رفتار عجیب سیاهچاله هایی که جدیدا کشف شده اند، به درک نحوه ی شکل گیری جهان هستی کمک می کند.
محققان در آفریقای جنوبی، چیزی غیرعادی را در فاصله ی دوری از فضا کشف کرده اند: گروهی از سیاهچاله هایی که اجرامی را به صورت همگام به بیرون پرتاب می کنند!
با استفاده از تلسکوپ بزرگ Metrewave Radio (GMRT) در هند، دانشمندان توانستند گروهی از سیاهچاله های پر تراکم را کشف کنند که مرکز کهکشان های قدیمی را اشغال کرده اند؛ و تمام آنها اجرامی را در یک جهت، به سمت بیرون پرتاب می کنند. جزئیات تحقیقات این گروه در قالب مقاله ای در ژورنال Notices Letters در انجمن سلطنتی به چاپ رسیده است.
این اجرام یا جت ها، جریان های قدرتمند تابشی و ذراتی هستند که با سرعتی نزدیک به سرعت نور در امتداد محور چرخشی سیاهچاله، به فضای خارج شلیک می شوند؛ می توان گفت که آنها، نتیجه ی فرار ماده از گرانش شدید سیاهچاله ها هستند.
الگوی کیهانی این جت ها نشان می دهد که تمام سیاهچاله ها در یک جهت مشابه، در حال گردش هستند؛ و کهکشان هایی که در اشغال سیاهچاله ها قرار دارند، در فاصله ی ای به اندازه ی چند میلیارد سال نوری، در اطراف آنها قرار گرفته اند. دانشمندان معتقدند که دلیل فاصله ی زیاد قرار گیری کهکشان ها، نوسانات اولیه ایست که در مراحل اولیه ی تشکیل هستی به وجود آمده است.
ستاره شناس اندرو راس تیلور، نویسنده ی اصلی مطالعات جدید، در بیانیه ای مطبوعاتی اعلام کرد: “از آنجاییکه این کهکشان ها هیچ اطلاعاتی درباره ی یکدیگر ندارند، و هیچ راهی برای برقراری ارتباط و تبادل اطلاعات، و همچنین تاثیر گذاری مستقیم آنها بر یکدیگر در مقیاس بزرگ، وجود ندارد، این چینش و هم ترازی چرخشی در طول زمان شکل گیری کهشکان ها، و در مراحل اولیه ی شکل گیری هستی، اتفاق افتاده است.”
این مطالعات، که هیچگاه توسط نظریه پردازان کیهانی پیش بینی نشده بود، باعث شگفتی محققان شد. دانشمندان بارها از GMRT، مجموعه ای از تلسکوپ های رادیویی، برای رصد اجرام در فضا استفاده کرده اند؛ برای مثال، کهکشان های شکل دهنده ی ستاره که امواج رادیویی ضعیفی را منتشر می کنند. اما تصاویر رادیویی که توسط GMRT به ثبت می رسند، به دانشمندان این امکان را می دهد که با استفاده از جت ها، محل قرار گیری کهکشان ها را آشکار کنند.
دانشمندان بر این عقیده اند که توضیحات کمی برای توجیه این پدیده وجود دارد؛ از میادین مغناطیسی کیهانی گرفته تا زمینه های مرتبط با ذرات ماده ی تاریک و یا حتی رشته های کیهانی. تحقیقات بیشتر می تواند به کسب اطلاعات بیشتر درباره ی تکامل کهکشان ها و عملکرد مرموز کیهان کمک کند.
تیلور می گوید: “ما در ابتدای درک نحوه ی شکل گیری سازه های عظیم هستیم. آغاز با انفجار بزرگ و رشد آن که در نتیجه ی اختلال در جهان هستی بوده، و در نهایت چیزی که امروزه در اختیار داریم. این مساله به ما کمک می کند که جهان فردا را کشف کنیم.”
.
با عضویت در کانال رسمی تکرا در تلگرام از آخرین اخبار روز تکنولوژی مطلع باشید.
.
منبع: techinsider
