سازمان تحقیقات فضایی هند از کشف شواهد زلزله در ماه توسط فرودگر هندی خبر داده است. هندی‌های پرتلاش مدتی است که در زمینه هوافضا فعال شده‌اند.
براساس اطلاعاتی که «سازمان تحقیقات فضایی هند» (ISRO) در شبکه اجتماعی ایکس نشر داده، ظاهراً فرودگر هندی توانسته شواهدی از زلزله در ماه را کشف کند. این سازمان فاش کرده است که در تاریخ ۲۶ اوت ۲۰۲۳ یک رویداد طبیعی به وقوع پیوسته است که همچنان درحال بررسی آن هستند.
بیشتر بخوانید: کشف اکسیژن و گوگرد در ماه توسط کاوشگر هندی
هند موفق به کشف زلزله در ماه شد
به گزارش تکراتو و به نقل از ایسنا، «ابزار فعالیت لرزه‌ای ماه» (ILSA) که به فرودگر «ویکرام» (Vikram) متصل است، فعالیت لرزه‌ای را روز ۲۶ اوت روی سطح ماه شناسایی کرد. فرودگر قمری ویکرام در ۲۳ اوت به‌عنوان بخشی از ماموریت «چاندرایان-۳» (Chandrayaan-۳) در قطب جنوب ماه فرود آمد.
اگر وجود ماه‌لرزه تایید شود، می‌تواند اطلاعات نادری را در مورد غارهای مرموز همدم قمری زمین به دانشمندان بدهد.
«سازمان تحقیقات فضایی هند» (ISRO) در ایکس(توییتر سابق) نوشت:
فرودگر در ۲۶ اوت ۲۰۲۳ رویدادی را ثبت کرده است که به نظر می‌رسد یک رویداد طبیعی باشد. منبع این رویداد در دست بررسی است.
تجهیزات متعددی که در کاوشگر چاندرایان-۳ و ماه‌نورد «پراگیان»(Pragyan) وجود دارند، به دانشمندان کمک می‌کنند تا قطب جنوب ماه را بهتر از همیشه درک کنند. پراگیان اخیراً وجود گوگرد را در این منطقه تایید کرد و ویکرام نیز صداهایی را در زیر پای خود تشخیص داده است که می‌توانند شواهدی مبنی‌بر وجود یک ماه‌لرزه باشند.
ماموریت‌های «آپولو»(Apollo) بین سالهای ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۷ برای اولین‌بار فعالیت لرزه‌ای را روی ماه شناسایی کردند. کشف آنها ثابت کرد ماه ساختار زمین‌شناسی پیچیده‌ای دارد که در اعماق آن پنهان شده است؛ نه اینکه مانند قمرهای سنگی «فوبوس»(Phobos) و «دیموس»(Deimos) مریخ یکنواخت باشد.
تجهیزات پیشرفته و مدل‌های رایانه‌ای در سالهای اخیر، دانشمندان را قادر ساخته‌اند تا داده‌های جمع‌آوری‌شده توسط آپولو و مأموریت‌های دیگر را بررسی کنند و تصویر واضح‌تری را از درون مرموز ماه ارائه دهند. یکی از پژوهش‌های ناسا که در سال ۲۰۱۱ انجام شد، نشان داد هسته ماه که بسیار به زمین شباهت دارد، احتمالا از آهن مایع تشکیل شده که یک توپ آهنی متراکم و جامد را احاطه کرده است.
دانشمندان در مه ۲۰۲۳، از داده‌های میدان گرانشی برای تایید کردن فرضیه هسته آهن استفاده کردند و همچنین گفتند که حباب‌های گوشته مذاب ماه می‌توانند از بقیه جدا شوند، به‌صورت توده‌های آهن به سوی سطح شناور شوند و لرزه‌هایی را حین حرکت ایجاد کنند.
این یافته‌ها آغاز رازهای ماه هستند. میدان‌های مغناطیسی درون اجرام سیاره‌ای، با حرکت کوبنده مواد در هسته‌های مذاب رسانای الکتریکی سیارات تولید می‌شوند.
فضای داخلی غیر مغناطیسی ماه، کاملاً با فضای داخلی مغناطیسی زمین متفاوت است. ماه متراکم و عمدتا یخ‌زده است و فقط یک هسته کوچک را در بر دارد که سیال و مذاب است. دانشمندان بر این باورند که درون ماه پس از تشکیل شدن در حدود ۴.۵ میلیارد سال پیش، به‌سرعت و به‌طور یکنواخت سرد شد. این بدان معناست که ماه، میدان مغناطیسی قوی ندارد و بسیاری از دانشمندان معتقدند که هرگز چنین نبوده است.
پس چگونه به‌نظر می‌رسد برخی از سنگ‌های 3 میلیارد سالهای که در ماموریت‌های آپولو به‌دست آمدند، در یک میدان ژئومغناطیسی قوی برای رقابت با زمین ساخته شده‌اند؟
این‌ها پرسش‌هایی هستند که چاندرایان-۳ می‌تواند به آنها پاسخ دهد. از آنجا که کاوشگر و ماه‌نورد مأموریت از انرژی خورشیدی استفاده می‌کنند، در حال حاضر تا زمانی که ماه از شب تقریبا ۱۴ روزه خود خارج شود، در حالت خواب هستند. هنگامی که خورشید دوباره در ۲۲ سپتامبر به سطح قطب جنوب ماه بتابد، کاوشگر و ماه‌نورد برای جستجوی پاسخ آماده می‌شوند.
بیشتر بخوانید:
- بزرگترین زلزله های جهان و ایران؛ 24 مورد از شدیدترین زمین لرزه های دنیا
- پیش بینی زلزله مراکش توسط زلزله شناس هلندی ؛ پیشگویی یا ارتباط بین اجرام آسمانی؟
- احتمال تغییر نام رسمی کشور هند به بهارات
دیدگاه شما در خصوص کشف شواهد زلزله در ماه توسط فرودگر هندی چیست؟ نظرات خود را در بخش کامنت‌ها با تکراتو در میان بگذارید.
