به گفته دانشمندان ژاپنی، ممکن است، در نهایت معمای حلقه های زحل – از معروف ترین ویژگی های منظومه شمسی – حل شود. از آنجایی که حلقه های زحل برای نخستین بار در قرن هفدهم کشف شدند، مطالعه ویژگی های این سیاره به مرور از تلسکوپ های مستقر در زمین به کاوشگرهای فضایی همچون ویجر و کاسینی منتقل شد. با این وجود، هنوز هم منشاء این حلقه ها نامشخص باقی مانده اند.
حال، دانشمندان برای درک این موضوع از کامپیوتر برای شبیه سازی منظومه شمسی در میلیون ها سال پیش بهره بردند. حدود چهار میلیارد سال پیش، زمانی که منظومه شمسی در حال شکل گیری بود، شی فضایی با جثه ای حدود یک پنجم زمین در نزدیکی سیاره های غول پیکر (مشتری، زحل، اورانوس و نپتون) سرگردان بود. ستاره شناسان از این دوره زمانی به عنوان “بمباران بزرگ” یاد می کنند.
دانشمندان با استفاده از شبیه سازی کامپیوتری، این تئوری را مطرح کردند که این اجرام به وسیله نیروهای جزر و مدی سیارات و قطعات آنها از بین رفته اند و سپس در مدار اطراف سیارات اسیر شده اند. پس از این، تکرار برخورد بین قطعات منجر به شکست آنها شده و مدار این اجرام به تدریج دایره ای تر شده و حلقه های فعلی شکل گرفته است.
به گفته دانشمندان، حلقه های سیارات غول پیکری مانند زحل، نتیجه طبیعی تشکیل سیارات در منظومه شمسی هستند. به این معنی که سیاره های این چنینی که در اطراف ستارگان دیگر کشف شده اند نیز به احتمال زیاد حاوی حلقه هایی هستند که به موجب فرآیند مشابهی تشکیل شده اند.
دانشمندان می گویند به تازگی حلقه هایی اطراف یک سیاره فراخورشیدی (سیاره ای خارج از منظومه شمسی) گزارش شده است. کشف بیشتر حلقه ها، اقمار و اشیاء دیگر سیارات فراخورشیدی، درک ما از منشاء کیهان را افزایش خواهد داد.
این مطالعه توسط محققان دانشگاه کوبه و موسسه تکنولوژی توکیو، ژاپن انجام شد و در نشریه ایکاروس منتشر شده است.
.
منبع: usatoday
