مجیک ماشروم به بهبود اضطراب و افسردگی مرتبط با سرطان کمک می‌کند

قرن ‌هاست شَمَن ‌ها از آیاهواسکا و مجیک ماشروم برای کمک به مردم استفاده می‌کنند. حال به نظر می‌رسد، ممکن است محققان از درمان باستانی شمن ها برای درمان افسردگی و اضطراب بهره ببرند.

در واقع پس از تجربه‌ مصرف، بسیاری از افراد گزارش داده‌ اند، افکار مطلوب ‌تری داشته و تمایل بیشتری به پذیرش وضعیت فعلی خود داشته ‌اند. به‌ جای از خود بی خود شدن و یا نشئگی، اکثر افراد با مصرف مجیک ماشروم با تجربه‌ ها و احساسات گذشته آشتی کرده و آرامش درونی می‌ یابند.

پاتریک متیس یکی از این افراد است، او به همین شکل بر سرخوردگی و افسردگی خود غلبه کرده است. وی تا قبل از این اضطراب و افسردگی شدیدی داشت و به نظر می رسید، سرطان مجرای صفرا او را از پای در آورده بود.

متیس که به دنبال دست یافتن به آرامش بود، برای شرکت در آزمایشی در مرکز پزشکی لانگون داوطلب شد و به او نسخه مصنوعی سیلوسایبین داده می شد. سیلوسابین ترکیبی است که در توهم زایی مجیک ماشروم نقش دارد و در این مطالعه به خصوص به عنوان درمان بالقوه افسردگی و اضطراب به دواطلبان داده شد. لیزا کالاهان همسر متیس با یادآوری یادداشت های روزانه متیس در خلال این مطالعه، می گوید: “سفر توهم زای متیس شبیه به پرتاب شاتل فضایی بود که با برخواستن از زمین به بی وزنی و سپس فضای بی کران می رسد.”

متیس بعد از این دچار یک حمله قلبی شد؛ اما از این حمله قلبی جان سالم به درد برد و پس از آن تصمیم گرفت، شیمی درمانی را متوقف کند. به هرحال این مدیر شبکه خبری که سابقه مدیریت برنامه هایی مانند “صبح آمریکا” در شبکه تلویزیونی سی ان ان را داشت، در سال 2012 و در سن 56 سالگی در گذشت. کالاهان معتقد است، سیلوسایبین به متیس کمک کرده بر ترس از مرگ غلبه کند.

دیگر بیماران مبتلا به سرطانی که در این آزمایش که توسط محققان مرکز پزشکی لانگون در دانشگاه نیویورک انجام می پذیرفت، شرکت کرده بودند؛ تجارب مشابهی را گزارش کرده اند و عنوان کرده بودند، سیلوسایبین برای کاهش اضطراب و افسردگی مفید است. همچنین یافته های مشابهی از مطالعه ای دیگر که توسط محققان دانشگاه جانز هاپکینز انجام شده، بدست آمده است.

هر دوی این مطالعه ها نتایج مثبتی در پی داشته و نشان دادند، می توان از سیلوسایبین به عنوان یک داروی ضد اضطراب و ضد افسردگی در بیماران مبتلا به سرطان بهره برد.

مجیک ماشروم: نوعی جادو

پنجاه و یک بیمار که در آنها سرطان تشخیص داده شده بود، در مطالعه جانز هاپکینز داوطلب شدند. در همه این افراد، اضطراب، اختلال اضطراب و افسردگی مختلط، اختلال افسرده خویی، اختلال اضطراب فراگیر، اختلال افسردگی اساسی یا افسردگی دوگانه تشخیص داده شده بود.

به این بیماران به طور تصادفی دوزهای پایین و بالای سیلوسایبین داده شد، شرکت کنندگان سپس برای پنج هفته بعدی مطالعه، دوزهای مخالف را دریافت کردند. این بیماران که به خوبی تحت نظارت بودند، هیچ گونه عوارض جانبی مانند بستری شدن و یا مشکلاتی روانی را گزارش نداده اند.

همچنین در 15 درصد شرکت کنندگان با دوز بالا، استفراغ و حالت تهوع گزارش شد؛ اما در شرکت کنندگان با دوز پایین چنین چیزی مشاهده نشد. ناراحتی جسمی در 21 درصد از شرکت کنندگان دوز بالا و 8 درصد در شرکت کنندگان دوز پایین گزارش شد.

این محققان دریافتند، سیلوسایبین با دوز بالا موجب کاهش قابل توجه اقدامات پزشکی و خلق افسردگی و اضطراب می شود. نکته مهم در این مطالعه، اثرات سیلوسایبین در 78 درصد بیماران مبتلا به افسردگی و 83 درصد افراد اضطراب تا شش ماه بعد از مصرف ادامه داشت.

رولاند گریفیث، استاد روانپزشکی و علوم اعصاب دانشگاه جانز هاپکینز، پزشک و نویسنده ارشد این مطالعه، در کنفرانسی خبری گفت: “به نظر می رسد، اثرات این دارو در مطالعه ما حداقل شش یا هفت هفته و در مواردی تا شش ماه ادامه داشته است.”

