معماران لهستانی پاول لپینسکی و ماتئوس فرانکوفسکی، برج مفهومی برای کشورهای جنوب صحرای بزرگ آفریقا طراحی کرده اند که با گیاهان زراعی پر می شود و می تواند راهکاری برای حل مسئله فقر و گرسنگی این منطقه باشد.
این آسمان خراش “ماشامباس” نام دارد که مقام نخست، رقابت آسمانخراش ای‌وولو را به دست آورد است. در این رقابت معماری، همه ساله معماران و طراحان سراسر جهان به طراحی برج های آینده نگرانه و مدرن دعوت می شوند. در رقابت امسال بیش از 444 طرح به بخش مسابقه ارسال شده بودند.
طرح برج مفهومی ماشامباس که به زبان سواحیلی به معنی زمین کشت شده است، به عنوان راهکاری برای حل مسئله گرسنگی در این نواحی آفریقا طراحی شده است.
به گفته لپینسکی و فرانکوفسکی:”بیش از 40 درصد مردمی که در نواحی جنوب صحرای بزرگ آفریقا زندگی می کنند، در فقر مطلق به سر می برند. بیش از نیمی از این مردم، در یک چیز باهم مشترک اند؛ همه آنها کشاورزانی کوچک هستند.”
این دو معمار، ساختمان مدولار و مقیاس پذیری طراحی کرده اند که می تواند یک مزرعه، مرکز آموزشی و مرکز خرید را در خود جای دهد.
معماران ماشامباس می گویند: “این ساختمان امکان آموزش، فراگیری تکنیک های کشاورزی، کود ارزان و ابزار مدرن را فراهم می کند. همچنین یک منطقه تجاری محلی ایجاد می کند که حداکثر سود حاصل از فروش محصولات زراعی را فراهم می کند.”
این برج از عناصر ساده مدولاری ساخته می شود که مونتاژ و ساخت آن را ساده می کند. همچنین طراحان می گویند، این سازه می تواند در صورتی که دیگر نیازی به آن نباشد، به راحتی به جای دیگری انتقال داده شود.
طراحان توضیح می دهند: “وقتی مردم محلی به خودکفایی لازم برسند، برج به جای دیگری منتقل می شود.”
برنده مقام دوم رقابت آسمانخراش ای‌وولو یک کارخانه عمودی در کلان شهری است که توسط معماران آمریکایی تیانشو لیو و لینگشن زی طراحی شده است. طرح کارخانه عمودی از این واقعیت الهام گرفته که پیش بینی می شود، تعداد کلانشهرهای جهان تا سال 2025 بین 23 تا 36 درصد رشد داشته باشند. بنابراین طرح این دو معمار، پاسخی به افزایش شهرنشینی و تعداد کلانشهرهایی که جمعیتی بیش از 10 میلیون نفر دارند.
طراحان می گویند:”در آینده ای نزدیک، دو سوم جمعیت جهان در این کلانشهرها زندگی می کنند.”
طرح لیو و زی به بررسی مفهوم انتقال کارخانجات به مراکز شهری پرداخته است که در این صورت به کارگران، تامین کنندگان و مراکز تحقیقاتی نزدیک خواهد بود.
به گفته لیو و زی: “این طرح مجموعه ای از لایه های معماری جایگزین را در بر می گیرد، کارخانجات و مراکز تفریحی با هم ساختاری عمودی را شکل می دهند و هر لایه تفریحی از زباله ها و دیگر منابع این کارخانجات تغذیه می شود.”
طراح اسپانیایی خاویر دی سالازار در این رقابت معماری مقام سوم را به خود اختصاص داده است. برج مفهومی او “ایسپریال 3500 ” نام دارد. طرح او به نوعی پاسخی به گسترش شهر در نواحی سواحل شرقی اسپانیا است. این ساختمان دارای انواع فضاهای عمومی و خصوصی است.
دی سالازار می گوید: “این آسمان خراش به کاوش چشم انداز جالبی پرداخته که در آن خیابان ها و همه پیچیدگی های افقی شهر به عرصه عمودی وارد شده اند.”
رقابت آسمانخراش ای‌وولو (eVolo skyscraper competition) طرح های تخیلی مفهومی که از تکنولوژی ها، مواد، زیبایی شناسی و فضا به خوبی بهره برده اند را به رسمیت می شناسد.
این رقابت که در سال ۲۰۰۶ تأسیس شده، یکی از مهم ترین جوایز معماری به شمار می رود و هر ساله معماران، دانشجویان، مهندسان، طراحان و هنرمندان سراسر جهان برای شرکت در آن تلاش کرده و ایده های خود را به نمایش می گذارند.
هیئت داوران این رقابت معماری به دنبال پروژه هایی هستند که “رویکرد فعلی معماری عمودی و ارتباط آن با محیط های ساخته شده و طبیعی را به چالش بکشند.”
.
منبع: dezeen
من پارسال با تور لحظه آخر به این کشور سفر کردم خیلی خوب بود غذاها و فرهنگ عالی داشت