استادان بزرگ در برنامه ریزی، ساختمان سازی و کشاورزی یعنی مور چه ها راه های بسیار بدیعی برای اشتراک منابع غذایی و موفق بودن کلونی خود دارند. یکی از این روش های استادانه که تماس دهان به دهان است و با نام پروره رسانی (trophallaxis) شناخته می شود، راهی است برای انتقال غذا از مورچه ای به مورچه ای دیگر!
این روش برای سیر کردن خانواده عجیب به نظر می آید. دانشمندان کشف کرده اند که این دهان به دهان شدن و یا بوسه مورچه ها چیزی فراتر از چیزی است که می بینیم و در حقیقت فرصتی است برای انتقال پیام های شیمیایی مهم که نسل بعدی کلونی مورچه ها را شکل می دهد.
پرفسور ریچارد برتون از مرکز تحقیقاتی ژنومیک یکپارچه (Integrative Genomics) دانشگله لوزان سوییس معنقد است: «بسیاری از پژوهشگران تروفلکسیس را صرفا ابزار انتقال مواد غذایی می دانند ولی پروره رسانی برای منظورهای دیگری نیز استفاده می شود، مثلا وقتی پس از دوران جدایی، مورچه با همخانه خود ملاقات می کند، مواد شیمیایی غیر از مواد غذایی را مبادله می کنند.»
تیم پژوهشی به این نتیجه رسید که این مایع حاوی تعداد زیادی پروتئین است که رد مورچه ها و سطوح بالای هورمون جوانی را در بر می گیرد که نقشی مهم در افزایش اعداد حشرات، تولید مثل و رفتار آنها بازی می کند. آزمایش ها نشان داد که وجود این مواد شیمیایی در رشد لاروها هم مهم هستند و لاروهایی که این مواد شیمیایی را در بزاق خود دارند دو برابر احتمال دارد که به سنین بزرگسالی برسند.
این مسئله نشان دهنده آن است که این هورمون جوانی و سایر مولکول های منتقل شده از طریق تماس دهان به دهان مور چه ها نقش مهمی در شکل گیری آینده کلونی مورچه ها بازی می کند؛ یعنی در زمان تغذیه لاروها، فقط غذا منتقل نمی شود و در حقیقت تعداد اعضای تشکیل دهنده کلونی در آینده نیز تعیین می شود. البته مورچه ها تنها حشراتی نیستند که از پروره رسانی برای منظورهای مختلف استفاده می کنند و موریانه و زنبور نیز در این فرآیند شریکند.
.
منبع: NewAtlas
