جمعیت سیاره های کوتوله منظومه شمسی در حال افزایش است. جسم بسیار دور 2014 UZ224 که به صورت غیر رسمی دی دی (مخفف کوتوله دور؛ Distant Dwarf) نامگذاری شده، 635 کیلومتر قطر دارد.
ستاره شناسان برای اولین بار در سال 2014با استفاده از تلسکوپ نوری بلانکو در رصدخانه کرو تلولو، آمریکا در شیلی موفق به کشف(اگر چه این کشف تا پیش از اکتبر 2016 اعلام نشد) این سیاره کوتوله شدند.
مشاهدات اولیه بلانکو به ستاره شناسان امکان شناسایی وضعیت مداری دی دی را داد. مدار این سیاره کوتوله به دور خورشید به شکلی شدیدا بیضوی است، به طوری که دی دی برای تکمیل دوره مداری خود به دور خورشید به 1100 روز زمینی نیاز دارد.
این سیاره کوتوله هم اکنون 92 واحد نجومی (AU) با خورشید فاصله دارد، اما با توجه به شکل مداری شدیدا بیضوی دی دی، این فاصله بین 38 واحد نجومی تا 180 واحد نجومی متغیر است. یک واحد نجومی برابر با فاصله بین خورشید و زمین و حدود 150 میلیون کیلومتر است.
ستاره شناسان می گویند، به این ترتیب، دی دی دومین جسم فرانپتونی دور افتاده دارای مدار در منظومه شمسی است. سیاره کوتوله اریس، کوتوله ای دور افتاده تر محسوب می شود. اریس هم اکنون بیش از 96.5 واحد نجومی با خورشید فاصله دارد، اما فاصله اریس با خورشید هیچگاه به بیش از 98 واحد نجومی نمی رسد. برای مقایسه باید بگوییم، سیاره کوتوله پلوتون در فاصله متوسط 40 واحد نجومی و با حداکثر فاصله مداری 49 واحد نجومی به دور خورشید گردش می کند.
داده های تلسکوپ بلانکو امکان تعیین اندازه دقیق سیاره کوتوله را فراهم نکرده اند، به این ترتیب، در حالی که محققان تصور می کنند، دی دی یک سیاره کوتوله است؛ اما آنها با وجود مشاهدات نوری، نمی توانند به طور قطع تعیین کنند، دی دی یک جسم نسبتا کوچک و روشن است یا یک جسم بزرگ و تاریک.
محققان با استفاده از داده های حرارتی دی دی که توسط آرایه بزرگ میلی‌متری زیر میلی‌متری آتاکاما، آلما به دست آمده، اندازه سیاره کوتوله را تخمین زدند.
دیوید گردز، ستاره شناسی از دانشگاه میشیگان و محقق ارشد این تیم تحقیقاتی، می گوید:”بنابر محاسبات ما، دی دی جسمی فوق سرد با دمایی در حدود 30 درجه کلوین-فقط کمی بالاتر از صفر مطلق- است.”
محققان همچنین با استفاده از تلسکوپ های آلما، همچنین روشنایی دی دی را اندازه گیری کرده اند و دریافتند، این جسم 13 درصد از نور خورشید را بازتاب می دهد.
کشف و مطالعه دی دی (که هنوز به صورت رسمی سیاره کوتوله نامید نمی شود) نشان می دهد، ستاره شناسان قادر به اکتشاف فضای بیرونی منظومه شمسی هستند و در واقع با بهره بردن از تکنیک های مشابهی قادر به کشف سیاره نهم منظومه شمسی هم خواهند بود.
بر اساس فرضیه ستاره شناسان، سیاره فرضی نهم احتمالا از مدار گرانش منظومه خورشیدی دیگری خارج شده و سپس تحت تاثیر گازهای بین کهکشانی ناشی از گرانش خورشید ما قرار گرفته است. از زمانی که برخی ستاره شناسان شواهدی مبنی بر وجود سیاره نهم را مطرح کرده اند، بسیاری به دنبال شواهد قطعی از وجود این سیاره بوده اند. اما اگر این سیاره وجود داشته باشد، احتمالا باید خیلی دور باشد، البته با وجود شواهد غیر مستقیم فعلی امکان اثبات چنین موضوعی وجود ندارد.
یافته های این محققان در نشریه “Astrophysical Journal Letters” منتشر شده است.
.
منبع: space