وی در ادامه افزود: “این یک فرصت بسیار هیجان انگیز برای در نظر گرفتن درمانی کاملا جدید است.”

شری مارسی، ساکن شهر آن آربور، میشیگان است که بیماری سرطان پیشرفته یا اندومتر متاستاتیک در سال 2010 در او تشخیص داده شده بود. او طیف وسیعی از درمان ها، عمل جراحی، پرتودرمانی و شیمی درمانی را قبل از تصمیم به شرکت در مطالعه جانز هاپکینز انجام داده بود.

به گفته مارسی: “من خیلی افسرده بودم، و داروهای ضد افسردگی مصرف می کردم که عوارض جانبی داشتند و واقعا کمکم نمی کردند، بنابراین درمان را متوقف کردم”

وقتی به مارسی در طول مطالعه یک دوز واحد سیلوسایبین داده شد، گفته بود: “این نوعی جادو است. وقتی این دارو را دریافت کردم، گویی ابرهای غم و عذاب رفتند، بعد از این دیگر حالم خوب شد.”

مارسی می گوید، پس از این او روابط عادیش را با خانواده و دوستانش پی گرفته و دوباره درگیر فعالیتهایی شد که قبلا از آن لذت می برد. مانند، آواز خواندن، مطالعه و تای چی.

در مطالعه 9 ماهه ای که در مرکز پزشکی لانگون دانشگاه نیویورک انجام شد، 29 فرد مبتلا به افسردگی و اضطراب مرتبط به سرطان شرکت داشتند. به نیمی از شرکت کنندگان یک دوز واحد سیلوسایبین و به نیمی دیگر شبه داروی ویتامینی به نام نیاسین داده شد. 7 هفته بعد، داروهای این دو گروه تعویض شد. در این جا، هیچکدام محققان و بیماران در مورد اینکه به کدام گروه ابتدا شبه دارو و به کدام سیلوسایبین داده شده، اطلاعی نداشتند.

دکتر استفان راس مدیر بخش خدمات سو مصرف مواد مخدر و استاد دپارتمان روانپزشکی مرکز پزشکی لانگون دانشگاه نیویورک، در کنفرانسی خبری گفت: “تا پایان مطالعه، دریافتیم سیلوسایبین تاثیر سریع و فوری ضد اضطراب و ضد افسردگی دارد.”

در میان این بیماران، 83 درصد افرادی که ابتدا سیلوسایبین را دریافت کرده بودند، تا 7 هفته بعد تجربه پاسخ ضد افسردگی را داشتند و در مقابل، این برای کسانی که ابتدا نیاسین را دریافت کرده بودند، 7درصد بود. همچنین گزارش شده، این بیماران به جز سردرد یا میگرن، تهوع و اضطراب گذرا و یا ناراحتی، عارضه جانبی دیگری را تجربه نکرده اند.

شش ماه و نیم بعد از شروع مطالعه، یعنی زمانی که همه بیماران سیلوسایبین دریافت کرده بود، حدود 60 تا 80 درصد تجربه ضد افسردگی یا ضد اضطراب را داشتند.

راس می گوید: “ما قطعا این طور نتیجه گیری نمی کنیم که مصرف یک دوز برای همیشه افراد را درمان می کند. البته شگفت انگیز است که این دارو تا مدت طولانی تاثیر دارد؛ اما چیزی که مشخص است، بعید است تاثیر آن همیشگی باشد.”

وی می گوید، سیلوسایبین ممکن است، اثرات جانبی داشته باشد که تا مدت ها پس از دریافت دارو ادامه داشته باشد؛ چرا که ما دارای سطح انعطاف‌پذیری عصبی یعنی توانایی سازگاری و تغییر با تجارب مختلف، هستیم.

مطالعه سیلوسایبین

به این ترتیب، این مطالعه ها نشان دادند، ممکن است، سیلوسایبین دارای تاثیری مشابه و یا احتمالا بیشتر از داروهای ضد اضطراب و افسردگی متداول داشته باشد.

سیلوسایبین در سال 1968 وارد ایالات متحده آمریکا شد. این ماده از سوی سازمان قانون گذاری کنترل مواد آمریکا (CSA) به عنوان ماده مخدر سطح یک طبقه بندی شد. به این معنی که استفاده های پزشکی از این ماده پذیرفته نشده و پتانسیل بالایی برای سو استفاده از این ماده وجود دارد. هروئین و دیگر روانگردان ها از جمله ال اس دی و  اسید لیزرجیک دی اتیل آمید در سطح یک این طبقه بندی قرار می گیرند.

به نوشته دیوید نات از امپریال کالج لندن: “در زمانی که سیلوسایبین ممنوع اعلام شد، شواهد کافی مبنی بر مضر بودن آن در دست نبود. در برخی کشورها این ماده قانونی باقی مانده، برای مثال در مکزیک که تمام محصولات گیاهانی قانونی هستند و در هلند که کشت قارچ در برخی مراکز انجام می شود.”

