آژانس فضایی ناسا، ماه مه اعلام کرد که قصد دارد، کاوشگری به نام پارکر را به نزدیک‌ترین فاصله ممکن به خورشید بفرستد. یوجین پارکر اخترفیزیکدانی است که دهه 1950 نظریه بادهای خورشیدی مافوق صوت و همچنین ایده مارپیچ پارکر را مطرح کرد، از این جهت، این کاوشگر جدید ناسا به افتخار این اخترفیزیکدان برجسته، پارکر نام‌گذاری شده است.
این مأموریت قرار است، سال 2018 راه‌اندازی شود و اطلاعاتی را از بیرونی‌ترین بخش اتمسفر خورشید که به تاج خورشید مشهور است، جمع‌آوری کند. دمای تاج خورشید تا بیش از 500 هزار درجه سانتی‌گراد می‌رسد و به دلایلی که هنوز به‌درستی مشخص نیست، دمای آن بیش از هسته خورشید است.
آژانس فضایی ناسا در بیانیه‌ای اعلام کرد: “این کاوشگر بر خلاف هر فضاپیمای دیگری در تاریخ، در مداری به فاصله 4 میلیون مایلی (حدود 6.7 میلیون کیلومتری) سطح خورشید قرار می‌گیرد. این کاوشگر بخش بیرونی اتمسفر خورشید را کاوش می‌کند و مشاهدات مهمی انجام خواهد داد که می‌تواند توضیحی برای سؤال‌های مهمی باشد که ده‌ها سال است در مورد ساختار فیزیکی و کارکرد ستاره‌ها مطرح است.”
اکنون یک متخصص برجسته در این زمینه می‌گوید، کاوشگر پارکر همچنین از زمین در برابر توفان‌های ویرانگر خورشیدی محافظت می‌کند. شعله‌های خورشیدی پتانسیل ایجاد اختلالات گسترده‌ای در زمین را دارند. توفان‌های خورشیدی با انفجار ذرات خورشید در اثر برخورد با اکسیژن و نیتروژن جو و میدان مغناطیسی زمین رخ می‌دهند. رویدادهای خورشیدی بسیار شدیدی که با خروج جرم از تاج خورشیدی و برخورد فوران‌های خورشیدی به لایه مگنتوسفر زمین همراه هستند، می‌توانند، منجر به اختلالات زیادی در سیاره شوند.
آخرین توفان خورشیدی بزرگ، رویداد کارینگتون است که در قرن نوزدهم روی‌داده است. در توفان خورشیدی ