملاقات با زنی به نام اوفلیا پرایس به عضویت این فرقه درمی‌آید. اوفیلا که همسر و فرزندش توسط کابال به قتل رسیده اند، مجبور به خدمت در این فرقه شده و وضعیت روحی و روانی مناسبی ندارد. کالب به پرستاری از او پرداخته و با معالجه وی او را به زندگی باز می گرداند. این دو به همراه دو شخصیت دیگر به نام‌های اسماعیل (Ishmael) و جبرئیل (Gabriel) مراحل پیشرفت و ترقی در فرقه را به سرعت طی کرده و به فرماندهان ارشد ارتش تاریک چرنوبوگ (The Chosen) تبدیل می‌گردند. اما به دلیل نافرمانی، کالب دچار خشم چرنوبوگ شده و توسط وی به قتل می‌رسد. اوفلیا نیز توسط چه‌اوگ (Cheogh) یکی از اهریمنان کابال به نقطه‌ای نامعلوم منتقل می‌گردد.
این اتفاق‌ها دراواسط قرن 19 میلادی رخ داده و بازی در سال 1928 میلادی و برخاستن دوباره کالب از قبر شروع می‌گردد. کالب تصمیم داشته که با قدرت خارق العاده خود، یک تنه به جنگ ارتش جرنوبوگ و فرقه کابال رفته و انتقام خود و اوفلیا را از او بگیرد. بازی که با برخواستن کالب شروع شده بود، با ادای جمله “من… دوباره زنده شدم.” همراه شده و با نورپردازی و رنگ‌آمیزی خاص خود نوید یک بازی بسیار ترسناک را به بازیکن می‌دهد.
بازی Blood گرافیک بسیار بالایی (برای زمان خود) داشته و با استفاده از اسلحه‌های نسبتا محدود ولی کارآمد، نقشه‌ها و محیط بازی پیچ در پیچ و درگیر کننده، حریفان ترسناک در کنار صداگذاری و موسیقی زمینه بسیار هماهنگ، تجربه‌ای بسیار جالب را برای کاربر رقم زده و علاوه بر درگیر کردن وی در طول انجام بازی، آن را در زمره فراموش نشدنی‌ترین و تاثیرگذارترین خاطرات وی قرار می دهد.
مراحل بازی Blood
بازی Blood یک بازی بسیار سخت بوده و بازیکن حتی در ساده‌ترین سطح بازی نیز نیاز به ذخیره کردن و سعی و تلاش مجدد دارد. اسلحه حریفان که شامل زامبی‌ها، راهب‌ها، حیواناتی مانند موش و خفاش، هیولاها و… بسیار قوی بوده به سرعت موجب مرگ کالب می‌گردند.
این بازی چهار مرحله اصلی داشته که هر کدام شامل 8 الی 9 مرحله فرعی هستند. بازیکن می‌بایست با عبور از امکانی مانند ساختمان‌ها، معابد و … و با کشتن حریفان، کلیدهای مورد نیاز را بدست آورده و خروجی مرحله را پیدا نمایند. این چهار مرحله اصلی عبارتند از:
- The Way of All Flesh
- Even Death May Die
- Farewell to Arms
- Dead Reckoning
اسلحه‌ها در بازی Blood
- چنگک (Pitchfork) اولین اسلحه کالب در بازی Blood.
- پرتاب کننده آتش (Flare Gun) اولین اسلحه آتشین کالب.
- شاتگان دولول (Sawed Off Shotgun) یکی از محبوب‌ترین اسلحه‌ها در این سبک از بازی‌ها.
- مسلسل (Thopson’s Machine Gun).
- پرتاب کننده بمب (Napalm Launcher) یک اسلحه بسیار مرگبار.
- دینامیت (Dynamite).
- اسپری آتشین (Aerosol Can) که با استفاده از یک فندک دشمنان را به آتش می کشد.
- عروسک جادویی (Voodoo Doll).
- تفنگ تسلا (Tesla Cannon) یکی از قوی‌ترین اسلحه های بازی Blood.
- عصای جادویی (Life Leech).
