از زمانی که کاوشگر کاسینی در سال 2004 وارد مدار سیاره زحل شد، این کاوشگر برخی از خیره‌کننده‌ترین تصاویر از غول گازی و قمرهای بسیار آن به ثبت رسانده است. مأموریت تاریخی کاسینی تاکنون تصاویر جذابی از جو متراکم قمر تیتان، دایره یین و یانگ یاپتوس، خطوط راه‌راه پلنگی انسلادوس و همچنین دقیق‌ترین و دیدنی‌ترین تصاویر از میماس را در اختیار ما قرار داده است.
اما مثل همه‌چیزهای خوب، روزهای خوب کاسینی هم به پایان خود نزدیک و نزدیک‌تر می‌شود. کاوشگر کاسینی روز 30 ژانویه سال جاری، آخرین مانور گذر نزدیک خود را اطراف قمر میماس انجام داد و آخرین تصاویر نمای نزدیک خود از این قمر شگفت‌انگیز را به ثبت رساند.
هرچند مأموریت‌های فضایی دیگر، بازهم به ثبت تصاویر و مشاهدات خود از میماس ادامه خواهند داد؛ اما با توجه به اینکه، کاوشگرهای دیگر در فاصله‌ای تقریبا دو برابر کاسینی، این قمر را مشاهده خواهند کرد، مشخصا دیگر شاهد چنین تصاویری با جزئیات خیره‌کننده نخواهیم بود.
و مشخصا این مانور آخر کاسینی بر فراز میماس، رویداد بسیار نادری در طول مأموریت‌های این کاوشگر محسوب می‌شود. کاوشگر کاسینی در طول سیزده سال مأموریت خود در مدار سیاره زحل، تنها هفت مانور گذر نزدیک در فواصلی کمتر از 50 هزار کیلومتر از میماس انجام داده است.
در این مانور، کاوشگر موفق به ثبت مجموعه‌ای از تصاویر شد که امکان ساخت یک موزاییک (ترکیبی) زیبا را فراهم کرد. تصویر موزاییکی که مشاهده می‌کنید، ترکیبی از ده تصویر است که به‌وسیله دوربین زاویه باز کاوشگر به ثبت رسیده‌اند و یکی از با وضوح‌ترین تصاویری است که تاکنون از قمر یخی به ثبت رسیده است.
آژانس فضایی ناسا، دو نسخه از این موزاییک دیدنی منتشر کرده است. در یکی از این تصاویر، سمت چپ میماس به‌وسیله خورشید روشن‌شده است. در نسخه دوم، نور طبیعی تنها قسمتی از میماس را نشان می‌دهد که روبروی خورشید قرار گرفت است. ناسا همچنین، انیمیشنی را منتشر کرده که بینندگان امکان تعویض موزاییک‌ها و مشاهده کنتراست بین دو موزاییک را دارند.
همان‌طور که مشاهده می‌کنید، این موزاییک نمای بسیار دقیقی از سطحی ناهموار و دهانه‌های میماس، خصوصا دهانه معروف آن که دلیل لقب “ستاره مرگ” قمر است را نشان می‌دهد. نام این دهانه به‌افتخار ویلیام هرشل (کاشف اورانوس و اقمار آن؛ اوبرون و تیتانیا و قمرهای زحل، انسلادوس و میماس)، دهانه هرشل نام‌گذاری شده است. این دهانه 139 کیلومتر، تقریبا یکم سوم خود میماس قطر دارد. دهانه هرشل در برخی بخش‌ها عمقی بیش از 10 کیلومتر دارد و ارتفاع قله مرکزی آن تا 6 کیلومتر بالاتر از کف دهانه می‌رسد.
متأسفانه دیگر شاهد نماهای نزدیک دیدنی از این قمر شگفت‌انگیز نخواهیم بود. به‌هرحال می‌توانیم، منتظر تصاویر جذابی از حلقه‌های زحل در ادامه مأموریت کاسینی باشیم.
کاوشگر کاسینی در سال ۱۹۹۷ به فضا فرستاده شد و در سال ۲۰۰۴ در مدار سیاره زحل قرار گرفت. حال، کاسینی در سال پایانی مأموریت خود قرار دارد، این کاوشگر قرار است، سپتامبر ۲۰۱۷ با شیرجه رفتن درون جو سیاره زحل به مأموریت خود پایان دهد.
.
منبع: universetoday
