زمین شناسان موفق به کشف گونه جدیدی پرنده ماقبل تاریخ در شمال کانادا شدند. این فسیل که حدود 90 میلیون سال قدمت گذاری شده، یکی از قدیمی ترین فسیل های کشف شده در عرض جغرافیایی شمالی است که شواهد جدیدی از گرمایش شدید رخداد دوره کرتاسه پسین را در اختیار دانشمندان قرار داده است.
به گفته جان تاردونو، استاد و رئیس دپارتمان علوم زمین و محیط زیست دانشگاه روچستر و رهبر این اکسپدیشن (تیم اکتشافی تحقیقاتی): “پرنده ماقبل تاریخ چیزی بین یک مرغ دریایی بزرگ و یک پرنده غواص باکلان؛ البته احتمالا با دندان بوده است.”
تاردونو و تیمش این پرنده ماقبل تاریخ را تنگمیاتورنس آرکتیکا (Tingmiatornis) نامگذاری کرده اند. “Tingmiat” در زبان اینوکتیتوتی به معنای “پرندگان” است، زبان اینوکتیتوتی دارای بیش از 400 هزار گویشور در نواحی مرکزی و شرقی کانادا و شمالگان قطب شمال است.
کشف این فسیل و فسیل های دیگری که پیش از این در این منطقه کشف شده اند، شواهد روشن تری از اکوسیستمی که احتمالا در حدود 93.9 تا 89.8 میلیون سال قبل در بخش قطبی کانادا وجود داشته را در اختیار دانشمندان قرار داده است.
دونالد برینکمن، دیرین شناس مهره داران و مدیر بخش نگهداری و تحقیقات موزه سلطنتی تیرل در آلبرتا، کانادا، در این مورد گفت: “این فسیل امکان درک بهتر ترکیب جانوری و تفاوت های جانوری این منطقه را برای ما فراهم کرده است.”
همچنین سوابق آب و هوایی تاریخی می تواند به دانشمندان کمک بیشتری برای تعیین اثرات آب و هوایی بر جمعیت های جانوری، اکوسیستم ها و توزیع گونه های مختلف کند و امکان پیش بینی اثرات آب و هوایی آینده را هم فراهم کند.
تاردونو می گوید: “پیش از (کشف) این فسیل ها، گمانه زنی ها حاکی از گرم بودن این منطقه داشت؛ اما بازهم یخی های فصلی وجود داشتند. ما حدس می زنیم که اینگونه نبوده است. چرا که در آن زمان یکی از فواصل گرمای شدید زمین بوده است، زیرا منابع غذایی و بخش بزرگی از اکوسیستم نمی توانسته در یخ وجود داشته باشد.”
تاردونو و همکارانش با بهره بردن از سوابق فسیلی و رسوبی قادر به فرضیه سازی در مورد محیط زیست این پرنده ماقبل تاریخ در دوره تورونین در شمال کانادا شدند. محققان این تیم تحقیقاتی همچنین شرایط آب و هوایی این دوره را با فعالیت های آتشفشانی، خلیج آب شیرین، دمایی قابل مقایسه با شمال فلوریدای امروزی و وجود گونه های جانوری مانند لاک پشت ها، ماهی های بزرگ آب شیرین بزرگ و چامپسورس ها (گونه ای از خزندگان منقرض شده شبه کوریستودرا) مشخص کردند.
ریچارد بونو، دانشجوی دوره دکترای علوم زمین و محیط زیست دانشگاه روچستر و عضو اکسپدیشن تاردونو، توضیح می دهد: “این فسیل ها به ما می گویند، جهانی بدون یخ در قطب شمال به چه شکلی می توانسته باشد. جهان در این دوره نسبت به امروز که تندرا و حیوانات کمتری (در این نواحی) قابل مشاهده است، بسیار متفاوت بوده است.”
فسیل تنگمیاتورنس آرکتیکا بر روی گدازه های بازالتی که بر اثر مجموعه ای فوران آتشفشانی ایجاد شده بودند، کشف شد. دانشمندان بر این باورند که آتشفشان ها دی اکسید کربن زیادی را به جو زمین فرستاده اند و باعث ایجاد اثر گلخانه ای و دوره گرمای شدید قطبی شده اند. این اکوسیستم به رشد پرندگانی از جمله تنگمیاتورنس آرکتیکا کمک بسیاری کرده است.
تیم تاردونو موفق به کشف سه استخوان پرنده، بخشی از اولنا (استخوان زند زیرین) بخشهایی از استخوان بازو و بال شده اند. جولیا کلارک از دانشگاه تگزاس و یکی از اعضای این تیم، با استفاده برخی از ویژگی های این استخوان ها از جمله ضخامت و نسبت استحکام، موفق به تعیین روابط تکاملی پرندگان امروزی و همچنین احتمالا اینکه این پرندگان قادر به پرواز و شیرجه در آب بوده اند، شد.
به گفته کلارک: “این پرندگان عموزاده های پرندگانی امروزی بوده اند و با برخی از قدیمی ترین سوابق فسیلی پرندگان شمال امریکا قابل مقایسه هستند.” اکتشافات فسیلی گذشته ای که در این منطقه انجام شده بود، امکان وجود ماهیان گوشتخواری به بزرگی 30 تا 60 سانتی متر را تایید کرده بود. به این ترتیب، پرندگانی که از این ماهیان تغذیه می کرده اند، می باید دارای جثه ای بزرگ تر و همچنین دندان بوده باشند. چیزی که شواهد بسیاری خوبی در مورد ویژگی های احتمالی تنگمیاتورنس آرکتیکاها در اختیار دانشمندان قرار داده است.
عوامل فیزیولوژیکی مانند رشد سریع و دوره بلوغ، ممکن است، توضیحاتی خوبی در مورد نحوه بقای این پرندگان در رویداد دوره انقراض کرتاسه، پالئوژن باشد، رویدادی که حدود 66 میلیون سال پیش منجر به انقراض سه چهارم از گونه های گیاهی و جانوری کره زمین از جمله دایناسورها شد.
تاردونو تاکید می کند، این خصوصیات فیزیولوژیکی هنوز در حد فرضیه هستند؛ اما می گوید، محیط زیست پرنده می تواند، نشانه های روشنی از چرایی کشف این فسیل در این مکان را در خود داشته باشد.
تاردونو می گوید: “این فسیل در این منطقه کشف شده؛ چرا که همه چیز درست سرجای خودش است. منبع غذایی، آب شیرین و آب و هوایی بسیار گرم که همه از عوامل زیست محیطی هستند که این مکان را به محیط ایده آلی (برای این پرنده ماقبل تاریخ) تبدیل کرده بودند.”
یافته های این محققان در نشریه “Scientific Reports” به چاپ رسیده است.
.
منبع: futurity
