دانشمندان باریکترین لنز جهان به ضخامت یک دو هزارم تار موی یک انسان را ایجاد کرده اند که می تواند صنعت دوربین های مینیاتوری و صفحه نمایش های انعطاف پذیر کامپیوتر را متحول کند.
دکتر Yuerui Lu از دانشگاه ملی استرالیا گفت این اکتشاف به پتانسیل چشمگیر کریستال مولیبدن دی سولفید وابسته است.
به گفته ی دکتر Lu، رهبر سیستم نانو الکترومکانیکی آزمایشگاه دانشکده ی تحقیقات مهندسی ANU، این نوع مواد کاندیدی مناسب برای صفحه نمایش های انعطاف پذیر آینده هستند. همچنین می توانیم از آرایه های لنزهای میکرو برای تقلید از چشمان ترکیبی حشرات استفاده کنیم.
این لنز ۶.۳ نانومتری از لنزهای تخت و فوق العاده نازک قبلی که از آرایه های نانو نوار طلا با ضخامت ۵۰ نانومتر ساخته شده است، پیشی می گیرد. به گفته ی دکتر Lu، مولیبدن دی سولفید، کریستالی شگفت انگیز است. این ماده در دماهای بالا عمل می کند و یک روان کننده و یک نیمه هادی خوب است و می تواند فوتون های بیشتری منتشر کند.
قابلیت دستکاری جریان نور در مقیاس اتمی می تواند منجر به کوچک سازی چشمگیری از قطعات نوری و ادغام عملکردهای پیشرفته ی نوری شود.
مولیبدن دی سولفید در دسته ای از مواد است که به عنوان شیشه هایی Chalcogenide که حاوی چند عنصر گوگرد، سلنیم و تلوریم بدون اکسیژن است، شناخته شده اند که دارای ویژگی های الکترونیکی انعطاف پذیر است که آنها را برای المان های تکنولوژی رده بالا، محبوب ساخته اند.
تیم دکتر Lu، لنزی از یک کریستال به ضخامت ۶.۳ نانومتری ایجاد کرده اند که دارای شعاعی به اندازه ی ۱۰ میکرون است. آنها کشف کرده اند که تک لایه ای از مولیبدن دی سولفید با ضخامت ۰.۷ نانومتری خواص نوری قابل توجهی نسبت به یک پرتو نوری با ضخامت ۵۰ برابر یعنی حدود ۳۸ نانومتری داشته است. این ویژگی که به عنوان طول مسیر نوری شناخته شده است، فاز نور را تعیین می کند و تداخل و پراش نوری که منتشر می کند را کنترل می کند.
مشخصه ای که کمیت قدرت اثر این ماده روی نور را تعیین می کند، ضریب شکست کریستال مولیبدن دی سولفید است که دارای ارزش بالای ۵.۵ می باشد. برای اینکه این ارزش مشخص شود آن را با الماس مقایسه می کنیم؛ ضریب شکست الماس که باعث درخشش آن می شود، تنها ۲.۴ و ضریب شکست آب این ماده ۱.۳ است. با این مقایسه می توانیم به شگفت انگیز بودن این ماده پی ببریم.
.
با عضویت در کانال رسمی تکرا در تلگرام از اخبار روز تکنولوژی مطلع باشید.
.
منبع: sciencedaily