دشمنان در بازی Blood
همانطور که پیشتر اشاره شد، تنوع شخصیت‌ها در این بازی نسبتا زیاد بوده و تعداد بسیاری از انواع موجودات شیطانی بر سر راه کالب برای رسیدن به هدف وی وجود دارد. این دشمنان عبارتند از:
- Zombie
- Cultist
- Fanatic
- Gargoyle
- Stone Gargoyle
- Bone Eel
- Gill Beast
- Bloated Butcher
- Hand
- Phantasm
- Spider
- Hell Hound
- Cerberus
- Tchernobog
Zombie
این زامبی‌ها با الهام از نمونه‌های موجود در فیلم Night of The Living Dead ساخته شده‌اند و پرتعدادترین دشمن کالب بحساب می‌آیند. این موجودات از هوش پایینی برخوردار بوده و معمولا در زیر زمین مخفی می‌شوند. با عبور از نزدیکی آنها، این موجودات به روی زمین آمده و به تعقیب کالب می‌پردازند. سلاح آنها نیز یک تبر است.
Cultist
این دشمنان از راهب‌های فرقه کابال هستند و ماموریتشان پیدا کردن و به قتل رساندن کالب است. این موجودات نیز سطح هوش بالایی نداشته ولی می‌توانند با مخفی شدن پشت درها و دیوارها، مشکلاتی را برای بازیکن بوجود آورند. لباس راهب‌ها رنگی قهوه‌ای کم رنگ به تن داشته و سلاح مورد استفاده آنها نیز یک شات گان (Shotgun) است.
Fanatic
این دسته از حریفان کالب، عملکردی نسبتا مشابه با راهب ها دارند. پوشش آنها مانند راهب‌ها بوده و رنگی خاکستری دارد. اسلحه مورد استفاده آنها نیز مسلسل خودکار (Tompson) بوده و از دقت بالاتری نسبت به شاتگان برخوردار است.
Gargoyle
این دسته از موجودات، قابلیت پرواز را داشته و در دوگونه مختلف در بازی Blood وجود دارند. گونه اول Flesh Gargoyle نام داشته و رنگی مانند مس دارند. این موجودات با پرتاب استخوان اقدام به حمله نموده و با توجه به قابلیت پرواز، توانایی تعقیب سریع کالب را دارند.
دومین گونه این موجودات Stone Gargoyle نام داشته و از قدرت بسیار بالاتری نسبت به Flesh Gargoyle برخوردار است. بدن سنگی آنها یک سپر محافظتی بوده و اسلحه هایی پرقدرت مانند تفنگ تسلا و عروسک جادویی بیشرتین تاثیر را بر روی آن دارند. این دشمنان با استفاده از گلوله‌های آتشینی که از چشمانشان خارج می‌گردد، به کالب حمله می‌کنند.
Gill Beast و Bone Eel
این دو موجود در آب زندگی کرده و معمولا با همدیگر به کالب حمله می کنند. روش حمله Bone Eel معمولا از پشت بوده ولی Gill Beast که بسیار قوی‌تر از آن است، به طور مستقیم و از روبرو حمله می کند.
Bloated Butcher
قصاب‌ها، از قدرت نسبتا بالایی برخوردار هستند. این موجودات نیز همانند Zombie ها با الهام از فیلم سینمایی Night of The Living Dead ساخته شده اند. روش حمله آنها از با استفاده از پرتاب چاقو و مایعات سمی است.
Hand
دست یکی از آزاردهنده ترین موجودات در بازی Blood بوده و با فشردن گلو موجب خفه شدن کالب می گردند. روش مقابله با آنها نیز فشردن سریع و مداوم دکمه Use (دکمه ای که برای باز کردن درها و یا سوییچ‌ها به کار می‌رود) است.
Phantasm
شبح یکی از دشمنان نسبتا قوی بازی Blood بوده و موجودی مابین دنیای مردگان و زندگان بشمار می آید. شبح قابلیت ناپدید شدن را داشته و به این دلیل از بین بردن آن کاری دشوار است. علاوه بر این سرعت این موجود نیز بسیار بالا بوده و به همین دلیل فرار از دست آن نیز کاری بسیار مشکل است.
