مساله ی مرگ برای هیچ کس خوشایند نیست. یگ گروه جدید به نام هام هیومی معتقد است که با انتقال ضمیر هوشیار انسان به یک بدن مصنوعی می تواند این مشکل را حل کند. این موضوع کمی تخیلی به نظر می رسد، با توجه به اینکه هیچ کدام از تکنولوژی های مورد نیاز برای اجرای این برنامه در حال حاضر وجود ندارد. اما این مساله مدیر عامل این مجموعه، جاش بوکانگرا را از تصمیم خود منصرف نمی کند، او معتقد است تا 30 سال آینده اولین انسان خود را احیا خواهد کرد.
حال نظر شما درباره ی انتقال ضمیر انسان به بدن روباتیک چیست؟ ( هومای در وبسایت خود این مساله را توضیح می دهد)” ما از هوش مصنوعی و تکنولوژی نانو استفاده می کنیم تا بتوانیم اطلاعات سبک محاوره ای ، الگوهای رفتاری، روند تفکر و اطلاعات مربوط به نحوه عملکرد رفتارهای بیرونی را ذخیره کنیم. این اطلاعات به صورت کد در چندین تکنولوژی سنسور در یک بدن مصنوعی با مغز طبیعی یک انسان قرار می گیرد. و می توانیم با استفاده از تکنولوژی کولون، مغز در حال رشد را بازیابی کنیم.”
اینکه مغز ما داخل یک کامپیوتر آپلود شود بسیار منحصر به فرد است. اساسا این گروه قصد دارد مغز را منجمد کند و بعد از آمادهشدن تکنولوژی مخصوص، آن را در بدن مصنوعی قرار داده سپس بازیابی و تعمیر کند. بوکانگرا در توضیحی به رسانه ی Popular Science گفت: ” به محض اینکه تکنولوژی آن کاملا توسعه بیابد، مغز را درون بدن مصنوعی قرار می دهیم. عملکرد بدن مصنوعی از طریق افکار و با اندازه گیری امواج مغز خواهد بود. با استفاده از تکنولوژی نانو مشکل پیر شدن سلول های مغزی برطرف می شود؛ همچنین تکنولوژی کولون کردن در این پروژه مفید خواهد بود. “
این مساله به اندازه ی کافی شفاف است، اما در واقعیت دانشمندان سراسر جهان سال ها با این مساله مواجه بوده اند و در حقیقت مدارک تاییدکننده ای برای تحقق عملی این پروژه وجود ندارد. درست است که انسان از طریق امواج مغز می تواند چیزهایی مانند عضوی از بدن ، روبات و یا حتی بازوی انسان را کنترل کند، اما گماشتن یک مغز به تنهایی برای فکر کردن و کنترل بدن به طور مستقل دربردارنده ی مطالب دیگری ست. این یک حقیقت است که مغز ما برای تنظیم رفتار و عملکرد بدن به تنهایی عمل نمی کند. بازخورد هورمون های ما و اطلاعاتی که اعضای بدن به مغز ارسال می کنند و یا حتی باکتری هایی که در اعضای درونی فعالیت می کنند، به همان اندازه حیاتی می باشد. بنابراین جای تعجب نیست که متخصصان نسبت به این خبر هیومی عکس العمل خاصی نداشته اند. مایکل ماون، یک مشاور نرم افزاری بریتانیایی ، به رسانه ی Huffington Post گفت: “تحقق این ایده بسیار سخت و حتی غیر ممکن است. ” مخصوصا اینکه تیم بوکانگرا شامل تنها دو محقق از پنج پرسنل می شود.
چگونه می توان آن را به یک ماشین متصل کرد؟ جواب این سوال به راحتی اتصال از طریق USB نیست، و همینطور تکنولوژی نانو نامفهوم است. ماون گفت : ” استخراج افکار و ایده های مشخص از ارگانی که از بافت های زنده تشکیل می شود نیازمند تکنولوژی ست که ما آن را در اختیار نداریم” . یک متخصص هوش مصنوعی به نام ریپوساتی، درستی و تحقق آن را زیر سوال می برد. او توضیح می دهد که هیچ دلیل علمی وجود ندارد که فکر کنیم تکنولوژی مورد نیاز آن تا 30 سال آینده آماده خواهد بود. در پاسخ بوکانگرا به Huffington Post می گوید : ” هیومی یک پروژه ی مشخص است. قبول داریم که بسیار جاه طلبانه به نظر می رسد، اما همین امر اشتیاق کافی برای ادامه ی فعالیت در این زمینه را فراهم می کند.”این جواب چندان قانع کننده نیست. مقصود این نیست که پروژه را زیر سوال ببریم که البته به این معنی نیست که بتوانند زمینه ای از علم را که ذهن های برتر جهان قادر به شکافتن آن نبوده اند منقلب کنند. اگرچه این ایده بسیار جالب است، زندگی زمانی تمام می شود که بدن از کار بایستد. اگر تصور آن برایتان ناخوشایند است ، خوش شانس هستید که تا زمان تحقق آن زنده نخواهید بود.
.
.
منبع: sciencealert
