کشتی خودران که تنها از انرژی خورشید و باد استفاده می کند، در اقیانوس اطلس رها خواهد شد.
همزمان با شناور بودن این کشتی خودران در دریاها، دسته ای از پهباد ها به جمع آوری اطلاعات هواسنجی، پژوهش های اقیانوسی و تحقیقات آب و هوایی می پردازند. در این روند، کشتی خودران نقش گردآورنده ی کلی این اطلاعات را به عهده دارد، و این کار را از طریق سیستم های انرژی های تجدید پذیر برای کشتی های دریایی انجام می دهد.
این کشتی با نام Mayflower Autonomous Research Ship و به طور خلاصه مارس MARS، توسط دانشگاه پلیموث، متخصصان وسایل نقلیه ی زیر دریایی خودکار MSubs و طراحان کشتی از شرکت Shuttleworth، طراحی و تولید شده است.
برت فانف، مدیر MSubs، طی بیانیه ای نظر خود را درباره ی مارس به این شکل بیان کرد: “اگر انسان قادر به ارسال کاوشگر به مریخ، و جمع آوری اطلاعات از طریق کاوشگر خودمختار باشد، پس قطعا می تواند کشتی های بدون سرنشین را در اقیانوس اطلس و یا هر نقطه ی دیگری از جهان هم ارسال کند. این دقیقا همان هدفی ست که ما با مارس به دنبال آن هستیم.”
این کشتی که بیش از 100 پا (30متر) طول دارد، بعد از انجام مراحل آزمایشی لازم، در سال 2020 در اقیانوس اطلس رها می شود. سفر دریایی، سالرد چهارصدم اولین سفر دریایی Mayflower را در اقیانوس اطلس تا پلیموث ماساچوست، مشخص می کند.
قایق ویژه ای که طراحان برای الهام از آن استفاده می کنند، تریماران نام دارد. این قایق یک بدنه ی اصلی، و دو بدنه ی بیرونی دارد. بدنه ی های بیرونی می توانند تا 8 درصد در کاهش مقاومت موثر باشند، در حالیکه بدنه ی اصلی باعث شکست موج و کاهش اثرات آن می شود.
جان شاتل ورث که به همراه برادر خود اوریون، اداره ی شرکت Shuttleworth را به عهده دارند، در بیانیه ای اعلام کرد: “دلیل انتخاب تریماران این بود که فرم بدنه ی آن در موتور کم سرعت، کارآمد تر عمل می کند. پیکر بندی بدنه برای کاهش اثر باد توسعه یافته است، و به طور همزمان آنتن خورشیدی را به طور دقیق بسیار بالا حفظ می کند تا اثرات امواج را کاهش دهد.”
سلول های خورشیدی بسیار بزرگ تر از آن هستند که به راحتی در تریماران قرار بگیرند، بنابراین نیاز به موتورینگ کارآمد احساس می شود؛ اما سیستم بدنه ها فضای مورد نیاز سلول های خورشیدی را در شرایط مطلوب، تا 40 درصد کاهش داده است. کشتی خودران مارس می تواند در شرایط مساعد و باد کم، سرعت 23 مایل بر ساعت (37 کیلومتر بر ساعت) را به دست آورد.
طراحان این پروژه نگران طولانی بودن دوره ی آزمایش ها نیستند. برت فانف در این باره می گویذ: “عبور از اقیانوس اطلس، با شرایط مطلوب باد می تواند 7 تا 10 روز به طول بیانجامد. اما نکته ی مهم تر این است که ممکن است این سفر 7 تا 10 ماه جریان داشته باشد، بنابراین کشتی باید قادر به جمع آوری حجم داده ها برای تیم دانشمندان تحلیل گر در سواحل باشد، بدون اینکه نگران سوخت گیری، تامین دوباره ، مشکلات و یا تنهایی آن باشیم.”
.
با عضویت در کانال رسمی تکرا در تلگرام از آخرین اخبار روز تکنولوژی مطلع باشید.
.
منبع: techinsider