Spider
عنکبوتها در دو نوع مختلف در این بازی حضور دارند. عنکبوت مادر توانایی تولید عنبکوت‌های کوچک را داشته و بوسیله سم خود کالب را مسموم می‌نمایند.
Hell Hound
موجودی است شبیه سگ که به پرتاب آتش اقدام به حمله می‌کند. این سگ نمونه ای شبیه به Cerberus است.
Cerberus
سربروس موجودی است دو سر که با آتشی که از دهانش بیرون می‌زند به کالب حمله می‌کند. این موجود نام خود را از یک حیوان اسطوره‌ای یونان باستان گرفته است. سربرس یک گونه بزرگ از Hell Hound است.
Tchernobog
رهبر فرقه و دشمن اصلی کالب که در آخرین مرحلخ بخش Dead Reckoning در مقابل کالب قرار می‌گیرد.
دنباله‌ها و افزونه‌ها
برای بازی Blood به طور رسمی دو افزونه ارائه شده است. این دو افزونه Cryptic Passage و Plasma Pak نام داشتند که به نوعی قسمت‌های پنجم و ششم بازی بحساب می‌آیند. قسمت دوم این بازی نیز Blood II:The Choosen نام داشت. این بازی در سال 1998 میلادی توسط شرکت Monolith برای سیستم عامل Windows 95 عرضه شد. داستان این بازی در سال 2028 میلادی اتفاق می‌افتاد. این بازی نتوانست موفقیت نسخه اول بازی را تکرار نماید.
این بازی همانطور که اشاره شد به موفقیت زیادی بین منتقدین و طرقداران بازی‌های کامپیوتری دست یافت. سایت GameSpot به این بازی نمره 8.3 از 10، سایت Steam نمره 9 از 10 و سایت IGN نمره 8.5 از 10 را اختصاص داده است. این بازی با توجه به سبک و داستان بازی نه تنها یکی از موفق‌ترین عناوین موجود در بازی‌های سبک تیراندازی اول شخص بوده، بلکه یکی از بهترین بازی‌های کامپیوتری دهه 90 میلادی نیز بشمار می‌آید.
این بازی برای اجرا به یک دستگاه کامپیوتر خانگی با مشخصات زیر نیاز داشت:
- پردازنده پنتیوم (Pentium)
- سیستم عامل داس 4.0 به بالا
- حافظه (RAM) معادل 16 مگابایت
- کارت گرافیک VGA
- کارت صدا
- مودم (برای بازی تحت شبکه | حداکثر تا 8 نفر)
| نام بازی | Blood |
| سیستم عامل | MS-DOS |
| شرکت سازنده | Monolith |
| سال ساخت | 1997 |
| درجه سنی | M یا 18 سال به بالا |
| سبک بازی | تیراندازی اول شخص (FPS) |
در انتها توجه شما را به تصاویری اختصاصی از محیط این بازی جلب می‌نماییم.
.
منبع : تکرا
عجیب است که سایتی این بازی را یاده کرده یادمه سال ها پیش این بازی را پاک کردیم دهه 70 و دهه 80 مدت ها سرچ کردم و پیدا نکردم در سایت های فارسی .ان زمان اینترنت دایلاپ بود زمانی که انگلیسیم خوب شد توانستم بر م کافی نت دانلود کنم.یادم هست زمانی که ویندوز کامپیوتر مان 98 بود BLOOD داشتیم ان زمان واقعا از این بازی میترسیدم. و ان را حذف کردیم.موسیقی ترسناک…درهای مخفی و رمزی…گیج شدن در مراحل و نکان ریز در ان ها بسیار بازی را ترسناک و در عین حال جذاب میکرد.هنوز که هنوز است بازی را در 3 نسخه کامل نسخه اولیه.پلاسماو کریپت مسیج دارم.(دانلود کرده بودم قبلا)
جناب قاسمی عزیز.این بحث بسیار جذاب و در عین حال ماهیتش پیچیدست.و خوب هر زمانی آثار هنری چه در شاخه گیم و یا موسیقی ارائه داده شدن، و خوب گذر زمان ثابت کرده که این ها قدرت نوستالژیشون تا چه حدیه.الان طرز فکرها خیلی عوض شده و بیشتر مخاطب روز رو در نظر می گیرن و نه امثال من و شما رو که متعلق به دوره های یکمی قبل تریم.خوب مسلما مثال های شما در موسیقی رو کنار هم نمی شه گذاشت.من معتقدم اگه کسی بخواد تو این دوره کار اون اشخاص نخبه در گذشته رو انجام بده یعنی بتونه تیمی دورهم جمع کنه و اثری که جذاب، موندگار و قدرت تبدیل شدن به یه کار نوستالژیک رو داشته باشه تولید کنه که بتونن بیشتر طیف ها رو راضی نگه دارن.باید بسیار آدم خاص، متفکر و کاردرستی باشه …حتما مشتاقم اون پروژه موضوعی که روش کار می کنید رو در آینده بخونم
طرح چنین مباحثی می‌تونه درک و شعور مخاطبین رو بالا برده و باعث انتظار بیشتر طرفداران بازی‌های کامپیوتری بشه. نبود چنین گفتگوهایی باعث شده که بعد از 5-6 سال بازی سازی توسط شرکتهای ایرانی، بیشتر نمونه‌های تولیدی بی کیفیت و خسته کننده بشه و فقط به درد بچه‌های 10-12 ساله بخوره. در ضمن اگر بازی خاصی در نظر داریی مطرح کنید تا یک بررسی جامع از اون رو توی برنامه کاریمون قرار بدیم. باز هم ممنونیم که انقدر پیگیر فعالیت‌های تیم ما هستید.
شما لطف دارید.حقیقت این موضوعی که شما بهش اشاره کردید یه بحث بسیار گسترده و تخصصیه که منم دانشم در حد یه مخاطب معمولیه و نظراتی هم که میدم بیشتر بر پایه حس و تجربمه. گفتید که نبود خط داستانی بزرگترین ضعفه اما به نظرم تمام اصل موضوع به این بر نمی گرده تقریبا بیشتر بازی های مطرح امروز همشون بر پایه یه سناریو طرح ریزی میشن اما یکی از دلایلش اینه که بیشتر از اینکه به عمق داستان و فضاسازی هسته احساسی بازی توجه می کنن و بیان بازی های گذشته رو مورد بررسی قرار بدن فقط به features و ظاهر گرافیکی و سنگین توجه می کنن و این فقط یه بخش ماجراست دلایلی دیگه ای هم داره که واقعا مثل یه معماست و حتی خود مثلا شرکت monolith نمی تونه دیگه مثل اون آثار رو دوباره بره سمتش.و حتی اگه دوباره بیاد با Game engine امروزی بازسازیش کنه عمرا نمی تونه اون جذابیت و حس رو ایجاد کنه.همون گرافیک چهارخونه ای با کیفیت پایین و محیط خاصش بود که اونا رو جاودانه کرد.blood از لحظه اجرا تا خود مرحله ابهتش هنوز که هنوزه نفس آدمو بند می یاره و انگار از اول این وجود داشته.متوجه منظورم می شید؟ و البته در chosen اصلا نتونست حتی به گرد پای اولی برسه.و این در مورد تمام آثار هنری قدیمی هم صدق می کنه…
البته که همه بازی‌ها یک سناریو و خط داستانی دارند. اما برای مقایسه سناریو اکثر بازی‌های فعلی میشه که با یک مثال ماجرا را تموم کرد:
آهنگ The Show Must Go On گروه Queen یا Fade to Black گروه Metallica یا High Hopes گروه Pink Floyd رو با یکی از مثلا قطعه‌های موسیقی مطرح فعلی مثل Look What You Made Me Do از Taylor Swift یا Anaconda از Nicki Minaj یا Run The World از Beyonce مقایسه کنید. همشون آهنگسار، ترانه سرا، تنظیم کننده دارند اما اعتبار و کیفیت موسیقی و ترانه‌ها قابل مقایسه نیست.
