متون کهن چینی و ژاپنی حاوی شرح های جالب توجهی در مورد پدیده های آب و هوای فضا در قرن های گذشته هستند. به گفته دانشمندان، این توصیف ها می تواند به پیش بینی برای توفان های خورشیدی آینده کمک کند. با وجودی که شعله های خورشیدی پتانسیل ایجاد اختلالات گسترده ای در زمین را دارند، اما اثر قابل توجه فیزیکی را برای مطالعه باقی نمی گذراند. به همین دلیل، متون کهن می تواند، برای کشف گذشته این پدیده ها ارزشمند باشد.
محققان ژاپنی دو جلد کتاب تاریخی، میگیتسوکی (شرح ماه پاک) و سانگ شی (تاریخ سانگ) را مورد بررسی قرار داده اند که دوره تاریخی بین قرن های 10 تا 14 میلادی را در بر می گیرند.
هیرواکی ایسوبه، یکی از محققان این تیم تحقیقاتی از دانشگاه کیوتو در ژاپن، می گوید:”با ترکیب ادبیات، حلقه های سالانه درختان و مشاهده فضا، قادر به کشف الگوهای روشن فعالیت های خورشیدی و رویدادهای نجومی بودیم. امروز، توفان های خورشیدی بزرگ می تواند، به طور قابل توجهی شبکه های برق و ماهواره ها را مختل کنند. ما هیچگاه تا به این حد نسبت به رویدادهای خورشیدی آسیب پذیر نبوده ایم، اما اطلاعات به دست آمده از اسناد تاریخی، به ما اجازه پیش بینی بهتر و آمادگی برای رویدادهای آینده را می دهد.”
در کتاب میگیوتسوکی، شاعر ژاپنی فوجیوارا نو تیکا، مشاهده بخارهای سرخ و سفیدی را در آسمان شب 21 و 23 فوریه سال 1204 میلادی شرح داده است که به روشنی می تواند علائمی از توفان مغناطیسی زمین در آن زمان بوده باشد.
فوجیوارا نو تیکا در کتاب خود نوشته:”بخار سرخی در شمال و شمال شرق ظاهر شد، این (رویداد) چنان بود که گویی کوهی در دوردست در حال سوختن است که رویدادی وحشتناک بود.”
در همین حال لکه خورشیدی بزرگی، نشانه ای از شدت فعالیت های مغناطیسی روی خورشید، در در همین دوره زمانی در سانگ شی شرح داده شده است.
هیساشی هایاکاوا در کتاب خود نوشته:”در حدود 10 رویداد شفق طولانی مدت را در طول این دوره یافته ایم.”
محققات می گویند، وقتی این تاریخ ها را با داده های رادیوکربن حلقه های درخت مقایسه کردند، متوجه کاهش سطح کربن 14 (نشان دهنده افزایش سطح فعالیت های خورشیدی ) در این نقاط شدند.
این متون به محققان امکان وقایع نگاری فعالیت های آب و هوای فضا را داد و همچنین نشان داد، شفق های قطبی در دوره حداکثری چرخه های خورشیدی شایع ترند. همه این دانسته ها به محققان امکان پیش بینی توفان های مغناطیسی آینده را خواهد داد.
توفان های خورشیدی با انفجار ذرات خورشید در اثر برخورد با اکسیژن و نیتروژن جو و میدان مغناطیسی زمین رخ می دهند. رویدادهای خورشیدی بسیار شدیدی که با خروج جرم از تاج خورشیدی و برخورد فوران‌های خورشیدی به لایه مگنتوسفر زمین همراه هستند، می توانند، منجر به اختلالات زیادی در سیاره شوند.
با وجودی که نویسندگان ژاپنی و چینی نگرانی فراتر از نورهای مرموز در آسمان شب نداشته اند، اما یک توفان خورشیدی بزرگ، امروز می تواند تمامی سیستم های ماهواره ای، جی چی اس، اینترنت و سیستم های ارتباطی دیگر را از کار بیاندازد و در وخیم ترین حالت ممکن؛ به تعبیری برخی از دانشمندان منجر به نابودی تمدن بشری هم شود!
