سوپر ماریو اودیسه امتیازات تقریبا کاملی را در بررسی‌ها کسب کرد

تقریباً یک هفته تا عرضه‌ی سوپر ماریو اودیسه نینتندو مانده است، اما از همین حالا شاهد فاش شدن امتیازهای بالا و ارزشمند از جانب منتقدان هستیم.

ابتدا از نشت کردن یک نسخه‌ی چاپی از مجله‌ی Edge مطلع شدیم که به بازی، امتیاز معتبر و بالای 10 از 10 را داده است – که برای منتظران و مشتاقان نسخه‌ی نهایی و عجیب این بازی خبری بزرگ است. حالا نوبت مجله‌ی ژاپنی فامیتسو است که به بازی امتیاز 39 از 40 را بدهد. البته می‌پذیریم فامیتسو نمره‌ی کامل را نداده است، اما واقعاً به نمره‌ی کامل، نزدیکی بسیاری دارد. این دو مجله از اعتبار و موقعیت بالایی در صنعت گیم برخوردارند و ظهور موجی در حال رشد از تحسین و تمجید، خبری بزرگ برای کنسول سوئیچ است که از زمان عرضه تاکنون در حال رشد بوده است.

همانطور که اریک کِین هفته‌ی گذشته گفت، حتا یک امتیاز کامل هم حرف‌های زیادی برای گفتن دارد. حتماً همین طور است، البته که حس خوبی است، و بسیار مهم است که این نقد را از جانب انتشاراتی که می‌شناسید و مورد اطمینان‌تان هست دریافت کنید. با این حال، با توجه به این امر که اشخاص متفاوتی نمره می‌دهند، نمره‌ها متفاوت خواهند بود، و تنها یک نمره‌ی کامل نمی‌تواند آن اجماعی را به وجود آورد که در مورد بهترین بازی‌های سال رخ می‌دهند. اما دو امتیاز بالا، آن هم در این حد بالا، اتفاق به مراتب بزرگ‌تری است. این امر به ما می‌گوید که اولین نمره‌ی کامل، اتفاقی و سلیقه‌ای نبوده است، بلکه دو نشریه‌ی بسیار معتبر پس از تجربه‌ی این عنوان تشخیص داده‌اند که با یک بازی تقریباً بی‌نقص مواجه‌اند. سوپر ماریو اودیسه پرچم‌دار بزرگ نینتندو برای فصل تعطیلات، و مسلماً مهم‌ترین عنوان انحصاری سوئیچ پس از The Legend of Zelda: Breath of the Wild هنگام عرضه‌ی جهانی کنسول است.

به نظر می‌رسد سوپر ماریو اودیسه نیز، همچون  Breath of the Wild، تغییرات مهمی در یک فرنچایز مورد احترام و علاقه‌ی فراوان به وجود آورده است، هرچند ماریو همچون زلدا به یک فرمول مشخص تبدیل نشده بود. ماریو این بار پادشاهی قارچ را ترک می‌کند و درگیر ماجرایی عجیب و وهم‌ناک می‌شود که در آن با استفاده از کلاهش ذهن دشمنان و عابران را کنترل می‌کند، این ویژگی جدید باعث به وجود آمدن آن نوع از حالت Sandbox در ماریو اودیسه می‌شود که پیشتر موجبات موفقیت چشم‌گیر زلدا را فراهم کرده بود.

دور از تصور نخواهد بود که شاهد رقابتی حماسی و بزرگ میان زلدا و ماریو برای کسب عنوان بازی برگزیده‌ی سال و همچنین سالی استثنایی برای نینتندو باشیم.

عناوین فرست پارتی نینتندو طی تمام این سال‌ها کیفیت بالای خود را حفظ کرده‌اند، اما نینتندو اخیراً شهرتش را بیشتر مدیون اجرا است تا نوآوری. از حق نباید گذشت که ماریو کارت ۸ دلوکس یک بازی زیبا و عالی است، اما هنو هم همان ماریو کارتی است که همه می‌شناسیم و دوستش داریم. Breath of the Wild و سوپر ماریو اودیسه دو نمونه از عناوینی هستند که از دوران نینتندو ۶۴ تاکنون، فاصله‌ی چشم‌گیری از نسخه‌های گذشته گرفته‌اند، و واضح است که این تغییرات تصمیماتی درست بوده‌اند.

.

منبع: forbes