مهمترین پرسش‌ها در خصوص آینده بشریت ؛ چه آینده‌ای انتظارمان را می‌کشد؟

آینده بشریت، سیاره زمین و همه‌چیزهایی که در این گوشه‌ جهان دوست داریم را تصور کنید. پیش‌بینی آینده معمولا بی‌فایده است. اما رفتار و تصمیمات امروز ما می‌تواند روی آینده تاثیر بگذارد. به این ترتیب، همین حالا می‌توانیم با کمی واقع‌بینی، آینده بشریت را تصور کنیم.

از زمان آغاز “انقلاب صنعتی”، انسان با سرعت و مقیاس بی‌سابقه‌ای در حال پیشرفت بوده است. هر کسی که قبل از اوایل دهه 1980 متولد شده، قطعا جهان بدون اینترنت را به یاد می‌آورد. شکی نیست که پیشرفت‌های تکنولوژی و اتوماسیون در زندگی ما تغییراتی به‌وجود می‌آورند.

به زودی از ماشین‌هایی استفاده می‌کنیم که با ما صحبت‌ می‌کنند (نسخه‌های پیشرفته‌ای از دستیارهای دیجیتالی مانند کورتانا و الکسا) و به‌جای ما، کارهای روزمره را انجام می‌دهند. آزمایش “ماشین‌های خودران (Self Drive)” و هواپیماهای بدون‌سرنشین همین حالا هم به پیشرفت‌های خوبی رسیده‌اند. دنیای مجازی همواره پیشرفته و پیشرفته‌تر می‌شود و راه‌های غیرقابل تصوری برای تجربه واقعیت برای ما فراهم می‌کند.

احتمالا انسان‌ها تا پایان قرن حاضر به مریخ می‌روند و پس از آن رسما تبدیل به “گونه‌ای چند سیاره‌ای (Multi-Planetary Species)” -ایده مشهور ایلان ماسک- می‌شوند. در همین حال، کنترل ما روی طبیعت بیشتر و بیشتر می‌شود و شاید بتوانیم برای همیشه، به فجایعی زیست‌محیطی پایان می‌دهیم.

شاید در سال‌های آینده، هیچ محدودیتی زیستی نداشته باشیم و درمان‌های جدیدی برای بیماری‌های سابقا غیرقابل درمان پیدا کنیم و جلو پیری را بگیریم و واقعا به “اکسیر جاودانی” دست پیدا کنیم. شاید هم تصمیم بگیریم که محدودیت‌های زیست‌شناختی فعلی خود را کنار بگذاریم به گونه جدید، “انسان‌‌های سایبورگ (Human Cyborg)” تبدیل شویم.

بیشتر بخوانید: پلیس آهنی ؛ سایبورگ ها چه زمانی وارد دنیای ما می‌شوند؟

اما در مقابل، شاید این تحولات موجب به راه افتادن جنگ و نزاع‌های دائمی شود. نمی‌توان انکار کرد که ما انسان‌ها در تمام دوره‌های تاریخ، برای حل اختلافات خود به جنگ و خونریزی متوسل شدیم. بشریت حتی با تمام پیشرفت‌های علمی تکنولوژیکی، هنوز راهی برای حل مسئله “توزیع نابرابر منابع” پیدا نکرده و احتمالا در آینده هم نزاع‌هایی بر سر همین خواهد داشت.

شاید تخریب سیستماتیک محیط‌زیست، ابعاد جدیدی به خود بگیرد و از مرزهای زمین فراتر رود و سیارات دیگر نیز تبدیل به ویران‌شهرهای جدید ما انسان‌ها شوند.

بیشتر بخوانید: محیط زیست ایران در خطر نابودی کامل ؛ باید واقعیات را به مردم بگوییم!

مهمتر از همه، تغییر وضعیت تغییرات اقلیمی، مهمترین مسئله‌ای است که اگر می‌خواهیم آینده‌ای وجود داشته باشد، باید در سطح جهانی با آن مقابله کنیم. شاید در دهه‌های آینده، یک “جنبش جهانی پر نفوذ” (واقعا پرنفوذ نه مانند معاهده آب‌وهوایی پاریس!) به رسمیت شناخته شود که فلسفه‌ی اقتصادی حامی طبیعت را در پی بگیرد و بشریت و زمین را نجات دهد.

