فضانوردان در ایستگاه فضایی به کار و انجام ماموریت های خود می پردازند.
تصور کنید که تعدادی از فضانوردان در ایستگاه فضایی که در اندازه ی یک زمین فوتبال ساخته شده و با سرعت 180 مایل بر ساعت (289 کیلومتر بر ساعت) و در جاذبه ی صفر، در اطراف زمین در حال گردش هستند؛ قطعا در این حالت اتفاقات عجیبی رخ می دهد.
در این شرایط، عملکرد اعضای بدن دقیق نخواهد بود. غذاهای ادویه دار سلامت فضانوردان را به خطر می اندازد؛ و برای خوابیدن، باید سر معلق خود را روی بالش های شناور قرار دهند.
مایک ماسیمینو، یکی از فضانوردان سابق و معروف ناسا که در حال حاضر در دانشگاه کلمبیا به تدریس رشته ی مهندسی مکانیک مشغول است؛ شاهد زنده ی اتفاقات عجیب و جالبی ست که در ایستگاه فضایی رخ می دهد. ماسیمینو که دو بار در سال های 2002 و 2009 به ایستگاه فضایی سفر کرده است، در مراسم افتتاحیه ی “داستان های یک فضانورد” از تجربیات خود سخن گفته است. (این مراسم، روز 28 ژانویه در آکادمی موسیقی بروکلین برگزار شد.)
ماسیمینو به خبرنگار تک اینسایدر گفت: “اولین بار که کاملا وارونه شدم، احساس می کردم که فضای اطراف وارونه شده و من ثابت ایستاده ام.”
این سردرگمی پر فشار معمولا در تجربه های اول و روز های اول برای فضانوردان اتفاق می افتد. تصور کنید که با سرعت زیاد دور خود چرخیده اید، به این ترتیب احساس گیجی شدیدی به شما دست می دهد تا حدی که محیط اطراف خود را تشخیص نمی دهید، این در واقع همان تجربه ی وارونگی فضانوردان در ایستگاه فضایی است. در این شرایط، تعادل از بین رفته و عملکرد بدن بی نظم می شود. سیستم دهلیزی که از مجموعه ی سیستم های بسیار منظم تشکیل شده، وظیفه ی برقراری و حفظ تعادل، حرکت فرد، مسیر مورد نظر و سرعت را به عهده دارد؛ برای عملکرد دقیق خود به جاذبه نیاز دارد. اگر بتوانید به حالت وارونه، روی سر خود بایستید، وزن بدن خود و جریان خون و حرکت آن را به سمت سر خود احساس می کنید، به این ترتیب احساس وارونگی را دریافته اید. اما اگر در جاذبه ی صفر قرار داشته باشید، دچار سردرگمی در محیط اطراف خود می شوید. ماسیمینو در این باره اضافه کرد: “احساس می کردم که کاملا صاف و روی پاهایم ایستاده ام و فضای اطرافم وارنه شده است، این احساس واقعا عجیب بود.”
تمایل فضانوردان به خوردن غذاهای تند
.
شرایط غذا هم در ایستگاه فضایی بسیار عجیب است. عده ای از دانشمندان ناسا وظیفه ی تهیه ی غذا های سالم و مغذی را به عهده دارند، این غذاها علاوه بر مفید بودن باید خوشمزه باشند و رضایت فضانوردان را جلب کنند.
فقدان جاذبه در فضا روی مایعات بدن تاثیر می گذارد، مایعات که در حالت عادی روی زمین به سمت پایین حرکت می کنند، در شرایط جاذبه ی صفر در تمام بدن از جمله سر فضانوردان جریان دارند. به همین دلیل است که صورت فضانوردان کمی کارتونی به نظر می رسد، سر فضانوردان عملا متورم می شود. با تمام این اوصاف، وظیفه ی تهیه ی غذا در حالتی که فضانوردان سر پا می ایستند بسیار مشکل تر است، چرا که تمام اجزای داخلی بدن هم به جریان می افتند. تورم ایجاد شده در سر و بدن فضانوردان در حس چشایی آنها تاثیر می گذارد. مایک ماسیمینو در این باره می گوید: “احساس سیر بودن تقریبا در اکثر مواقع وجود دارد، به همین دلیل غذاهای تند محبوب تر هستند.” تصور کنید که یک قلپ قهوه خورده اید ولی بوی دانه های قهوه و شکلات آن را احساس نمی کنید، این احساس با خوردن هر چیز بد مزه ی دیگری تفاوتی ندارد.
