اسکات کلی (Scott Kelly) پس از سپری کردن 340 روز در ایستگاه فضایی بین‌المللی، ماه مارس سال گذشته، به زمین بازگشت. اکنون او زندگینامهاش را منتشر کرده است.
برنامه فضایی او قدم مهمی برای ماموریت‌های آینده مریخ و اعماق فضا بود. کلی به یاد می‌آورد که پس از ماموریت یک ساله‌اش در ایستگاه فضایی بین‌المللی گفته بود:
حس می‌کردم همه زندگیم‌ام را در آنجا گذرانده‌ام.
اگر تا به حال به این فکر کرده‌اید که فضا چه بویی دارد، باید به چیزی شبیه بوی سوختگی ترقه‌های آتش‌بازی فکر کنید. اسکات کلی، فضانورد سابق ناسا، در زندگینامه خود که به تازگی منتشر شده، برخی از تجربیاتش در مورد فضا را برای خوانندگانش شرح داده است. زندگی نامه چهارصد صفحه‌ای اسکات کلی «پایداری: یک سال زندگی در فضا و کشف زندگی (Endurance: A Year in Space, A Lifetime of Discovery)» نام دارد.
اسکات کلی بخش از تحقیقات دوقلوهای ناسا بود. درحالی‌که اسکات کلی یک سال را در ایستگاه فضایی بین‌المللی سپری کرد، برادر دوقلوی او، فضانورد بازنشسته ناسا مارک، در زمین به سر می‌برد. مقایسه نمونه‌های زیستی این دوقلوها، اطلاعات مهمی را در مورد چگونگی تاثیر فضا بر بدن انسان در اختیار محققان ناسا قرار خواهد داد. این مطالعات ژنتیکی پیشگامانه، به ناسا کمک خواهد کرد، ایمنی فضانوردان طی سفر آینده به مریخ را فراهم کند.
زندگینامه اسکات کلی
اسکات کلی کاپیتان بازنشسته نیروی دریایی ایالات‌متحده آمریکا، سال 1996 به خدمت ناسا در آمد. وی در دوره همکاری خود با ناسا فرماندهی چهار ماموریت فضایی، اس تی اس-۱۰۳، اس تی اس-۱۱۸، اکسپدییشن ۲۵، ۲۶، و سایوز تی ام ای-۰۱ام را بر عهده داشته است. وی درمجموع تمام ماموریت‌های خود 520 روز را در فضا گذرانده است. اسکات کلی در ماموریت پایانی خود برای ناسا، 340 روز را در ایستگاه فضایی بین‌المللی سپری کرد.
مارک کلی (Mark Kelly)، فضانورد و مهندس بازنشسته ناسا و کاپیتان سابق نیروی دریایی ایالات‌متحده آمریکا است. کلی به‌عنوان خلبان نیروی دریایی، در ماموریت‌های زیادی در جنگ دوم خلیج‌فارس شرکت داشت. وی در سال ۱۹۹۶ به‌عنوان خلبان شاتل فضایی ناسا انتخاب شد و در سال ۲۰۰۱، اولین ماموریت خود را به‌عنوان خلبان مأموریت شاتل فضایی اس تی اس-۱۰۸ انجام داد. وی در سال ۲۰۰۶ هم خلبان شاتل فضایی اس تی اس-۱۲۱، در سال ۲۰۰۸ فرمانده شاتل فضایی اس تی اس-۱۳۴ بود. ماموریت نهایی او برای ناسا در سال ۲۰۱۱ انجام شد که آخرین ماموریت فضاپیمای اندور هم بود.
احتمالا نتایج تحقیقات دوقلوهای ناسا، اواخر سال جاری و یا اوایل سال ۲۰۱۸ منتشر شود. پس از آن، محققان مقالات مجزایی را با جزئیات بالا منتشر خواهند کرد. به این ترتیب، با تحقیقات دوقلوهای ناسا، گام بلندی در راه بزرگ‌ترین اکتشاف تاریخ بشر برداشته می شود.
کلی در زندگینامه خود که چند روز قبل (17 اکتبر) منتشر شد، درباره‌ی سفر خود از نیوجرسی (محل زندگی و زادگاهش) تا ایستگاه فضایی بین‌المللی را شرح داده است. اسکات کلی با شرح دوران کودکی خود با پدر الکلی داستان آشنایی را شرح می‌دهد که در آن، کودکانی با زندگی سخت و دشوار برای رسیدن به رویای خود به سختی تلاش می‌کنند. اسکات کلی وقتی 18 سال داشت وارد دانشگاه شد. در آنجا بود که کتاب «کار درست (Right Stuff)» نوشته تام ولف را خواند. این کتاب، در مورد اولین خلبانانی است که به فضا رفت. به این ترتیب، کتاب ولف الهام‌بخش کلی برای تبدیل شدن به یک خلبان نیروی دریای ایالات متحده آمریکا شد، چیزی که کلی از آن به عنوان یک جرقه ذهنی یاد می‌کند.
اسکات کلی به The Verge گفت:
این کتاب به من آموخت که چگونه تمرکز کنم و در نهایت چگونه درس بخوانم و دانشجوی خوبی باشم. البته این آسان نبود.
کلی در زندگینامه خود به جزئیات زندگی خود نیوجرسی می‌پردازد. کلی می‌گوید، این خاطرات را برای این در ذهنش نگه نداشته که روزی بتواند به عنوان زندگینامهاش بنویسدشان، بلکه این خاطرات را بارها به بقیه گفته است.