اما اگر به نابرابری‌های شدید در مناطق مختلف جهان پایان داده نشود، جهان با مهاجرت غیرقابل کنترل، نفرت و تروریسم به سوی نابودی پیش خواهد رفت و اگر انسان از پوچی جنگ و خشونت آگاه شود، ممکن است، مسیر خود تخریبی که حالا پیش‌ گرفته را عوض کند. کافی‌ است بپذیریم که موجوداتی فانی هستیم و خوشبختی تنها می‌تواند، اینجا روی زمین به دست بیاید، آن ‌وقت آینده بشریت محفوظ خواهد بود.

در شرحی که خواندید، با وجودی که سعی شد نهایت واقع‌بینی به‌کار بسته شود؛ باز هم نقصی وجود دارد، آن‌هم اینکه، بیشتر دنیایی که “داستان‌های علمی‌-تخیلی”‌ توصیف کردند را بازگو کردم، اما با روند فعلی پیشرفت‌های علمی و تکنولوژیکی، چه آینده‌ای در انتظار ما خواهد بود؟

آیا بلاخره با موجودات فضایی ملاقات می‌کنیم؟ آیا روزی پیش‌فروش خانه‌های بلوک چندم مریخ را خواهیم دید؟ آیا به ماهیت ذهن پی‌ می‌بریم؟ آیا روزی تمامی انسان‌های جهان به یک اندازه از دستاوردهای علمی تکنولوژیکی و خدمات پزشکی بهره‌مند خواهند شد؟ و بسیاری سوالات جذاب دیگر. شاید بهتر باشد، برای پاسخ به این سوالات مهم، پای صحبت بزرگان دنیای علم بنشینیم.

آینده بشریت چگونه خواهد بود

نشریه “ساینتیفیک اَمریکن (Scientific American)” از برجسته‌ترین دانشمندان جهان خواسته که آینده بشریت را پیش‌بینی کنند. در ادامه با 20 پرسش مهم در خصوص آینده انسان همراه تکراتو باشید.

1. آیا بشریت آینده‌ای فراتر از زمین خواهد داشت؟

فکر می‌کنم تصور مهاجرت دسته‌جمعی از زمین، توهمی خطرناک است. هیچ‌جای دیگری در منظومه شمسی به مطلوبی سیاره‌ی خودمان -حتی بالای قله اورست و یا قطب جنوب- نیست. ما باید مشکلات جهان را در اینجا حل کنیم. با این‌ وجود، حدس می‌زنم تا قرن آینده، گروهی از ماجراجویان با بودجه خصوصی در مریخ و بعدا شاید در جای دیگری از منظومه شمسی زندگی کنند.

بیشتر بخوانید: دانشمندان می‌گویند، استعمار مریخ غیرممکن است

ما مطمئنا آرزو می‌کنیم این مهاجران پیشگام در استفاده از تمام تکنیک‌های سایبورگ و بیوتکنولوژی برای سازگاری با محیط فرا زمینی موفق باشند. در عرض چند قرن این انسان‌ها تبدیل به یک‌گونه جدید شده و “دوران پسا انسانی” آغاز خواهد شد. سفر فراتر از منظومه شمسی برای پسا انسانی‌های ارگانیک و یا غیر ارگانیک یک تجارت محسوب می‌شود.

مارتین ریس، کیهان‌شناس و اخترفیزیکدان برجسته‌ از انجمن سلطنتی بریتانیا

2. در کجا و چه زمانی “حیات فرازمینی” را کشف خواهیم کرد؟

اگر حیات میکروبی فراوانی در مریخ وجود داشته باشد، گمان می‌کنم که در عرض 20 سال آینده آن را پیدا خواهیم کرد. البته اگر به ‌اندازه کافی به شکلی از حیات که می‌شناسیم شبیه باشد. اما اگر به شکل فرازمینی باشد و تفاوت بسیاری با آنچه ما در اینجا روی زمین ‌داریم داشته باشد، کشف آن دشوار خواهد بود. همچنین ممکن است معدود میکروب‌های مریخی بازمانده، در مکان‌هایی باشند که رسیدن به آن برای یک فضاپیمای رباتیک بسیار دشوار باشد.