پی نوشت : بازی Doom II رو من با آلبوم Chaod A.D گروه برزیلی Sepultura بازی کردم که هماهنگی کاملی با فضا و روند بازی داشت…
ببخشید من اینقدر طولانی مینویسم چون واقعا مستحضرید که اینقدر حرف برای گفتن در حوزه سرگرمی گیم هست که از حوصله اینجا خارج هست و اکه یه موقعی تمایل داشتید یه ایمیل یا ای دی تلگرام به ایمیلم بفرستید در یه زمان مناسب صحبت می کنیم.جدا از دوره رویایی ۱۹۹۰ – ۱۹۹۹ از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۰ هم عناوین بسیار خوبی تولید شدن ولی بعد از اون دیگه….
آقای امیر راحت باشید و هرچقدر که دلتون می‌خواد نظر بدبد! همونطور که اشاره شد،در حال حاضر گرافیک بازی‌ها خیلی پیشرفت کرده ولی نبود خط داستانی بزرگترین ضعف عناوین ساخته شده هست. همونطور که گفتیم، Monolith برای بازی Blood یک سناریو کامل داستانی با جزئیات و شخصیت‌های متنوع طراحی کرد.
اگر بحث بازی‌های ما رو دنبال کرده باشید، یکی از بازی‌های نسبتا جدیدی که استانداردهای لازم برای Cult شده رو داره، بازی لیمبو (Limbo) هست. گرافیک فوق العاده ساده اما هوشمندانه، نیهیلیسم مطلق و استفاده از یک سری پازل‌ها که روند بازی رو از یک نمونه پلتفورمر کامل عوض می‌کنه، خصوصیات جالب این بازی هستند. اگه این بازی رو تست نکردید، پیشنهاد من اینه که یه تستی بکنیدش…
خواهش می کنم.من از شما ممنونم که به مقوله ای پرداختید که کار هر کسی نیست و باید اون دوره رو لمس کرده باشی تا بشه وارد دنیاش شد و من با بخشی کوچیکی از اون دوران زندگی کردم و چون تکنولوژی و کامپیوتر بسیار محدود بود بنابراین دست یک قشر به خصوصی بود برای همین همه چیز جذابیت داشت .اما الان با این گیم و سرگرمی های امروزی, شما رو نمی دونم من اصلا نمی تونم ارتباط برقرار کنم.خیلی کم و به ندرت.اینا واسه دهه هفتاد و هشتاد مناسبن.. دلایل مختلفی هم هست…
اما در مورد شرکت ea games که گفتم درسته تقریبا هم دوره قدیمی ترین شرکت های بازیسازیه و قبولم دارم که می گید چند گیم خوب تو تاریخش داشته که البته تقریبا اکثر اسمی ها اینطوری بودن اما در اینکه سیاست شرکتیش مثل شرکت های سینمایی هالیوودیه و در قیاس با کمپانی های خاص و فوق العاده ای مثل interplay,monolith,id software,eidos,capcom و… اصلا قابل قیاس نیست.بله خوب در ژانر ورزشی و ماشین سال هاست داره مثل آیفون که تا ۱۰۰ شماره می خواد همش یک چیز بده بیرون کار می کنه و حتی به قول شما در همون ژانرهای خودش هم رقباش از خودش کاملا سرتر هستن… اما در گذشته خیلی بهتر بود ولی تجربه نشون داده شرکتی که پولش از پارو بره بالا بخش زیاد انگیزه و خلاقیتش از بین می ره. بله منم تا حد زیادی با شما هم نظرم در مورد بازی اول شخص چیز دیگه ایه اما تنوع هم همیشه در همه چیز لازمه..
تا حالا کسی به شما گفته بود فوق العاده اید؟! سپاس از لطفی که به من دارید.
تو این دوره به شدت تکنولوژی زده و تجمل گرایی دهه دوم ۲۰۰۰ پیدا کردن دوست خاصی مثل شما تقریبا ناممکنه.که به نوستالژی دهه 60 اینقدر با دید تخصصی نگاه کنه.دمتون گرم که به فیدبک ها اهمیت می دید.و خوشحال خواهم شد و بی صبرانه منتظرم.و حتما پیشنهاد خوبتونو در رابطه با اون گیم انجام می دم.
