مشاهده تحول و تکامل سبک هنری نقاشان در خلال دوران خلاقانه شان چیز چندان غیرعادی نیست، اما این تغییراتِ به ظاهر ظریف، گاهی می تواند نشان دهنده چیزهای بیش از تنها بلوغ هنری و سبک منحصر به فرد این هنرمندان باشد. محققان دانشگاه لیورپول اثر قلم موی هزاران نقاش مشهور را مورد مطالعه قرار داده اند. این محققان در خلال مطالعات خود متوجه کاهش تدریجی عملکرد شناختی این نقاشان شدند.
این محققان با استفاده از تکنیکی به نام فراکتال به مطالعه این آثار پرداختند. فراکتال ها، الگوهای تکراری هندسی هستند که در طبیعت، در دانه های برف، رودخانه ها، شاخه های درختان و حتی طوفان و رعد و برق قابل مشاهده اند. به همین دلیل، از فراکتال ها به عنوان اثر انگشت طبیعت یاد می شود؛ اما محققان بر این باورند که می توانند از این الگوها نشانه هایی از اختلالات عصبی را هم دریافت کنند.
این محققان با تجزیه و تحلیل 2092 نقاشی از هفت هنرمند مشهور به این نتیجه رسیدند. این نقاشان شامل، سالوادور دالی و نروال موریسو که هر دو از بیماری پارکینسون رنج می بردند؛ جیمز بروکس و ویلم د کونینگ که از بیماری آلزایمر رنج می بردند و مارک شاگال، پابلو پیکاسو و کلود مونه بودند که همه بدون مشکل خاصی به مرگ طبیعی در گذشتند.
این تیم تحقیقاتی با تجزیه و تحلیل تغییرات فراکتال اثر قلم موی این نقاشان در طول دوره حرفه ای دریافتند، الگویی واضح در کسانی که مبتلا به زوال عصبی بودند (نسبت به نقاشانی که عمری طبیعی داشتند) پدید آمده است.
به گفته دکتر الکس فورسیت، محقق ارشد این تیم تحقیقاتی:
هنر مدت زیادی است که توسط روانشناسان به عنوان روشی موثر برای بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به اختلالات شناختی مورد استفاده قرار می گیرد. ما هم بر مبنای همین سنت، اثر هنرمندان را از طریق تجزیه و تحلیل ارتباط شخصی آن ها با قلم مو و رنگ آمیزی مورد بررسی قرار داده ایم. این فرایند پتانسیل لازم برای تشخیص و پیش بینی علائم ظهور اختلالات شناختی و عصبی را داشت.
محققان امیدوارند، این یافته ها در آینده امکان تشخیص اختلالات شناختی و بیماری های عصبی را در مراحل اولیه آن امکان پذیر کند.
یافته های این محققان در نشریه “journal Neuropsychology” به چاپ رسیده است.
.
منبع: newatlas