بیشتر بخوانید: آیا موجودات فضایی مانع از وقوع جنگ جهانی سوم شدند؟

قمر اروپای سیاره مشتری و قمر زحل، تیتان، محتمل‌ترین مکان‌ها هستند. اروپا جهان آبی است که ممکن است، اشکال پیچیده‌تری از زندگی در آن تکامل ‌یافته باشد و تیتان احتمالا جالب‌ترین مکان منظومه شمسی برای جستجوی حیات باشد. تیتان سرشار از مولکول‌های آلی است، اما محیط بسیار سردی، بدون آب مایع است. اگر حیات در تیتان وجود داشته باشد، تفاوت بسیاری با حیات زمینی خواهد داشت.

کارول ای.کلیلند، استاد فلسفه و محقق مرکز اختر زیست‌شناسی دانشگاه کلرادو در بولدر

3. آیا بالاخره به “ماهیت خودآگاهی” دست خواهیم یافت؟

برخی از فلاسفه، عرفا و دیگر متفکران اظهار نظرهایی به‌دور از واقعیتی در مورد عدم امکان درک “ماهیت واقعی خودآگاهی” و ذهن کردند. اما پذیرفتن این بحث‌های شکست‌خورده چندان منطقی نیست. ما باید نگاهمان به روزی باشد که علم موفق به درک علمی خودآگاهی و جایگاه آن در جهان می‌شود.

کریستف کُخ، رئیس “موسسه علوم مغز آلن” و عضو هیئت مشاوران “ساینتیفیک اَمریکن”

4. آیا روزی کل جهان به خدمات درمانی مناسب دست می‌یابند؟

جامعه جهانی طی 25 سال گذشته پیشرفت فوق‌العاده‌ای در حوزه برقراری عدالت درمانی بهداشتی داشته، اما این پیشرفت به بسیاری از جوامع دور افتاده جهان نرسیده است. در اعماق جنگل‌های بارانی، مردم از سرویس حمل‌ونقل و شبکه‌های تلفن همراه محروم هستند، مرگ ‌و میر بالاست، دسترسی به مراقبت‌های درمانی محدود و کیفیت آن بسیار بد است. “سازمان بهداشت جهانی” تخمین می‌زند، ۱ میلیارد نفر به خاطر بُعد مسافت، حتی یک‌بار هم در طول عمر خود به مراقبت‌های درمانی دسترسی ندارند.

برای حل این معضل، کارکنانی محلی مستقیما از خود همان نواحی، استخدام ‌شدند تا این شکاف را پر کنند. آن‌ها حتی می‌توانند با بیماری‌های همه‌گیری مانند “ابولا (Ebola) ” مقابله کنند و دسترسی به مراقبت‌های اولیه را زمانی که مراکز درمانی مجبور به بستن درهای خود می‌شوند، فراهم کنند.

سازمان من، “لست مایل هلث”، در حال حاضر بیش از 300 کارمند درمانی به 300 ناحیه در سرتاسر نواحی ۹گانه دولت لیبریا اعزام کرده است. اما ما به‌ تنهایی نمی‌توانیم موفق شویم. اگر جامعه جهانی در خصوص دسترسی همه به مراقبت‌های بهداشتی جدیت دارد، باید روی کارکنان درمانی که می‌توانند به دورافتاده‌ترین نواحی دسترسی داشته باشند، سرمایه‌گذاری کنند.

راج پنجابی، یکی از بنیانگذاران و مدیر اجرایی “لست مایل هلث” و مدرس دانشکده پزشکی هاروارد در کمبریج

5. آیا علوم اعصاب، حقوق کیفری را تغییر خواهند داد؟

احتمالا مغز، یک ماشین سببی است، به این معنا که با توجه به شرایط مشروط از حالتی به حالت دیگر می‌رود. به ‌این ‌ترتیب، این مورد هیچ نتیجه‌ای برای حقوق جنایی نخواهد داشت. همه پستانداران و پرندگان، مداری برای “خودداری (Self Control) ” دارند که از طریق یادگیری تقویتی (پاداش برای انتخاب خوب)، به‌خصوص حیطه‌ی مسائال اجتماعی اصلاح می‌شود. قوانین کیفری همچنین به امنیت عمومی و رفاه نیز مرتبط هستند.

حتی اگر ما بتوانیم مدار منحصر به ‌فردی، مثلا برای “متجاوزان سریالی کودکان” شناسایی کنیم، این افراد اجازه نخواهند داشت آزاد باشند، چرا که مستعد تکرار عمل خود هستند.

