بنابر اعلام ناسا، بخش عمده آب آشامیدنی ایستگاه فضایی بین‌المللی از ادرار و تعریق فضانوردان تامین می‌شود؛ دستاوردی که در راستای تکامل سیستم‌های پشتیبانی حیات قدم برمی دارد.
طبق خبری که ناسا فاش کرده است، ظاهراً بخش عمده آب آشامیدنی ایستگاه فضایی بین‌المللی (98 درصد) از ادرار و تعریق فضانوردان تامین می‌شود. این مسئله می‌تواند به یک نقطه عطف بزرگ برا ناسا تبدیل شود که نقش بسیار مهمی را در ایستگاه فضایی بین‌المللی ایفا می‌کند. البته موضوعی که حائز اهمیت است اینکه خدمه ایستگاه فضایی بهترین و تمیزترین آب را مینوشند و اینکه تصور کنید آنها ادرار مینوشند بسیار غلط است.
بیشتر بخوانید: تلسکوپ فضایی اقلیدس می‌تواند ماهیت ماده و انرژی تاریک را مشخص کند
تأمین آب آشامیدنی ایستگاه فضایی بین‌المللی از ادرار و تعریق فضانوردان
نرخ بازیافت ادرار و انواع رطوبت اعم از عرق خدمه ایستگاه فضایی بین‌المللی به نقطه عطف جدید ۹۸ درصد رسیده است. حال آنکه پیشتر این نرخ بازیافت حدود ۹۳ درصد اعلام شده بود.
ناسا به نقطه عطف بزرگی دست یافته که می‌تواند نقش مهمی در مأموریت‌های فضایی ایفا کند. درحال‌حاضر سیستم کنترل محیطی و پشتیبانی حیات ایستگاه فضایی بین‌المللی (ECLSS) ۹۸ درصد ادرار و حتی انواع رطوبت‌‌ها را بازیافت می‌کند. یکی از بخش‌های ECLSS از رطوب‌گیرهای پیشرفته‌ای برای جذب رطوبت محیطی و عرق خدمه ایستگاه در هنگام انجام وظایف روزانه استفاده می‌کند.
یکی دیگر از بخش‌های این سیستم، مجموعه‌ای برای بازیافت ادرار است که می‌تواند ادرار فضانوردان را با کمک تقطیر خلاء بازیافت کند. به گفته ناسا، این فرآیند تقطیر می‌تواند آب موجود در ادرار را آزاد کند. آژانس فضایی اخیراً آزمایش دستگاه جدیدی را آغاز کرده است که می‌تواند آب باقی‌مانده در آب نمک را استخراج کند و به لطف این سیستم، ناسا به نرخ بازیافت ۹۸ درصدی مایعات در ایستگاه فضایی بین‌المللی دست یافته است. این درحالی است که پیشتر امکان بازیافت ۹۳ تا ۹۴ درصدی میسر بود.
تبدیل ادرار، رطوبت و عرق به آب آشامیدنی در ایستگاه فضایی
«کریستوفر براون»، یکی از محققان ناسا که روی مدیریت و توسعه سیستم‌های پشتیبانی حیات ایستگاه فضایی بین المللی کار می‌کند، می‌گوید:
دستیابی به این موفقیت، یک گام بسیار مهم و رو به جلو در تکامل سیستم‌های پشتیبانی حیات است.
وی معتقد است دستیابی به قدرت بازیافت ۹۸ درصدی شبیه به این است که به اندازه ۱۰۰ پوند آب در ایستگاه فضایی جمع‌آوری کرده‌اید. دو پوند از آن را از دست می‌دهید و ۹۸ درصد دیگر دوباره قابل استفاده است.
شاید این تصور به‌وجود بیاید که شخص دیگری درحال نوشیدن ادرار دیگری است. «جیل ویلیامسون»، مدیر زیرسیستم‌های آبی ECLSS ناسا می‌گوید: «خدمه ادرار نمی‌نوشند. آنها آب آشامیدنی بازیافتی، فیلتر و تمیز شده را استفاده می‌کنند که تمیزتر از هر چیزی است که تصورش را بتوان کرد.»
به گفته ویلیامسون، سیستم‌هایی مانند ECLSS حیاتی می‌توانند به ناسا کمک کنند تا مأموریت‌های خود را راحت‌تر انجام دهد. هرچقدر آب و اکسیژن کمتری برای ارسال وجود داشته باشد، پرتابگر با اضافه‌بار کمتری به فضا می‌رود.
بیشتر بخوانید:
- دستیار تلسکوپ جیمز وب تا 2026 به فضا پرتاب می‌شود!
- تلسکوپ جیمز وب قدیمی‌ترین مواد آلی پیچیده جهان را کشف کرد [+عکس]
- کشف سیاره‌ای مشابه زمین که می‌تواند میزبان حیات باشد
- تشکیک رئیس سابق برنامه فضایی روسیه درباره فرود آمریکایی‌ها روی ماه ؛ چطور قادر به تکرارش نیستند؟
نظر شما درباره روش تامین آب آشامیدنی ایستگاه فضایی بین‌المللی چیست؟ دیدگاه خود را در بخش کامنت‌ها با تکراتو در میان بگذارید و اخبار تکنولوژی را با ما دنبال کنید.
