سفر میان ستاره ها با مشکلاتی روبرو است، اما محدودیت تکنولوژی و علوم مهندسی را نمی توان از جمله ی این موانع دانست.
مای جمیسن معتقد است که خطایی بزرگتر سد راه سفر میان ستاره ها ست: انسانیت.
مای جمیسن، محقق ارشد پروژه ی کشتی ستاره ی صد ساله است؛ پروژه ی نامبرده، به پشتیبانی دولت ایالات متحده شکل گرفته و وظیفه ی طرح ریزی سفر میان ستاره ih را در 100 سال آینده به عهده دارد. این پروژه با سوالات زیادی روبرو شده است، به کجا می رویم؟ چگونه به آنجا می رسیم؟ زمانی که به آنجا برسیم، چه اتفاقی خواهد افتاد؟
جمیسن، اولین خانم رنگین پوست فضانوردی ست که در سال 1992 از شاتل فضایی اندور، به فضا سفر کرد. از آن زمان تا به حال، در زمینه های فیزیک، رقص، بازیگری و تخصص در آینده، فعالیت داشته است.
در کنفرانس تکنولوژی، سرگرمی و طراحی TED امسال، جمیسون درباره ی مشکلات عدم توانایی انسان در برقراری ارتباط با یکدیگر صحبت کرد. انسان های متفاوت با نژاد ها،عقاید و مذهب های گوناگون، نمی توانند در یک اتاق با یکدیگر زندی کنند. چطور می توان انتظار داشت که این افراد با هم به فضا سفر کنند. او برای نمونه به موضوع گرسنگی و فقر جهانی اشاره کرد.
در حال حاضر، تولیدات مواد غذایی تقریبا 1.5 برابر بیشتر از حد نیاز انسان های روی کره ی زمین است؛ اما مشکل اصلی هدر دادن این غذاهاست. آمریکا به تنهایی 40 درصد این غذاها را هدر می دهد. هدف ما، رفع مشکل فقر جهانی ست، اما عملکرد ما در جهت پیشبرد هدف مورد نظر نیست. جمیسون می گوید: “مشکل ما درباره ی سهیم بودن است.”
.
او در ادامه توضیح می دهد که این موضوع در واقع قلب پروژه ی کشتی ستاره ی 100 ساله است. هدف اصلی این پروژه، این است که زندگی روی زمین را بهبود ببخشیم و در عین حال، برای سفر به آینده برنامه ریزی کنیم.
جمیسون اضافه کرد: “ما می توانیم راجع به غذا و مسائلی مانند آن بحث کنیم؛ اما مساله ی اصلی درباره ی نگرش ما به یکدیگر است. تعهد ما نسبت به پروژه های طولانی مدت چیست؟ برای آینده ای که در آن حضور نداریم، چگونه سرمایه گذاری خواهیم کرد؟”
کشتی ستاره ای که نام آن در پروژه ی کشتی ستاره ی 100 ساله به کار رفته است، در واقع استعاره ای ست از زمین خودمان؛ ما می توانیم در فراسوی سیاره ی خودمان حرکت کنیم و مکان های ناشناخته را کشف کنیم، اما تمام اینها در صورتی محقق می شود که قادر به زندگی روی زمین، به عنوان ساکنان اصلی آن نباشیم. جمیسون معتقد است که اگر متحد نباشیم و به سمت هدف مورد نظر حرکت نکنیم، تمام انرژی و زمانی که برای پروژه های آینده صرف می کنیم، می تواند سلاح خطرناک جدیدی باشد؛ که البته نمی تواند به گونه ی خودمان کمک کند. این گونه از طرز تفکر های خصمانه به شدت مخرب است. جمیسون به ساکنان زمین می گوید: “به این کره ی بزرگ نگاه کنید. همکاری کلی، یک وظیفه ی اساسی است. بنابراین اگر به کشتی ستاره ای نگاه می کنید، باید به نتیجه و نحوه ی پیشبرد آن هم فکر کنیم.”
.
با عضویت در کانال رسمی تکرا در تلگرام از آخرین اخبار روز تکنولوژی مطلع باشید.
.
منبع: techinsider