آیا باید مثلا در خصوص کشیش بوستون جان گیگان که به 130 کودک تجاوز کرده، به این نتیجه برسیم که “تقصیر او نیست، بلکه مغزش مقصر است. پس، اجازه دهید به خانه برود.” نتیجه بدون شک عدالتی متعصبانه خواهد بود و هنگامی ‌که عدالتی ناهنجار، سیستم کیفری که ریشه در سال‌ها  قانون‌گذاری منصفانه دارد را به دست گیرد، اوضاع به سرعت وخیم می‌شود.

پاتریشا چرچلند، استاد فلسفه و علوم اعصاب در دانشگاه کالیفرنیا، سن دیگو

6. شانس بقای “هومو ساپینس‌ها” (گونه‌ی ما) برای 500 سال آینده چقدر خواهد بود؟

تصور می‌کنم، شانس خوبی برای بقای ما وجود داشته باشد. حتی تهدیدهای بزرگی –جنگ هسته‌ای یا یک فاجعه زیست‌محیطی، شاید تغییرات آب و هوایی- نمی‌توانند موجب انقراض کامل ما شوند. بوگابوی فعلی (برند کالسکه‌های بچه و چرخ‌های خرید فروشگاهی) که در آن فرزندان الکترونیکی از ما تخطی می‌کنند و تصمیم می‌گیرند که بدون ما زندگی کنند را هم می‌توان به‌سادگی از پریز برق کشید و متوقفش کرد.

کارلتون کیوز، استاد فیزیک و نجوم دانشگاه نیومکزیکو

7. آیا ما به جلوگیری از “هولوکاست هسته‌ای” نزدیک‌تر شده‌ایم؟

از زمان حملات 11سپتامبر، سیاست عمده آمریکا، کاهش خطر “تروریسم هسته‌ای” با افزایش امنیت اورانیوم بسیار غنی‌شده و پلوتونیوم و از بین بردن آن‌ در بسیاری از مکان‌های ممکن بوده است. یک رویداد تروریستی هسته‌ای می‌تواند 100 هزار نفر را بکشد. با این ‌حال، سه دهه پس از پایان “جنگ سرد”، خطر “هولوکاست هسته‌ای” که می‌تواند منجر به هزاران انفجار هسته‌ای و ده‌ها تا صدها میلیون مرگ فوری شود، همچنان هم در رویارویی هسته‌ای ایالات ‌متحده و روسیه وجود دارد.

پرل هاربر را به یاد بیاورید، ایالات‌ متحده نیروهای هسته‌ای خود را برای احتمال هدف قرار گرفتن نیروی خود از سوی اتحاد جماهیر شوروی آماده کرده بود. ما امروز انتظار چنین حمله‌ای را نداریم، اما هر دو طرف هنوز هم دارای “موشک‌های بالستیک قاره‌پیما” و زیردریایی‌هایی با قابلیت حمل 100 کلاهک هسته‌ای هستند.

از آنجایی ‌که زمان پرواز یک موشک بالستیک تنها 15 تا 30 دقیقه است و تصمیم‌گیری در این خصوص که می‌تواند منتهی به مرگ صدها میلیون نفر شود، فقط ظرف چند دقیقه انجام می‌شود. این موضوع می‌تواند امکان قابل‌توجهی برای یک جنگ هسته‌ای تصادفی یا حتی جنگی که شروع آن هکرها است را به‌وجود بیاورد.

ایالات ‌متحده برای حفظ بازدارندگی به این وضعیت نیازی ندارد. چرا که حدود 800 کلاهک زیردریایی غیر قابل ‌شناسایی برای هر زمانی در دریا در اختیار دارد. با این ‌حال در صورتی‌که جنگ هسته‌ای به‌وقوع بپیوندد، “فرماندهی راهبردی ایالات متحده” و نیروهای موشکی روسیه می‌خواهند که قبل از موشک‌های زمینی آسیب‌پذیرشان نابود شوند، از آنها استفاده کنند. بنابراین شاید ظاهرا جنگ سرد به پایان رسیده باشد، اما “ماشین‌ روز قیامت (Doomsday Machine)” که حاصل رویارویی با شوروی بود، هنوز با ما و آماده شلیک است.