وااای از شرکت interplay نگید که دیوانه می شم این شرکت بسیار قدیمی، رویاییه که سازنده هاش انتهای انگیزه و انگار از یه سیاره دیگه ای بودن.که یکی از خفن ترین fps این شرکت بازی redneck rampage بود که نیاز به گفتن نداره.خودش یه پست کامله.و بله طبق گفته شما از زمانی که شرکت های حاجی بازاری مثل ea games که زیادم هستن قدرتو تو دست بگیرن خوب بیشتر از این می شه انتظار داشت؟! اصلا سرگرمی های دوران دهه 80 و 90 میلادی با الان قابل مقایسه نیستن.درسته که اون زمان هم بحث فروش و تجارت مطرح بوده اما عشق و لذت در زندگی بالا بود که به هردو بعد هنر و تجارت نهایت توجه صورت می گرفت…
سلام آقای امیر گرامی، ممنون از لطفی که به ما دارید. مجموعه ما در تلاش است که طرفدارانی وفادار و پیگر مثل شما را به خود جذب کرده و خوشحالیم که توانسیتم نظر مثبت مخاطبین خاص خودمان را جلب کنیم. موفق باشید.
البته انصاف نیست که شرکتی مثل الکترونیک آرتز (EA Games) را حساب نکنیم و طرفداران بازی‌های ورزشی را نادیده بگیریم. بازی‌های مثل FIFA 94 و Need For Speed و یا سری Sims این شرکت، پدرخوانده بازی‌های ورزشی و استراتژیک فعلی به شمار می‌آیند. البته به شخصه سری بازی‌های اتومبیل رانی GRID را به سری Need For Speed ترجیح می دهم ولی در مجموع از دیدگاه من، بازی یعنی First Person Shooter و بقیه به نوعی سرگرمی‌هایی زودگذر و خسته کننده هستند!
البته بازی های بسیار زیادی در دهه ۹۰ میلادی هستن که هر کدوم انقلابی بودن و می شه برای تحلیل و موضوع کار کرد.چون کلا این دهه طلایی دوره خلاقیت و شکوفایی در همه حوزه ها بوده به خصوص تکنولوژی.یکی از بازی هایی که خودم شخصا بازی نکردم ولی یکی از دوستان اون زمان خیلی تعریفشو می کرد و به نظر می یومد بازی بسیار مدرن و جلوتر از زمانش باشه بازی cyberia محصول شرکت interplay بود که البته بسیار این شرکت خلاق رو دوست دارم که زمانی واسه خودش امپراطور گیم بود اما متاسفانه الان خیلی کم فروغ شده
.ولی در مورد این بازی که گفتم که فکر کنم سال ۹۳ یا ۹۴ ساخته شد خیلی برام جذابه که داستان و جریان ساخت این بازی مربوط به چی بوده… هنوزم موفق نشدم بازی کنم و دنبالش هستم. و البته موارد دیگه رو حتما خواهم گفت.ممنون که اینقدر پیگیرید ?
دوست عزیز خوشحالیم که اینطور مشتاقانه همراه و پیگیر مطالب وب سایت ما هستید. سلیقه شما هم در انتخاب بازی بسیار جالب و قابل توجه هست. Cyberia هم یکی از عناوین موفقی بود که با ترکیب یک تصویر پس زمینه تخت و اشیا سه بعدی متحرک، قابلیت اجرا بر روی سیستم‌های با قدرت متوسط به پایین را هم داشت. در اولین فرصت به بررسی و لینک دانلود بازی مورد علاقه شما می‌پردازیم. همراه ما باشید و بازی‌های مورد علاقه خودتان را برای نوشتن مقاله‌های اختصاصی به ما معرفی کنید.