اسکات کلی می‌گوید:
به نوعی یک نوع قصه‌گوی مادرزاد بودم.
او از خاطرات جالبش و ماجراجویانه‌اش همچون فرود خطرناکش با جت اف-14 در دریای عرب می گوید، قسمت های جالب این کتاب زمانی شروع می‌شود که اسکات کلی در مورد آماده شدن برای سفر به فضا صحبت می‌کند. اسکات کلی در زندگی نامه‌اش، برخی مراسم‌های جالب و عجیب قبل از سوار شدن به کپسول فضایی سایوز در پایگاه فضایی بایکونور قزاقستان را شرح می‌دهد. همچون شستن تمام بدنشان با الکل (برای استرلیزه شدن و کشتن میکروب‌های زمینی) و یکی دیگر از مراسم‌های جالب، ادرار روی اتوبوسی است که فضانوردان را به سمت سکوی پرتاب می‌برد. این سنت دهه‌هاست که پا برجاست، گفته می‌شود یوری گاگارین، نخسیتن انسانی که به فضا رفت، همین کار را کرد و زنده ماند. کلی می‌گوید که فضانوردان زن بطور معمول یک بطری ادرار یا آب را برای ریختن روی تایر به همراه خود می‌آورند.
توصیفات کلی از ایستگاه فضایی بین‌المللی از جمله سردرد و حالت تهوع به علت سطح دی اکسید کربن بالا است. اسکات کلی، این شایعه که فضانوردان همیشه از کارشان شکایت دارند و سیاست‌های ناسا را بی معنی و نامعقول می‌دانند را به کلی رد می‌کند. به عنوان مثال، زمانی که ایستگاه فضایی بین المللی در معرض خطر انفجار بود، سانحه‌ای که می‌توانست موجب مرگ همه خدمه شود، به او دستور داده شده بود که تمامی دریچه‌ها را ببندد، چیزی که به گفته او یک دستورالعمل بی‌فاید بود، جالب است که بدانید، در همین حال، فضانوردان روسی ناهار می‌خوردند. و البته اگر این ذرات فضایی به ایستگاه فضایی برخورد می‌کردند، در هر صورت موجب نابودی ایستگاه و خدمه فضایی‌اش می‌شدند.
یکی دیگر از قسمت‌های جالب‌توجه کتاب کلی، بخش مربوط به زباله‌های فضایی است که نشان می‌دهد تمایل انسان برای زندگی در فضا می تواند تا چه حد مخرب باشد. اسکات کلی از زندگی در فضا و تغییر دیدش صحبت می‌کند.
در آنجا افکار الهام بخش به ذهنم می آمد. برای یک سال به زمین نگاه می‌کردم و به اثرات حضور ما بر محیط زیست فکر می‌کردم. احساسی به من دست داده بود که می‌توانیم کارهای بیشتری برای حفظ زمین انجام دهیم و آن را به مکان بهتری برای ساکنان آینده تبدیل کنیم.
کلی در زندگینامهاش نوشته، همه چیز در فضا دشوار است: تجهیزات ضروری زندگی روزمره خراب می‌شوند، غذاهای تازه محدود هستند، دفع کردن یک چالش است، چرا که بدون نیروی گرانش، حتی نمی‌توان به درستی دوش گرفت. کلی برای توضیح بهتر زندگی یک ساله خود در فضا به سفر ارنست شکلتون، نخستین فردی که به قطب جنوب پای گذاشت، رجوع می‌کند. شکلتون و همراهانش مجبور بودند که سگ‌های خود را برای غذا بکشند و با یخ خود را تمیز کنند.
زندگینامه اسکات کلی با بازگشت او به زمین در ماه مارس 2016 به وسیله کپسول فضایی سایوز به پایان می‌رسد. او می‌گوید پس از رسیدن به زمین حس خوبی پیدا کرده است.
کلی در زندگینامه خود نوشت:
اگر من در فهرست اولین خدمه مریخ بود، حاضر به انجام یک سفر طولانی مدت بودم و چنین کاری را انجام می‌دادم. مطمئنا مجبور نمی‌شوم که زیستگاهی در مریخ بسازم یا کیلومترها راهپیمایی کنم، اما می‌دانم که می‌توانم از خودم و دیگران در شرایط اضطراری محافظت کنم و این دقیقا به مانند یک پیروزی است.
اما زندگینامه اسکات کلی شروع کاملا متفاوتی دارد: کلی پس از 48 ساعت بازگشت به زمین، در اواسط شب از خواب بیدار می‌شود، او تب دارد، پوستش می سوزد و احساس می کند که پاهایش همچون یک بادکنک متورم شده‌اند. برای او تصور‌نکردنی است که انسان چگونه می‌تواند، از عهده یک سفر چند ماهه به مریخ بربیاید.
چه با او موافق باشد یا برعکس، مهم شور و اشتیاق و اطمینانی است که او به ماموریت مریخ دارد که چیز دیگری را به همه کارهایی که انجام داده است، می‌افزاید. کتاب پایداری، همچون خود نویسنده‌اش، معجزه‌ای عالی است که شگفتی‌هایی که انسان می‌تواند خلق کند را نشان می‌دهد.
کلی می گوید:
چنین کارهایی دشوار است، اما اگر با تمام وجود به آن کار بپردازید، سخت کوش باشد و آماده شوید، می‌توانید چیزهای بسیار باور نکردنی را به دست بیاورید.
.
منبع: theverge