بیشتر بخوانید: ماشین قیامت واقعا ساخته شده و هنوز هم وجود دارد!

فرانک فون هیپل، استاد بازنشسته دانشکده امور عمومی و بین ‌الملل وودرو ویلسون در دانشگاه پرینستون و از بنیانگذاران “برنامه علوم و امنیت جهانی پرینستون”

۸. آیا رابطه جنسی از میان می‌رود؟

خیر، اما داشتن رابطه جنسی برای بارداری به ‌احتمال ‌زیاد، حداقل بسیار کمتر خواهد شد. در 20 تا 40 سال آینده، ما قادر به استخراج تخمک و اسپرم از سلول‌های بنیادی و احتمالا سلول‌های پوست والدین خواهیم بود. این امکان تشخیص ژنتیکی پیش از لانه گزینی برای تعداد زیادی جنین و یا اصلاح ژنوم ساده برای کسانی که به‌جای انتخاب جنین می‌خواهند آن را ویرایش کنند، فراهم می‌کند.

هانری گریلی، مدیر مرکز حقوق و علوم زیستی دانشگاه استانفورد در سانفرانسیسکو

۹. آیا روزی می‌توانیم تمام بافت‌های بدن انسان را از طریق مهندسی جایگزین کنیم؟

در سال 1995، جوزف وکانتی و من برای “ساینتیفیک امریکن” مقاله‌ای در خصوص پیشرفت تکنولوژی پانکراس مصنوعی، بافت‌های پلاستیکی مانند پوست مصنوعی و قطعات الکترونیکی که ممکن است به افراد نابینا امکان دیدن دوباره را دهند، نوشتیم [ مقاله: “اندام‌های مصنوعی” رابرت لانگر و جوزف پی وکانتی؛ “ساینتیفیک اَمریکن”، سپتامبر 1995]. همه این‌ها به ‌عنوان محصولات واقعی و یا به‌ صورت آزمایش‌های بالینی امکان‌پذیر خواهند شد.

در طول چند قرن آینده کاملا امکان‌پذیر خواهد بود که تقریبا هر بافتی در بدن با چنین روش‌های جایگزین شود. ساخت و یا بازسازی بافت‌هایی مانند بافت‌های مغز که بسیار پیچیده هستند و درک ما نسبت به آن‌ها کم است، به تحقیقات زیادی نیاز دارد. به ‌هر حال امید داریم که تحقیقات در این زمینه به‌سرعت برای کمک به بیماری‌های مغزی مانند پارکینسون و آلزایمر پیشرفت کند.

رابرت لانگر، استاد موسسه تکنولوژی ماساچوست

۱۰. آیا می‌توانیم از “انقراض ششم” جلوگیری کنیم؟

اگر به‌ سرعت اقدام کنیم، می‌توانیم “انقراض ششم” را آهسته و سپس متوقف کنیم. مهم‌ترین علت انقراض گونه‌های جانوری از دست دادن زیستگاه است. به همین دلیل است که تاکید می‌کنم، برای اندوخته طبیعی باید نیمی از زمین و نیمی از دریا را رها کنیم، در کتابم نیمه زمین (Half-Earth) نشان دادم چگونه می‌توان چنین کاری انجام داد.

با این ابتکار (و توسعه علم اکوسیستمی به‌مراتب بهتر از چیزی که حالا داریم)، همچنین کشف و شناسایی 10 میلیون و یا تعداد بیشتری از گونه‌هایی که تخمین زده می‌شوند قادر به بقا باشند، ضروری خواهد بود. ما تاکنون تنها قادر به شناسایی دو میلیون گونه بودیم. به ‌طور کلی، گسترش علوم زیست‌ محیطی باید شامل جهان زنده باشد و به اعتقاد من این‌ یک ابتکار بزرگ علمی در طول قرن حاضر خواهد بود.

ادوارد ویلسون، استاد بازنشسته دانشگاه هاروارد در کمبریج

11. آیا می‌توانیم بدون از بین بردن سیاره زمین، غذای جهان را تامین کنیم؟

بله. چیزی که نیاز داریم، کاهش ضایعات محصولات کشاورزی، زباله‌های مصرفی و مصرف گوشت، ادغام تکنولوژی‌های بذر پاشی مناسب و شیوه‌های مدیریت، تعامل با مصرف‌کنندگان در خصوص چالش‌هایی که کشاورزان در کشورهای توسعه ‌یافته و در حال ‌توسعه با آن مواجه می‌شوند، افزایش بودجه عمومی برای تحقیقات کشاورزی و توسعه و تمرکز روی پیشرفت جنبه‌های اقتصادی و اجتماعی و زیست‌محیطی کشاورزی که همان کشاورزی پایدار است.