اگر پیگیر بازی‌های دهه 1990 میلادی هستید، توصیه می‌کنم که بازی Another World محصول سال 1991 و ساخت شرکتهای Delphine Software و Interplay را هم امتحان کنید. این بازی هم داستان بسیار جالبی داشت و هم از گرافیک بسیار نرم و روانی همراه با پس زمینه‌های متحرک سود می‌برد. قطعا پشیمون نخواهید شد. در حال حاضر در حال کار بر روی یک مقاله اختصاصی در مورد وجود داستان‌های جذاب و خلاقانه که وجه تمایز عناوین منتشر شده در دهه 1990 و بازی‌های امروزی هستم که به زودی منتشر خواهد شد.
همانطور که اشاره کردید، شرکت Interplay در دهه 1990 میلادی موفقیت زیادی داشت، یکی از دلایل این موفقیت رو می شه به فلسفه و علایق شخصی موسسان این شرکت دونست که با ته مایه‌ای از نیهیلیسم و آنارشیسم همراه بود. موسیقی و صدا سازی استفاده شده هم بیشتر در زیرشاخه‌های متال بود که هماهنگی کاملی با روند بازی داشت. نمونه شورش و هرج و مرج رو میشه در بازی مثل کارماگدون (Carmagedon) و نیهیلیسم را در بازی‌هایی مثل Realms of the Haunting. اما متاسفانه این شرکت هم همراه با جریان عامه گرایی هزاره سوم شد. همانطوری که سیلقه موسیقایی مردم از هنرمندانی مثل گیلمور، واترز یا حتی سیناترا به عروسک‌های خیمه شب بازی مثل جوانک‌های رقصنده امروزی تغییر کرد.
سلیقتون حرف نداره. بازی doom اولین بازی بود که تجربه کردم و اونم فوق العادست. ولی در ترسناکی blood شاید به جرات می تونم بگم بی همتاست البته در این گیم خلاقیت بسیار زیادی به کار گرفته شده که جا داره با شما در یک مسنجر صحبت بشه.بی دلیل از سایت های منتقد به این سختگیری به دست آوردن چنین نمره ای نشان از یک پروژه طولانی مدت و موفق داره.من یه سوال هم ازتون داشتم در مورد این بازی اینکه چطوری می شه این بازی رو طوری نصب کرد که دموی اول بازی و تمام ویدئو هاش در آخر مراحل اجرا بشه؟ چند سال پیش یه نسخه ای تهیه کردم و متاسفانه هرکاری می کنم موقع اجرای بازی دموهاش اجرا نمی شه.
درود به شما.واقعا وقتی این پست شما رو خوندم دیوانه شدم.چرا؟
چون این بازی خاص ترین و محبوب ترین و ترسناک ترین بازی تمام دوران زندگیمه.و من به احترام باید کلاهمو بردارم.موندم شما چطوری به این دقیقی و کاملی سناریو و داستان بازی رو در آوردید و من هیچ وقت به موضوع اصلی این بازی توجه نکرده بودم و چقدر داستانش مخوف و غیر قابل باوره.البته تو دموی level 1 اصلا این موضوع مشخص نیست.اما محیط این بازی اینقدر عمیقه که اصلا آدمو می بره به یه دنیای دیگه.از صدای خاص کالب و صداهای ترسناکش نگید که واقعا تو روزش جرات ندارم با صدا بازی کنم چه برسه شب… من چون خودم دهه شصتی هستم خیلی از بازی های دهه ۹۰ میلادی رو انجام دادم اما بلاد چیزی فراتر از همه این هاست…
ممنون از توجهتون. تجربه بازی شخصی من به اواخر دهه شصت و اوایل دهه هفتاد برمیگرده و برای من هم Blood به همراه Doom از بهترین بازی‌های ساخته شده برای کامپیوتر هستند. اگر بازی خاصی مورد نظرتون هست به ما بگید که به همین شکل به بررسی اون بپردازیم.
چقدر این پست های مربوط به بازی های دهه 90 قشنگ و جذابه، مرسی آقای؛ از طرفدارای پست های شما هستم. منتظر مطالب بعدی هم هستم.
ممنون از توجه شما دوست عزیز، با ما در ادامه معرفی بازی‌های دهه 90 میلادی همراه باشید.