این گالری منتخب عکس های نجومی هفته ی گذشته را در بر دارد.
با مشاهده ی این عکس ها، تصوری از اتفاقات کیهان در ذهن افراد ایجاد می شود که شاید هرگز ذهنیتی از آنها نداشته ایم. در صورت تمایل به مشاهده ی مجموعه ی کامل منتخب عکس های نجومی هفته ی گذشته می توانید به این لینک مراجعه کنید.
برای مشاهده ی این گالری با تکرا همراه شوید.
.
.
در این تصویر کهکشانی با ستاره های انفجاری را مشاهده می کنید که با نام NGC 1569 شناخته می شود؛ کهکشان نامبرده بستر گرم شکل گیری ستاره های نیرومند است. بدین ترتیب، این کهکشان تابشی خانه ی خوشه های ستاره ای عظیم است. در این تصویر، سه خوشه ی ستاره ای بزرگ را مشاهده می کنید. هر کدام از این خوشه ها، بیش از یک میلیون ستاره را در خود جای داده اند. این خوشه های درخشان، داخل حفره های عظیمی از گاز قرار گرفته اند که توسط چندین ابر نواختر ایجاد شده و باقی مانده ی پر قدرت ستاره های عظیم محسوب می شوند.
.
.
سیاره ی مشتری، بزرگترین سیاره ی منظومه ی شمسی به شمار می رود که مشهور به وقوع طوفان های رنگارنگ است. مشهور ترین آنها، “نقطه ی قرمز بزرگ” (Great Red Spot) نام دارد. اما در حال حاضر دانشمندان روی قابلیت زیبای دیگری متمرکز شده اند که توسط تلسکوپ فضایی هابل به ثبت رسیده است. موج درخشان خیره کننده ای که در تصویر مشاهده می کنید، در واقع شفق قطبی سیاره ی مشتری را نشان می دهد. شفق ها زمانی ایجاد می شوند که ذرات پر انرژی وارد اتمسفر مشتری شوند، در صورت نزدیکی این ذرات به قطب مغناطیسی سیاره و برخورد با اتم های گاز، این شفق ها به وجود می آیند.
.
.
آتش بازی ستاره ای که مشاهده می کنید در واقع آتش گرفتن انتهای کهکشان کوچک Kiso 5639 را نشان می دهد. این کهکشان کوتوله شبیه به یک پن کیک صاف شده است، اما به دلیل لبه ی منحرف آن در این تصویر، سر سوزان و دم طولانی و پر از ستاره ی درخشان، ظاهر یک موشک را به خود گرفته است. کهکشان Kiso 5639، یک نمونه ی نادر و نزدیک از کهشکان های دراز است که در اوایل دوره ی تشکیل کیهان، به فراوانی دیده می شد. ستاره شناسان معتقدند که تولد ستاره به صورت دیوانه وار، توسط باران گازهای بین کیهانی در یکی از لبه های کهکشان و در زمان حرمت آن در فضا به وجود می آید.
.
.
ماهواره ی Sentinal-2A این تصویر از کوه St Helens در واشنگتن را به ثبت رسانده است. (رنگ آمیزی این تصویر واقعی نیست) پوشش برف در رنگ آبی و مناطقی که پوشش گیاهی کمی دارند با رنگ صورتی نشان داده شده است. این آتشفشان فعال با فوران خود در می 1980 به شهرت رسید. این فوران در ادامه ی زلزله ی وحشتناکی رخ داد که منجر به حرکت لایه های زمین در قسمت شمالی آتشفشان شد؛ سپس آتشفشان مفجر شده و خیل عظیمی از خاکستر و مواد مذاب را روی کوه های پوشیده از برف، یخ و یخچال های طبیعی گستراند که چندین رانش زمین را به وجود آورد. برخی از آنها هنوز در قسمت های بالایی که در رنگ صورتی مشخص شده، قابل مشاهده هستند.
.
.
دانشمندان فضاپیمای افق های جدید ناسا موفق شدند تصاویری از Sputnik Planum، ناحیه ی گسترده ای از دشت یخ نیتروژن در پلوتو را به دست آوردند تا الگو های پیچیده ی این سطح یخی که تا به حال نمونه ی آن دیده نشده را تهیه کنند. در سمت چپ تصویر بزرگنمایی شده، کادر بسته ای از ناحیه ی سلولار مرکز اسپاتنیک را مشاهده می کنید. سمت راست تصویر بزرگنمایی شده نیز نقشه ی پراکندگی این ناحیه را نشان می دهد که از ترکیب دو تصویر از دو ناحیه مختلف به ثبت رسیده را نشان می دهد. ناحیه ی روشن در تصویر پراکندگی، بازتاب دهنده ی نور خورشید بوده و آن را در خلاف جهت خورشید، منتشر می کند؛ این عملکرد احتمالا به دلیل بافت یکسان آنهاست. ناحیه ی تیره تری که در نقشه ی پراکندگی مشاهده می کنید درواقع بازتاب دهنده ی نور خورشید در جهت موافق آن است؛ این احتمال وجود دارد که بافت متفاوت، دلیل این رفتار باشد. این نمای جدید و با ارزش درواقع الگو های متمایز و پیچیده ای را در داخل سلول به نمایش گذاشته اند که قبلا قابل مشاهده نبوده است.
.
.
واضح ترین چیزی که در نمای اول از تصویری که توسط فضاپیمای کاسینی به ثبت رسیده در ذهن ایجاد می شود، حلقه های زحل و قمر یخی انسلادوس است. با بررسی دقیق تر، نیمه ی تاریک یا شب سیاره ی زحل را نیز تشخیص خواهید داد که با بازتاب نور خورشید که توسط حلقه ها انعکاس شده، کمی روشن شده است. (بالا، قسمت مرکز تصویر)
.
با عضویت در کانال رسمی تکرا در تلگرام از آخرین اخبار روز تکنولوژی مطلع باشید.
.
منبع: wired
