کهکشان های کوچک ، برای اولین بار در بررسی های کهکشانی ستاره شناسان ظاهر شدند. این کشف، به توضیح راز “جذب کننده ی بزرگ” کمک می کند.
آیا می دانید که چگونه گاهی اوقات در آسمان تاریک شب، منظره ای از ستاره های کهکشان راه شیری ظاهر شده و می توان آنها مشاهده کرد؟ تماشای ردیف زیبای ستاره ها فوق العاده است.
ستاره شناسان به کشف وقایع داخل کهکشان راه شیری علاقه مند هستند. اما کهکشان راه شیری مملو از ستاره و ذرات آنهاست، بنابراین تماشای فضای داخلی آن از طریق طول موج بصری امکان پذیر نیست. همین موضوع باعث شد که ستاره شناسان از دهه ی 1800 تا به حال، 20 درصد از فضای آسمان را دست نیافتنی بخوانند. این منطقه از آسمان، در واقع ناحیه ایست که در مسیر قسمت مسطح یا تخت کهکشان قرار دارد.
در هفته ی گذشته، دانشمندان برای اولین بار اعلام کردند که با استفاده از یک تلسکوپ رادیویی توانستند سطح صاف کهکشان را مشاهده کنند؛ صدها کهکشان کوچک در این قسمت وجود دارند. این موضوع می تواند راز گرانشی بزرگ را که با نام جذب کننده ی بزرگ شناخته می شود، توضیح دهد. این مقاله در شماره ی 9 فوریه ی ژورنال Astronomical منتشر شده است.
دانشمندان در سال های 1970 تا 1980، می دانستند که جاذب های بزرگی در این قسمت وجود دارند؛ جرم منتشر کننده ی غلیظ و پنهانی که در فاصله ی 250 میلیون سال نوری با ما قرار گرفته است. اجرامی که می توانستند کهکشان ما را جذب کنند و یا اینکه چندین کهکشان دیگر را به سمت کهکشان راه شیری هدایت کنند. این واقعیت مشخص شده است که جذب کننده ی بزرگ، از نیروی گرانشی برخوردار است که انرژی آن با چندین میلیارد خورشید، برابری می کند.
ستاره شناسان توانستند تعداد 883 کهکشان را در این منطقه شناسایی کنند. یک سوم از این تعداد، در مطالعات قبلی کشف نشده بودند.
با استفاده از تلسکوپ رادیویی پارکز در سازمان تحقیقات صنعتی و علوم مشترک المنافع (CSIRO)، (آژانس دولت فدرال در زمینه ی علوم تحقیقاتی در کشور استرالیا)، گروهی از دانشمندان بین المللی با استفاده از نوعی گیرنده ی نوآورانه، به مشاهده ی آسمان و گرده های ستاره ای کهکشان راه شیری، در ناحیه ی کشف نشده ی فضا پرداختند.
پروفسور لیستر استیولی اسمیت، مقام ارشد مطالعات از دانشگاه غرب استرالیا، مرکز بین المللی تحقیقات اخترشناسی رادیویی، در بیانیه ای اعلام کرد که این مطالعات، گام جدیدی را برای توجیه منطقه ی جذب کننده ی بزرگ برداشته است. “کهکشان راه شیری بسیار زیباست، و تحقیقات روی کهکشان خودمان از جذابیت بیشتری برخوردار است. اما کهکشان راه شیری، کاملا فضای فراتر از خود را مسدود کرده است. نمی دانیم که چه چیزی باعث ایجاد شتاب گرانشی در کهکشان راه شیری می شود؛ هنوز مشخص نیست که آیا جذب کننده ی بزرگ آن را ایجاد می کند و یا چیز دیگری در پشت آن قرار دارد. در این ناحیه، تعداد کمی از کهکشان های بسیار بزرگ قرار دارند که با نام سوپر کلاستر شناخته می شوند، و کهکشان راه شیری ما با سرعت بیشتر از 2 میلیون کیلومتر در ساعت، در حال حرکت به سمت آنهاست.”
این تحقیقات، منجر به تشخیص چندین سازه ی جدید شده است، که می تواند توجیه کننده ی حرکت کهکشان راه شیری باشد. در این میان می توان به سه غلظت کهکشانی با نام های NW1، NW2 و NW3 و دو خوشه ی جدید با نام های CW1 و CW2 اشاره کرد.
پروفسور رنه کران کورتوگ از دانشگاه کیپ تاون نظر خود را این شکل اعلام کرد که: “سال هاست که ستاره شناسان در حال تلاش برای طراحی نقشه ی توزیع کهکشان های کوچک پنهان در پشت کهکشان راه شیری هستند. ما از تکنیک های زیادی استفاده کرده ایم، اما تنها مشاهدات رادیویی امکان مشاهده ی قطور ترین لایه ی ستاره و گرده ی آنها را فراهم کرده است. یک کهکشان معمولی، 100 میلیارد ستاره را در بر دارد؛ به ان ترتیب، می توان نتیجه گرفت که کشف صدها کهکشان که پشت کهکشان راه شیری پنهان شده اند، به جرم وسیعی اشاره دارد که حتی در ذهن ما نمی گنجد.”
.
با عضویت در کانال رسمی تکرا در تلگرام از آخرین اخبار روز تکنولوژی مطلع باشید.
.
منبع: earthsky