بیشتر بخوانید: گوشت آزمایشگاهی ؛ آینده غذایی جهان یا گمراه کردن مشتریان؟

پاملا رونالد، استاد “مرکز ژنوم و گروه پاتولوژی گیاهی” دانشگاه کالیفرنیا، دیویس

12. آیا نهایتا فضا را به استعمار خود در خواهیم آورد؟

این بستگی به تعریف ما از استعمار دارد. اگر منظور فرود ربات‌ها باشد، ما قبلا این کار را انجام دادیم. اگر به معنی ارسال میکروب از زمین به فضا و زنده نگه‌ داشتن و شاید رشد دادن آن‌ها باشد، متاسفانه، بعید نیست که چنین چیزی را به‌خوبی انجام داده باشیم. احتمالا در مریخ با “سفینه فضایی فینیکس (Phoenix)” و تقریبا به‌ طور قطع با “مریخ‌نورد کریاسیتی (Curiosity)” که حامل منبع گرما است و “مریخ‌نورد وایکینگ (Viking) ” چنین کاری را انجام داده باشیم.

بیشتر بخوانید: کشف میکروب های فرازمینی برای نخستین بار در فضا

اگر به معنی این است که انسان‌ها در جای دیگری برای مدت‌ زمان طولانی‌تری بدون تولید مثل زندگی کنند، پس این چیزی است که ممکن است در 50 سال آینده و یا بیشتر به‌وقوع بپیوندد (حتی ممکن است تولید مثل محدودی امکان‌پذیر باشد). اما اگر منظور ساخت یک محیط خود پایدار باشد که در آن انسان می‌تواند به‌طور نامحدود با کمک‌هایی ناچیزی از زمین -تعریف مستعمره، مانند مستعمرات بسیاری که در خارج از اروپا وجود داشتند– زنده بماند. چنین اتفاقی در آینده‌ای بسیار دور رخ خواهد داد، البته اگر امکان آن وجود داشته باشد.

ما در حال حاضر درک بسیار کمی از چگونگی ساخت اکوسیستم بسته‌ای داریم که قادر به مقاومت در مقابل آشفتگی‌های ناشی از موجودات زنده یا رویدادهای غیر زیستی باشد (مثلا زیست‌کُره-۲). گمان می‌کنم، مشکل اکوسیستم به نسبت بسیار چالش ‌برانگیزتر از چیزی است که اکثر هواداران استعمار فضا فهمیدند.

مشکلات فنی زیادی وجود دارد که هنوز حل ‌نشدند. ما برای استعمار نواحی در زیرآب روی زمین نیز مشکل داشتیم. در نتیجه، به استعمار در آوردن جایی که به سختی اتمسفر دارد، به‌ مراتب چالش ‌برانگیزتر خواهد بود.

کاترین ای. کانلی، مأمور “مرکز محافظت سیاره‌ای” ناسا

13. آیا ما دوقلوی زمین را کشف خواهیم کرد؟

بله، ما دریافتیم که سیارات اطراف ستارگان، بسیار فراوان‌تر و متنوع‌تر از چیزی هستند که دانشمندان چند دهه قبل تصور می‌کردند و ما همچنین متوجه شدیم، عنصر بسیار مهمی برای زندگی (آب) در فضا به مقدار زیادی وجود دارد. به نظر می‌رسد، طبیعت طیف وسیعی از سیارت از جمله سیارات مشابه زمین را در مقابلمان قرار داده است. ما فقط نیاز داریم به دنبال آن‌ها برویم.

آکی رابرج، اخترفیزیکدان و محقق سیارات فراخورشیدی در مرکز گودارد برای مطالعات فضایی ناسا

14. می‌توانیم آلزایمر را درمان کنیم؟

مطمئن نیستم درمانی برای این بیماری وجود داشته باشد. اما بسیار امیدوارم که درمان موفق‌آمیزی برای تغییر بیماری آلزایمر در دهه آینده وجود داشته باشد. ما در حال حاضر آزمایشات پیشگیری برای مداخلات بیولوژیکی را آغاز کردیم که حتی می‌توانند قبل از تشخیص علائم بالینی بیماری در فرد مورد استفاده قرار گیرند.

