تصاویر کمیاب از سیاره ی زحل

تصاویر کمیاب از سیاره ی زحل ، زیبایی های این سیاره را به خوبی نشان می دهد.

سیاره ی زحل با شکوه ترین حلقه ی سیاره ای را در منظومه ی شمسی دارد؛ اما حلقه ی زیبای آن، تنها دلیل منحصر به فرد بودن این غول گازی زیبا نیست. سیاره ی زحل با چشم غیر مسلح از روی کره ی زمین قابل مشاهده است. البته باید بدانیم که مشاهده ی زحل با چشم غیر مسلح از فاصله ی 746 مایلی (1200 کیلومتری)، با کیفیت تصاویر ثبت شده توسط فضاپیمای کاسینی ناسا برابری نمی کند. این فضا پیما از سال 2004 تا کنون در حا گردش به دور این سیاره است.
در برخی از تصاویر کاسینی، زحل را یک سیاره ی غول آسای آرام و شناور در فضا می بینیم، در حالیکه برخی دیگر اتمسفر پویا، طوفانی و باد خیز آن را نشان می دهند.
در ادامه مجموعه ای از زیباترین تصاویر تهیه شده توسط کاسینی را خواهیم دید.

در تصویر زیر، خورشید دقیقا پشت سیاره ی زحل قراردارد. این تصویر که از فاصله ی 1.3 میلیون مایلی به ثبت رسیده، اشعه های خورشید را که از پشت حلقه ی زخل منتشر می شود، به خوبی نشان می دهد. این عکس حلقه ی E، یعنی آخرین حلقه ی بیرونی زخل را که بسیار کمرنگ است، به خوبی نمایش می دهد.

چهار حلقه ی داخلی زحل، با جزئیات آن به زیبایی در این تصویر نشان داده شده اند. نزدیکترین حلقه به زحل، حلقه ی D نام دارد، و به ترتیب از داخل به بیرون، با نام های B، C و A شناخته می شوند. این حلقه ها توسط فاصله های باریک و خالی که در تصویر می بینید از هم جدا شده اند.

در تصویر زیر، قطب شمال زحل را می بینید که یک طوفان شش جانبه با 60 مایل (96 کیلومتر) عمق و 1250 مایل (2011 کیلومتر) وسعت، این سیاره را فرا گرفته است.

شمایل عجیب این طوفان پر قدرت که در تصویر زیر با رنگ های کاذب مشخص شده، احتمالا به دلیل انبوه گازهایی است که با سرعت های مختلف در حال گردش هستند. دانشمندان توانستند گرداب های شش ضلعی مشابه با این پدیده را در محیط های آزمایشگاهی با آب شبیه سازی کنند.

فضاپیمای کاسینی سرعت این طوفان را 330 مایل بر ساعت (531 کیلومتر) بر ساعت تخمین زده است. در تصویر زیر، مرکز این گردباد را با رنگ های کاذب می بینید. ارتفاع ابرهای قرمز رنگ از هاله های سبز اطراف آن کمتر است.

طوفان های الکتریکی که با نام شفق شمالی هم شناخته می شوند، در این تصویر از قطب شمالی زحل قابل مشاهده هستند. در این عکس یکی از آنها را در رنگ آبی و خارج از طوفان شش ضلعی می بینید.

در سال 2010 طوفان غیر منتظره ای به نیم کره ی شمالی زحل رسید. در عرض چند ماه این طوفان رشد کرد و به گروه عظیمی از گازهای چرخشی تبدیل شد. رنگ نارنجی کاذب که در این تصویر می بینید، پوشش این طوفان در سطح سیاره را نشان می دهد.

رنگ واقعی طوفان به رنگ سفید کرمی است، به همین دلیل به آن نقطه ی سفید زحل می گویند. دانشمندان معتقدند که این طوفان ها هر تابستان در نیم کره ی شمالی زحل به وقوع می پیوندد. (این مدت زمان، معادل هر 30 سال در کره ی زمین است.) اما دلیل وقوع این طوفان، که زودتر از موقع به وقوع پیوسته است، هنوز مشخص نیست.

این تصویر یک نمای نزدیک از طوفان را نشان می دهد. که در مجموع 267 روز تدوام داشته و گردبادی با وسعت 7500 مایل (12070 کیلومتر) را به وجود آورده است. 