آخرین توفان خورشیدی بزرگ، رویداد کارینگتون است که در قرن نوزدهم روی داده است. در توفان خورشیدی 1859، با خروج جرم از تاج خورشیدی و برخورد فوران‌های خورشیدی به لایه مگنتوسفر زمین، یکی از بزرگ‌ترین توفان‌های ژئومغناطیس تاریخ به ثبت رسید.
ستاره شناسان ریچارد سی کارینگتون و ریچارد هاجسون قادر به مشاهده نور سفید در لایه فتوسفر(قسمت درخشان و قابل‌مشاهده) خورشید و ثبت این رویداد شدند. کیهان شناسان می‌گویند، در صورت وقوع توفان خورشیدی به بزرگی رویداد کارینگتون، تمامی سیستم‌های ارتباطات جهانی مختل می‌شود.
در زمان رویداد کارینگتون، شعله‌های خورشیدی امواج الکتریکی به خطوط تلگراف برخورد کردند و تمامی سیستم ارتباطی آن زمان را با اختلال روبه‌رو کردند. در همین حال در اثر این توفان خورشیدی شفق‌های قطبی به‌قدری روشن شدند که کارگران معدن‌های طلای کوه‌های راکی به تصور اینکه آفتاب طلوع کرده، از خواب بیدار شده‌اند.
مسئله بزرگ توفان های خورشیدی غیر قابل پیش بینی بودن این پدیده های آب و هوای فضا است. به همین دلیل دانشمندان از تمامی منابع در دسترس از جمله متون کهن برای یافتن سرنخ هایی از تاریخچه فعالیت های خورشیدی و حوادث آب و هوا فضای غیر معمول بهره می برند.
متون کهنی که پیش از این از جهت محتوای علمی و یا و حقیقی خود نادیده گرفته شده اند، اکنون می توانند حاوی اطلاعات مفیدی باشند. در واقع محققان می گویند، شناسایی هر الگوی مربوط به توفان های خورشیدی می تواند به آنها برای پیش بینی و آمادگی در مقابل پدیده های مشابه در آینده کمک کند.
تسونیو تراشیما، مدیر موسسه ملی ادبیات ژاپنی می گوید، پیش از این، نوشته های فوجی فوجیوارا نو تیکا واقعا برای ویژگی های علمی شان ارزشمند تلقی نمی شدند. او می گوید:”ما اکنون می دانیم، میگیتسوکی، محاسبه دقیق و واضحی از شرایط آسمانی آن دوره فراهم کرده است.”
میگیتسوکی یادداشت های روزانه فوجی فوجیوارا نو تیکا هستند. این یادداشت ها دوره ای بیش از پنجاه ساله را در خود جای داده اند، در واقع فوجیوارا نو تیکا از سال1180 تا 1235میلادی یعنی زمانی که نویسنده 18 ساله (در برخی منابع 19 ساله) شروع به نوشتن این یادداشت های روزانه کرده و تا 73 (و یا 74) سالگی ادامه داده است.
نویسنده در این کتاب، علاوه بر شرح مسائل تاریخی و ادبی آن دوره، رویدادهای نجومی دوره خود را هم شرح داده است.
یافته های این محققان در نشریه”Space Weather” معتبر به چاپ رسیده است.
- اشاره به نقل و قولی از لارنس کراوس، کیهان شناس و نویسنده شهیر آمریکایی، او می گوید:”ما خوش شانس هستیم که چیزی به بزرگی رویداد کارینگتون در زمان تکنولوژی مدرن اتفاق نمی افتد. اگر امروز توفان خورشیدی رخ دهد و اطلاعات جهان را از بین ببرد، تمدن مدرن فرو می پاشد!”
.
منبع: sciencealert
