خوشه NGC 6357، خوشه بزرگی است که اطراف آن را تابش ستارگان داغ جوان، گاز و گرد و غبارهای اجرام کیهانی در بر گرفته است. با وجودی که هیچ فصلی در فضا وجود ندارد، این خوشه کیهانی در واقع دارای نوعی زمستان سرد کیهانی است. به نظر می رسد، در ناحیه ای که خوشه NGC 6357 واقع شده، انرژی تابشی ستارگان داغِ جوان، انرژی سردی را در ابرها به دام انداخته است.
عکس، ترکیبی از داده های پرتو ایکس رصدخانه چاندرا ناسا و تلسکوپ ROSAT آلمان (به رنگ بنفش)، داده های مادون قرمز تلسکوپ فضایی اسپیتزر (به رنگ نارنجی) و داده های نوری پلتفرم بررسی آسمان SuperCosmos (به رنگ آبی) است که توسط تلسکوپ مادون قرمز انگلستان به دست آمده است.
خوشه NGC 6357 که در کهکشان راه شیری ما و در فاصله 5500 سال نوری از زمین واقع شده است، در واقع خوشه ای از خوشه ها است که حاوی سه خوشه متشکل از ستارگان جوان است که بسیار داغ و عظیم بوده و منبع انتشار پرتو ایکس هستند.
داده های اشعه ایکس رصدخانه چاندرا و ROSAT صدها منبع نقطه ای را آشکار کرده که در واقع ستارگان جوان خوشه بزرگ NGC 6357 و همچنین نشان دهنده انتشار پرتوهای ایکس گازهای داغ این ستارگان جوان هستند. علاوه بر این در این عکس، حباب ها و یا حفره هایی وجود دارند که توسط تابش این پرتوها، موادی که از سطوح این ستارگان عظیم به بیرون پرتاب شده اند و همچنین انفجار نواخترها ایجاد شده اند.
ستاره شناسان NGC 6357 و اجرام مشابه آن را، نواحی HII (اچ دو) می نامند. ناحیه HII زمانی شکل می گیرد که تابش ستارگان جوان موجب جدا شدن الکترون های اتم های هیدروژن خنثی و ارسال آن به گازهای اطراف در قالب ابرهای هیدروژنی یونیزه شود که از لحاظ علمی به آن HII گفته می شود.
یافته های این محققان در نشریه”Astrophysical Journal Supplement Series” منتشر شده است.
.
منبع: spacedaily