بیشتر بخوانید: هوش مصنوعی می تواند بیماری آلزایمر را ده سال قبل از بروز علائم شناسایی کند!

و البته لازم نیست آلزایمر را درمان کنیم، فقط نیاز داریم زوال عقل را 5 تا 10 سال به تاخیر بیاندازیم. برآوردها نشان می‌دهد، تأخیر پنج ساله در مراحل “زوال عقل”، هزینه درمانی بیماری را تا حدود 50 درصد کاهش می‌دهد. مهم‌تر اینکه، این بدین معنی است که دیگر نیازی نیست، بسیاری از افراد مسن روزهای پایانی عمرشان را در خانه‌های سالمندان سپری کنند.

ریسا اسپرلینگ، استاد مغز و اعصاب دانشکده پزشکی هاروارد و مدیر “مرکز پژوهش و درمان آلزایمر”

15. آیا از تکنولوژی‌های پوشیدنی برای تشخیص احساسات استفاده خواهد شد؟

احساسات شامل سیگنال‌های بیوشیمیایی و الکتریکی هستند که به هر عضو بدن ما می‌رسند، مثلا، به استرس امکان تحت تأثیر قرار دادن سلامت جسمی و روانی ما را می‌دهند.

تکنولوژی‌های پوشیدنی به ما امکان سنجش الگوهای این سیگنال‌ها در مدت‌ زمانی طولانی را می‌دهند. در دهه آینده، پوشیدنی‌ها حکم “پیش‌بینی آب‌وهوای سلامت شخصی” ما را خواهند داشت. مثلا، بر اساس استرس، خواب، فعالیت‌های اجتماعی -عاطفی اخیر، برای شما در هفته آینده، 80 درصد احتمال افزایش سلامتی و شادی را پیش‌بینی می‌کنند.

بر خلاف پیش‌بینی آب‌وهوا، پوشیدنی‌های هوشمند همچنین می‌توانند الگوهایی را شناسایی کنند که ممکن است، ما برای کاهش توفانِ رویدادهای ناخواسته انتخاب می‌کنیم. تا دو دهه آینده، پوشیدنی‌ها و تجزیه ‌و تحلیل‌های به ‌دست ‌آمده از آن‌ها، به‌طور چشمگیری بیماری روانی و عصبی را کاهش می‌دهند.

روسیلاند پیکارد، بنیان‌گذار مدیر گروه تحقیقات محاسبات عاطفی آزمایشگاه رسانه‌ای M.I.T

16. آیا موفق می‌شویم، “ماده تاریک” را کشف کنیم؟

آنچه می‌توانیم از “ماده تاریک” بدانیم، بسته به تشخیص آن است. امکان کشف برخی از انواع ماده تاریک از طریق تعاملات کوچک با مواد معمولی وجود دارد. انواع دیگر ماده تاریک ممکن است از طریق تأثیرشان بر ساختارهایی مانند کهکشان‌ها قابل ‌تشخیص باشند. امیدوارم از طریق آزمایش‌ها و یا مشاهدات، چیزهای بیشتری از ماده تاریک بیاموزیم. البته تضمینی (برای کشف ماده تاریک) وجود ندارد.

بیشتر بخوانید: ماده تاریک چیست ؛ سر به مهر‌ترین راز دنیای اخترفیزیک

لیزا راندال، استاد فیزیک نظری و کیهان‌شناسی در دانشگاه هاروارد در کمبریج

17. آیا می‌توانیم بیماری‌های مهلک مغزی مانند “اسکیزوفرنی” یا “اوتیسم” را کنترل کنیم؟

بیماری‌هایی مانند “اوتیسم” و “اسکیزوفرنی (شیزوفرنی)” از درمان طرفه رفتند، چرا که علوم اعصاب هنوز به یک ‌راه‌حل ساختاری برای حل آن دست نیافته است. برخی محققان استدلال می‌کنند، درمان این بیماری‌های به‌وسیله بیوشیمی انجام خواهد شد، نه مدارهای عصبی.

بیشتر بخوانید: عجیب‌ترین بیماری‌های روانی جهان ؛ وقتی مرزی بین واقعیت و خیال وجود ندارد!

