انسان ها هزاران سال قبل از وارد شدن مواد غذایی مانند غلات و عسل به رژیمی غذایی، از درمان های دندانپزشکی بهره می برده اند. یک جفت دندان 13 هزار ساله در ایتالیا کشف شده که در آن نشانه هایی از قدیمی ترین ماده پر کننده دندان یافت شده است. این ماده پر کننده، قیر طبیعی بوده است.
این دو دندان سانترال بالا متعلق به یک فرد هستند که در سایت باستان شناسی ریپارو فریدین در نزدیکی لوکا در ناحیه توسکانی، شمال ایتالیا کشف شده اند. هر دو دندان دارای چاله های بزرگی در سطح انسیزور (ناحیه ای که برای گاز گرفتن و بریدن غذاست) و تا قسمت داخلی دندان که اتاق پالپ نام دارد، گسترش یافته اند.
به گفته استفانو بناتزی، باستان شناسی از دانشگاه بولونیا: “این کاملا غیر عادی است، چنین چیزی در دندان های طبیعی نمی بینیم.”
بناتزی و تیمش از انواع مختلفی از تکنیک های میکروسکوپی برای مشاهده درون چاله ها بهره بردند و در نهایت متوجه مجموعه ای از علائم کوچک افقی بر روی دیواره دندان شدند که نشان می داد؛ این ناحیه با ابزاری، احتمالا سنگی کوچک، حفر شده اند.
این علائم مشابه، علائمی بودند که بناتزی و همکارانش در سایت باستان شناسی دیگری در ایتالیا کشف کرده بودند. قدمت دندان های پیشین به 14 هزار سال قبل باز می گشت و اولین مثال شناخته شده درمان های دندانپزشکی محسوب می شوند.
اما این دندان های جدید هم دارای نوآوری دندانپزشکی جدیدی هستند. این چاله ها محتوی رگه هایی از قیر با الیاف گیاهی و مو هستند؛ چیزی که بناتزی آن را شواهدی از پر کردن دندان در مقابل تاریخ می داند.
در حالی که کارکرد مو و الیاف گیاهی به درستی مشخص نیست، اما به نظر می رسد که این مواد پس از حفر چاله در دندان ها به آن اضافه شده اند. به این ترتیب، نمی توانند بقایای مواد غذایی باشند.
بناتزی می گوید، در دندانپزشکی پارینه سنگی درست به مانند داندانپزشکی مدرن، دندان ها سوراخ می شدند و درون آن ها با قیر پر می شد تا درد کاهش یابد و مواد غذایی از اتاق پالپ دور نگه داشته شوند.
کلودیو تونیز، باستان شناسی از دانشگاه ولنگونگ در استرالیا می گوید؛ ممکن است، قیر به همراه برخی گیاهان دارویی به عنوان ماده ای ضد عفونی کننده استفاده شده باشد، در بسیاری از نمونه های دندانپزشکی مقابل تاریخی از موم به این منظور استفاده شده است.
او می گوید، این دندان ها نشان می دهد، انسان های دوران پارینه سنگی درمان های دندانپزشکی را هزاران سال قبل از اینکه ما به صورت سیستماتیک مواد غذایی مانند غلات و عسل را تولید کنیم، توسعه داده بودند. چنانچه می دانید، این مواد غذایی به صورت چشمگیری با مشکلات دندان مرتبط هستند.
بناتزی می گوید که در دوره پارینه‌سنگی زبرین، یعنی زمانی که صاحبان این دندان ها زنده بوده اند، اروپا با ورود افراد جدیدی از خاور نزدیک، دستخوش تغییرات فرهنگی بزرگی شده است. این افراد احتمالا با خود مواد غذایی آورده بودند که منجر به پوسیدگی و چاله شدن دندان ها می شده است. او می گوید: “این تغییر رژیم غذایی و ایجاد چاله های دندان، منجر به شکل گیری درمان های دندانپزشکی شده است.”
البته بناتزی با وجود تنها دو دندان قادر نخواهد بود چیز زیادی در مورد این بیمار حدس بزند. تنها چیزی که با توجه به سایش دندان ها مشخص است، او (زن یا مرد) جوان نبوده و قیر ممکن است، به عنوان نوعی ماده ضد عفونی کننده مورد استفاده قرار گرفته باشد.
.
منبع: newscientist
