یکی از ستارگان کهکشان راه شیری و تنها ستاره‌ای که در مرکز سامانه خورشیدی جای دارد خورشید است. خورشید کره کاملی از پلاسمای داغ بوده و در میانه آن میدان مغناطیسی برقرار است.
قطر خورشید حدود یک میلیون و 392 هزار کیلومتر است که در واقع ۱۰۹ برابر قطر زمین است. از نظر جرم نیز ۳۳۰ هزار برابر زمین جرم دارد. سرچشمه اصلی نور، انرژی، گرما و زندگی بر روی کره زمین، خورشید است.
یک خورشیدگرفتگی کامل قرار است در تاریخ 21 اوت (30 مرداد) اتفاق افتد. این خورشیدگرفتگی در سراسر قاره آمریکا قابل مشاهده خواهد بود. با توجه به اینکه کسوف 30 مرداد به صورت کامل است، شفق‌های قطبی خورشید و شراره‌های خورشیدی نیز قابل رویت هستند. اخترشناسان توانسته اند جو خارجی خورشید را زمانی که پشت ماه قرار دارد، مشخص نمایند.
در طول کسوف، رصدکنندگان می‌توانند جو خارجی درخشان خورشید که به هاله معروف است را به دلیل وجود میدان مغناطیسی فعال در خورشید ببینند. فواره‌ها و جریان‌های در حال وقوع در خورشید، در هاله خورشید نمایان می‌شوند.
در تاریخ 25 ژوئیه (4 تیر)، اخترشناسان موفق شده‌اند تا قبل از کسوف کامل 30 مرداد، شکل میدان مغناطیسی هاله‌ای را که نشان دهنده یک جهت چرخش خورشید یا 27.2753 روز زمینی است را مدل‌سازی کنند.
گوردون پتری، اخترشناس NSO در بیانیه‌ای اعلام نمود:
از آنجایی که ما دقیقا یک چرخش خورشیدی از کسوف عقب هستیم، می‌توانیم مشاهدات امروز خود را برای پیش‌بینی ساختار کرونا (هاله) در بیست و یکم اوت به کار بگیریم. کرونا از الان تا لحظه وقوع کسوف زیاد تغییر نخواهد کرد، مگر آنکه خوش شانس باشیم و یک منطقه بزرگ فعال در خورشید به وجود بیاید.
خورشید گرفتگی یا کسوف هنگامی رخ می‌دهد که زمین و ماه و خورشید به ترتیب در یک خط راست قرار بگیرند. گرفتگی کلی خورشید، یکی از منظره‌های بسیار زیبای طبیعت است.
هرچه خورشیدگرفتگی کامل تر شود، آسمان تاریکتر می‌شود و ستارگان بیشتری قابل مشاهده هستند. هنگامی که قرص خورشید کاملا پوشانده می‌شود، هاله سفید رنگ درخشانی در اطراف ماه می‌درخشد. این هاله مربوط به گازهای رقیق و داغ خورشید است. در کنار قرص سیاه ماه نیز حلقه باریک و سرخ رنگی از گازهای خورشید به چشم می‌خورد.
.
منبع: space