این خطوط تزئیناتی زیبا که در نیم کره ی جنوبی می بینید، در واقع گرداب های بزرگی را در یکی از فعال ترین مناطق زحل، با نام کوچه ی زحل نشان می دهند. این منطقه، نقطه ای را نشان می دهد که طوفان ها به طور متداوم در هم می آمیزند. (فضا پیمای کاسینی برای اولین بار این رویداد را در سال 2004 ثبت کرده است)

طوفان اژدها یا اژدها رگبار را در این تصویر با رنگ های کاذب نارنجی نئونی، در قسمت بالا سمت راست مرکزی می بینید. اژدها رگبار در واقع طوفانی ست که گاهی اوقات در کوچه ی طوفان اتفاق می افتد؛ و دلیل وقوع آن شعله های پرفشاری هستند که امواج رادیویی قدرتمند را منتشر می کنند.

این رنگین کمان که در حلقه ی زحل می بینید، مصنوعی بوده و بعد از پردازش تصویر توسط دانشمندان به وجود آمده است. اما با تمام این اوصاف تصویر زیبایی از زحل را به وجود آورده است.

دانشمندان معتقدند که بیشتر حلقه های زحل در واقع موادی هستند که از قمر های زحل نشات گرفته و به دلیل جاذبه ی قوی سیاره، آنها را به سمت خود می کشد. حلقه ی E که در اینجا می بینید، گازهای منتشر شده توسط قمر زحل، یعنی انسلادوس، به وجود آمده است. کره ی سیاه رنگ که داخل حلقه قرار گرفته، همان انسلادوس است. 

لکه ی کوچک نورانی که بالا سمت راست، و روی خط باریک زحل قرار دارد، قمر انسلادوس را نشان می دهد. این حلقه ها باعث به وجود آمدن سایه هایی در نیم کره ی جنوبی شده و در اینجا با راه راه های تیره نشان مشخص شده اند.

در این تصویر، پایین تر از مرکز، یکی از چهار قمر شپرد زحل، با نام دفنیس، به خوبی نشان داده شده است. این قمر های بسیار کوچک که با فاصله ی نزدیکی از زحل در حال گردش هستند، به طور مداوم حلقه های آن را قطع می کنند.

زمانی که قمرهای شپرد از حلقه های زحل عبور می کنند، اختلالاتی را ایجاد می کنند؛ فضاپیمای کاسینی از طریق همین اختلالات آنها را تشخیص داده و تصاویر آنها را ثبت کرده است. در این تصویر، دفنیس را در حال ایجاد اختلالات در فاصله ی 5 مایلی (8 کیلومتری) می بینید.

این تصویر که در فاصله ی 621000 مایلی (999402 کیلومتری) گرفته شده، رنگ های واقعی زحل، همچنین تغییرات طیف رنگی آن را از رنگ آبی در قسمت شمالی تا رنگ طلایی در قسمت جنوبی، به خوبی نشان داده است. دانشمندان از دلیل این تغییر رنگ آگاهی ندارند.

این عکس نزدیک ترین قمر داخلی زحل، یعنی میماس را نشان می دهد. پشت صحنه ی این قمر، هاله ی آبی رنگ سیاره در نیمکره ی شمالی قرار گرفته است. 

نیمکره ی جنوبی زحل، یک شبه طوفان عظیم دارد که یک سوم اندازه ی طوفان شش ضلعی قطب شمال است. وسعت آن 5000 مایل (8046 کیلومتر) است. این دو تصویر لایه های مختلف و چگالی طوفانها را نشان داده است. (رنگ ها در تصاویر بالا واقعی نیستند.)

این نمای نزدیک چشم مرکزی طوفان جنوبی زحل را نشان می دهد که 40 مایل (64 کیلومتر) عمق و 350 مایل (563 کیلومتر) سرعت دارد.

در نهایت شمارا به یک چشم انداز زیبا دعوت می کنیم. به نقطه ی پایینی سمت راست نگاه کنید؛ فلش کوچکی که به یک نقطه ی آبی کوچک اشاره می کند، در واقع کره ی زمین را نشان می دهد. بزرگی زحل با 764 کره ی زمین برابری می کند.

.

با عضویت در کانال رسمی تکرا در تلگرام از آخرین اخبار روز تکنولوژی مطلع باشید.

.

منبع: techinsider

عصر تکنولوژی، تکرا