دیگران استدلال می‌کنند، مهم این است که عصب‌شناسی به‌جای شکست‌های عصبی خاص، به ساختار کلی مغز بپردازد. با این ‌حال، وقتی در مورد آینده فکر می‌کنم، نقل ‌قول برنده جایزه نوبل، چارلز تاونز به یادم می‌آید که می‌گفت، چیزی که در مورد یک ایده جدید فوق‌العاده است، این است که چیزی در موردش نمی‌دانید.

مایکل گازینیگا، مدیر “مرکز SAGE برای مطالعه ذهن” در دانشگاه کالیفرنیا، سانتا باربارا

18. آیا تکنولوژی نیاز به آزمایش‌های حیوانی برای توسعه داروها را از میان می‌برد؟

اگر مدل بدن انسان در تراشه، چنانچه در مطالعات اولیه‌ی اثبات مفهوم نشان داده شده، بتواند فیزیولوژی و فنوتیپ بیماری‌های پیچیده را در آزمایشگاه‌های مختلف سراسر جهان در دسترس قرار دهد، به‌تدریج می‌توان امیدوار به جایگزین شدن آن با مدل حیوانی شد که در نهایت منجر به کاهش قابل‌توجه استفاده از آزمایش حیوانی می‌شود.

نکته مهم این است که این دستگاه‌ها روزنه‌هایی به‌سوی رویکردهای جدید دارویی باز خواهند کرد که توسعه‌شان با مدل‌های حیوانی امکان‌پذیر نخواهد بود. مانند داروهای شخصی‌سازی ‌شده و توسعه داروهایی برای استفاده در زیر گروه‌های ژنتیکی خاص با تراشه‌ای که برای ساخت آن از سلول‌های بیماران خاصی استفاده شده است.

دونالد ای. اینگبر، مدیر “موسسه مهندسی زیست‌شناسی ویس” دانشگاه هاروارد در کمبریج

19. آیا برابری جنسیتی در جامعه علمی برقرار می‌شود؟

برابری جنسیتی می‌تواند حاصل شود، اما نمی‌توانیم بنشینیم و منتظر آن بمانیم. ما باید روند فعلی را با استخدام زنان بیشتری در حوزه علم و تکنولوژی تغییر دهیم. ما نیاز به تغییر مؤسسات با اجرای سیاست‌های استخدام زوج‌های شاغل، خط مشی خانواده‌دوست و تغییر نگاه به مدیریت داریم. و مهم‌تر از همه، ما نیاز به بهره‌برداری از  قدرت خلاقِ تحلیل جنسیتی برای کشف و نوآوری داریم.

لوندا شاینبینگر، استاد تاریخ علم دانشگاه استانفورد

۲۰. آیا می‌توانیم، روزی بلایای طبیعی مانند زلزله را پیش‌بینی کنیم؟

پیش‌بینی برخی بلایای طبیعی نسبت به برخی دیگر ساده‌تر است. آتش‌فشان‌ها اغلب به چند روز تا چند ساعت برای شروع فوران نیاز دارند. گردباد در عرض چند دقیقه شروع می‌شود. زلزله‌ها شاید بزرگ‌ترین چالش باشند. آنچه ما در مورد فیزیک زمین‌لرزه‌ها می‌دانیم، نشان می‌دهد، نمی‌توانیم از پیش‌بینی روز زلزله مطمئن باشیم.

بیشتر بخوانید: آیا پیش بینی زلزله با هوش مصنوعی محقق خواهد شد؟

اما آنچه می‌توانیم انجام دهیم این است که ناحیه درست تکان‌های مخرب زمین را پیش‌بینی کنیم و هشدارهایی از چند ثانیه تا چند دقیقه‌‌ای را به مردم بدهیم. البته این نمی‌تواند زمان کافی برای خارج شدن از شهر باشد، اما می‌تواند زمان کافی برای رسیدن به یک مکان امن باشد.

ریچارد ام. الن، مدیر “آزمایشگاه لرزه‌‌نگاری برکلی”، دانشگاه کالیفرنیا، برکلی

اخبار و مقالات خواندنی دنیای علم را در تکراتو بخوانید.

بزرگترین زلزله های جهان و ایران ؛ شدیدترین زمین لرزه های دنیا

.

منبع: scientificamerican