مطالعات جدید نشان می‌دهند که زمین به‌صورت تصادفی مورد اصابت اجرام کیهانی قرار گرفته است. محققان با تجزیه و تحلیل دهانه های برخوردی زمین، قادر به کشف هیچ‌گونه الگوی خاصی در این دهانه نبودند.
برخی از ستاره شناسان گمان می‌کنند خورشید دارای یک ستاره همراه است که هر 26 میلیون سال به نزدیک‌ترین فاصله خود به منظومه شمسی می‌رسد و موجب داغ شدن سیارک‌ها و برخورد آن‌ها با زمین می‌شود. اما این ستاره همراه، نمسیس، تاکنون کشف نشده و حال آخرین تجزیه و تحلیل‌های دهانه های برخوردی زمین نشان می‌دهد که هیچ ترتیب و الگوی مشخصی در این مورد وجود ندارد.
بر اساس نظریه نمسیس، از آنجایی‌که زمین در هر ۵۰ میلیون سال مورد برخورد شهاب‌سنگ‌ها و سیارک‌هایی با قطر بیش از ۵ کیلومتر قرار می‌گیرد؛ ستاره‌ای به نام نمسیس هر 26 میلیون سال یک‌بار به دور خورشید می‌گردد. ستاره شناسان بر این باورند که هرگاه نمسیس به خورشید نزدیک می‌شود، میدان گرانشی آن باعث پرتاب شدن شهاب‌سنگ‌ها به‌سوی مرکز کهکشان می‌شود. در نتیجه هر 26 میلیون سال یک‌بار برخوردهای عظیم شهاب‌سنگی با سیارات منظومه شمسی روی می‌دهد. برخورد شهاب‌سنگ‌های بزرگ، از همان دست شهاب‌سنگ‌هایی که در 65 میلیون سال قبل منجر به انقراض دایناسورها شد.
دانشمندان تاکنون موفق به کشف حدود 190 دهانه برخوردی در زمین شده‌اند. محققان انستیتو تکنولوژی فدرال زوریخ و دانشگاه لوند، سوئد، با بررسی این دهانه های برخوردی، به نتایج جالب توجهی رسیده‌اند. تجزیه و تحلیل‌های این محققان نشان می‌دهد، برخی از دهانه های برخوردی ممکن است به‌وسیله برخی پدیده‌های نجومی قابل توضیح باشند؛ اما بسیاری از دهانه های برخوردی تا حد زیادی به‌صورت تصادفی به وجود آمده‌اند.
ماتیاس مایر، محققی از دپارتمان ژئوشیمی و پترولوژی انستیتو تکنولوژی فدرال زوریخ در این مورد می‌گوید: “برخی از این دهانه های برخوردی بر اثر اصابت سیارک‌های همراه ماه به وجود آمده‌اند. اما در موارد دیگر، با توجه به فاصله زیاد دهانه های برخوردی به هم، نمی‌توان این را توضیح دقیقی برای آن دانست.”
یافته‌های جدید مایر و همکارانش، نتایج مطالعه‌ای دیگر را که وی و همکارانش در سال 2015 منتشر کرده بودند، نقض می‌کند. درواقع به نظر می‌رسد، باوجود کوچکی مجموعه داده‌ها، حضور تنها چند دهانه برخوردی با قدمتی مشابه می‌تواند موجب ایجاد مدل‌های آماری اشتباهی شود.
مایر می‌گوید: “مطالعه ما نشان می‌دهد، تنها تعداد کمی از این خوشه‌های برخوردی برای اثبات وجود دوره‌ای تناوبی از برخوردهای کیهانی کافی خواهد بود.”
یافته‌های این محققان در ماهنامه انجمن نجوم سلطنتی (RAS) بریتانیا منتشر شده است.
.
منبع: upi