با این وجود، بررسی های جدید نشان می دهد، تنها در محیط های پزشکی می توان از سیلوسایبین استفاده کرد. دکتر جورج گریر، یکی از بنیانگذاران، مدیر پزشکی و دبیر موسسه تحقیقاتی هافتر در سانتافه، نیومکزیکو که به هر دوی این مطالعات بودجه های اختصاص داده بود، می گوید: “تمرکز ما بر روی مسائل علمی است، ما بر استفاده های پزشکی، توسط پزشکان تاکید داریم. این نوع خاصی از درمان و نوع خاصی از دارو است. استفاده از این ماده باید تحت کنترل بالا و به وسیله افرادی آموزش دیده انجام شود.”

وی همچنین در ادامه گفت، شک دارد این دارو هرگز جهت مصارف خانگی برای بیماران تجویز شود.

گریر همچنین می گوید، باید سوابق شخصی و خانوادگی جنون بیماران مورد بررسی قرار گیرد. دانشمندان از مدت ها قبل، مواد روانگردانی مانند سیلوسایبین و ال اس دی را به عنوان درمان احتمالی اضطراب مرتبط با بیماری های ترمینال (بیماری ‌های پیش‌ رونده ای همچون سرطان و یا بیماری‌ های قلبی و…) مورد مطالعه قرار داده اند. اما به گفته هتی ولز مدیر بنیاد برکلی بخشی پژوهشی در آکسفورد، مطالعه این مواد در اواخر دهه 1960 بسیار دشوار شده بود.

ولز در هیچکدام از این دو مطالعه حضور نداشته و از طریق ایمیل به سی ان ان گفت: “محدودیت های قانونی سیلوسایبین به عنوان مواد مخدر در ایالات متحده و انگلستان به این معنی است که هزینه تحقیق بر روی این مواد، ده برابر مواد قانونی بوده است.”

وی در ادامه افزود: “یکی از عواقب چنین طبقه بندی، طی کردن سه سطح آزمایش کلینیکی با هزاران شرکت کننده است و تنها در صورت موفقیت این آزمایش ها و نتایج یکسان، می توانیم امیدوار به دریافت مجوز از سازمان خدمات بهداشتی و پزشکی انگستان و سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) برای استفاده از سیلوسایبین و دیگر مواد روانگردان باشیم.”

همچنین مشابه دو مطالعه فوق الذکر، مطالعه کوچکی در سال 2011 در نشریه روانپزشکی JAMA منتشر شده بود که نشان می داد، تجویز کنترل شده سیلوسایبین می تواند، جایگزینی برای درمان اضطراب و افسردگی در بیماران مبتلا به سرطان های پیشرفته شود.

دارویی با چرخه کامل

دکتر کریگ بلیندرمن مدیر مرکز پزشکی پرسبیتری- کلمبیا در دانشگاه نیوریورک می گوید، درمان پریشانی روانی (انفجار عصبی یا بحران روحی) در افراد مبتلا به سرطان به عنوان مشکلی دشوار باقی مانده است.

 بیماران مبتلا به سرطان دارای میزان شیوع اضطراب و افسردگی بالاتری، حداقل 30 درصد در مقایسه با حدود 7 درصد افراد عادی هستند. علاوه بر این، بیماران مبتلا به سرطانی که از اضطراب و یا افسردگی رنج می برند، اغلب از نتایج بد بیماری خود از کاهش کیفیت زندگی تا افزایش دردها رنج می برند.

بلیندرمن در کنفرانسی خبری گفت: ” این مطالعات قطعا به معنی مطالعات بیشتر و آن طور که شنیده ام، برنامه ریزی برای مرحله سوم مطالعه خواهد بود. بدیهی است اگر نتایج حاصل از مرحله سوم این مطالعه تاثیراتی مشابه با مطالعات پیشین داشته باشد، واقعا می توانیم این ماده را به عنوان درمان بالقوه ای برای بیماران مبتلا به سرطان و بالقوه برای بیماری‌های دیگر در نظر بگیریم و البته این نیازمند تغییر طبقه بندی سیلوسایبین از ماده مخدر سطح یک به سطح دو با در نظر گرفتن مزایای پزشکی خواهد بود.”

بلیندرمن در ادامه افزود، شمن ها و شفادهندگان معنوی درطول تاریخ از انسیوژن ها بهره برده اند. انسیوژن ترکیب شیمیایی است که در برخی گیاهان از جمله سیلوسایبین یافت می شود، در مراسم های باستانی، قبایل مختلف برای شفابخشی و آرامش مورد استفاده قرار می گرفته است.

وی در این مورد نوشته: “بازگشت به انسیوژن ها برای درمان رنج های روانی-وجودی ممکن است، نشانی از وجود چرخه کامل داروها در پذیرفتن نخستین روش ها برای شفای عمیق ترین دردها و رنج های بشری باشد.”

یافته های هر دوی این مطالعات در شماره اخیر نشریه “Psychopharmacology”به چاپ رسیده است.

.

منبع: cnn