به همین دلیل، فضانوردان در ایستگاه فضایی تمایل دارند که سس فلفلی تند تاباسکو را بخورند و این احساس کاملا منطقی به نظر می رسد. وقتی احساس چشایی نداشته باشید، با خوردن چیز های داغ و یا تند سعی می کنید احساس غذا خوردن را به خود القا کنید. فکر می کنید چه غذایی برای ماسیمینو و تیم او در ایستگاه فضایی مناسب بوده است؟ کوکتل میگو در بین فضانوردان طرفدار دارد، چرا که سس ترب کوهی آن باعث احساس تحرک در فضانوردان می شود.
فضانوردان در ایستگاه فضایی دست به سینه هستند
.
اسکات کلی فضانوردی ست که یک سال تمام به طور مداوم در ایستگاه فضایی زندگی کرده است؛ او اخیرا سیصدمین روز حضور خود در ایستگاه فضایی را جشن گرفت. اسکات کلی در این تصویر با حالت دست به سینه بسیار خونسرد و آرام به نظر می رسد، ولی در واقع این حالتی ست که تمام فضانوردان دارند. نا گفته نماند که دلیل مهمی پشت آن نهفته است. کلی این مساله را در روز 23 ژانویه آشکار کرد. او در پاسخ به یکی از هواداران ناسا در باره ی دست به سینه بودن همیشگی فضانوردان، گفت: “دست های فضانوردان، مثل زمین در کنار بدنشان قرار نمی گیرد، بلکه به دلیل جاذبه ی صفر، آنها هم مثل هر چیزی دیگری در ایستگاه فضایی شناور هستند. حس عجیبی ست که آنها را روبرو یا کنار خودم به حالت شناور ببینم، به همین دلیل دست به سینه ایستادن بهترین راهکار است.” این کار در واقع راه حل ساده ای برای یکی از مشکلات پیچیده ی زندگی در ایستگاه فضایی محسوب می شود. هیچ کس دوست ندارد که شبیه به فرانکشتاین در ایستگاه فضایی حرکت کند.
کلی گفته است که حتی در حالت خواب هم این حالت را حفظ می کند: “در حالت خواب هم از شناور بودن آنها جلوگیری می کنم، دستهایم را داخل کیسه خواب قرار می دهم.” این یک نمونه ی بارز از زندگی فضانوردان در ایستگاه فضایی و در جاذبه ی صفر محسوب می شود؛ کارهایی مثل غذا خوردن، حمام کردن، کنترل زمان و حتی گریه کردن از جمله ی فعالیت های فضانوردان است.
.
رفتار عجیب آب در جاذبه ی صفر
.
آب در جاذبه ی صفر و در فاصله ی 250 مایلی (402 کیلومتری) بالاتر از سطح زمین، رفتار عجیبی از خود نشان می دهد. 21 ژانویه، سیصدمین روز حضور فضانورد اسکات کلی در ایستگاه فضایی بود و او تصمیم گرفت رفتار عجیب آب را برای هواداران ناسا به نمایش بگذارد. قطره ی آب در ایستگاه فضایی می تواند جایگزین توپ پینگ پونگ باشد.
اسکات کلی با حتیاط قطره ی آبی را از بسته ی آبی که برای مصارف شستشو، نوشیدن و حمام کردن تعبیه شده، جدا کرد. مولکول های آب تمایل دارند در کنار هم قرار بگیرند. و در حالتی که جاذبه روی آن تاثیری نداشته باشد، به حالت کروی باقی می مانند، چرا که در این شکل با سطح بیرونی کمترین سطح تماس را دارند. سپس با دو سطح تفلونی، قطره ی آب را مثل توپ پینگ پونگ بازی داد. احتمال پاشیدگی قطره های بزرگتر و آسیب رساندن به تجهیزات ماشینی ایستگاه فضایی بیشتر است، ولی قطره های کوچکتر در این مورد مقاومت بیشتری دارند.
فضانوردان در ایستگاه فضایی با مشکلات زیادی روبرو هستند، اما در عین حال از جذابیت و شگفتی زیادی برخوردار است.
.
با عضویت در کانال رسمی تکرا در تلگرام از آخرین اخبار روز تکنولوژی مطلع باشید.
.
منبع: techinsider 1 , 2 , 3 , 4
