محققان دانشگاه نیویورک کشف کردند که ریتمهای مغز چگونه موسیقی را درک می کنند، این اکتشاف همچنین نشان می دهد که درک نت ها و ملودی ها می تواند به عنوان روشی برای درک بهتر سیستم شنوایی باشد.
این مطالعات که در ژورنال Proceedings of the National Academy of Sciences به چاپ رسیده است، به نقش تازه یافت شده ای که نوسانات قشر بیرونی مغز در تشخیص توالی موسیقی بازی می کنند، اشاره می کند و نشان می دهد که آموزش موسیقی می تواند نقش کارکردی ریتم مغز را بالا ببرد.
دانشجوی دکترای دانشگاه نیویورک و سرپرست تیم تحقیقاتی میگوید :”ما ریتمهایی در مغز که نظیر آنها در ریتمهای موسیقی وجود دارد را از هم تفکیک کردیم . تحقیقات ما نشان می دهد حضور و تجسم این ریتم ها باعث افزایش درک از موسیقی و مراتب تغییرات آنها می شود.
مطالعات نشان می دهند که مکانیسم نوسانات قدرتمند در مغز موسیقی دانها بیشتر از افراد عادی است، البته ارزش این اطلاعات فراتر از آموزه های موسیقی ست.
دیوید پوپل یکی از نویسندگان این تیم تحقیقاتی می گوید : ” این موضوع نشان می دهد که سیستم شنوایی می تواند تربیت شود تا در کشف و درک صداها موثرتر عمل کند” دیوید پوپل، پروفسور دپارتمان روانشناسی و مرکز عصب شناسی دانشگاه نیویورک و رئیس موسسه مکس پلنک برای زیبایی شناسی طبیعی در فرانکفورت اضافه کرد : ” موسیقی دان ها در طول تجارب خود، در این پروسه شنوایی بسیار بهتر عمل می کنند. ”
تحقیقات گذشته نشان می دهند که همگامی دقیق ریتم های مغز با سخن گفتن، ما را در مجزا کردن توالی کلمات در طول صحبت کردن توانا می کنند. به بیان دیگر اینکه ما میتوانیم کلمات، بخش ها و عبارات را در صحبت هایمان تفکیک کنیم، که البته در زمان شنیدن آنها اتفاق نمی افتد ، توسط فضاها و نشانه ها علامت گذاری شده اند.
با اینحال هنوز هم کاملا مشخص نیست که ریتم های قشای بیرونی مغز یا نوسانات آنها، در انواع دیگر صداهای طبیعی و پیچیده، مانند موسیقی چه نقشی دارند.
محققان دانشگاه نیویورک برای یافتن پاسخ این سولات آزمایشی را از طریق مغزنگاری مغناطیسی(MEG) انجام دادند، که امکان اندازه گیری میدان های مغناطیسی کوچک ایجاد شده بر اثر فعالیتهای مغز را به وجود می آورد. از افراد خواسته شد که ضربات انحرافی در کلیپهای 13 ثانیه ای موسیقی کلاسیک پیانو ( از باخ ، بتهوون و براهام) را در گامهای متفاوت موسیقی ، از نصف یک نت تا 8 نت در هر ثانیه را تشخیص دهند. نویسندگان مطالعات افراد را به دو دسته ی موسیقی دانها ( افرادی که حداقل 6 سال تحت آموزش موسیقی بوده اند و افرادی که در حال حاضر موسیقی کار می کنند) و غیر موسیقی دانها ( افرادی که 2 سال یا کمتر تحت آموزش موسیقی بوده اند و افرادی که در گذشته در زمینه موسیقی فعالیت می کردند) تقسیم کرده اند.
در هر دو دسته ی موسیقی دانها و غیر موسیقی دانها نوسانات قشای بیرونی با سرعت نت های کلیپ ها در آهنگ هایی که گام های آن از یک نت در ثانیه بیشتر بود هم زمانی داشت ؛ به بیان دیگر این نوسانات برای درک موثر صداهایی که می شنوند در افراد تعبیه شده، اگرچه مغز موسیقیدان ها همزمانی و همگامی بیشتری با ریتم های موسیقی نشان داد. تنها نوسانات قشای بیرونی مغز موسیقی دانها با کلیپ های کند نا معمول همزمانی نشان دادند.
محققان معتقدند این تفاوت نشان می دهند که افراد عادی و غیر موسیقی دانها توانایی درک موسیقی به عنوان یک ملودی پیوسته را ندارند و درک آنها از موسیقی فقط نتهای مجزا از هم است. علاوه بر این همانطور که نوسانات قشای بیرونی مغز ثابت می کند موسیقی دان ها بسیار دقیق تر، انحرافات گام های موسیقی را درک می کنند. از این رو ظاهرا ریتمهای مغز در تجزیه و تحلیل توالی صداها و تبدیل آنها به یک قطعه یعنی همان صحبت ها و موسیقی، نقش دارند.
این مطالعات از طرف بزرگان موسسه ملی سلامت (2R01 DC05660) و بنیان ملی علم (DGE 1342536) حمایت شده است.
.
با عضویت در کانال رسمی تکرا در تلگرام از آخرین اخبار روز تکنولوژی مطلع باشید.
.
منبع: nyu
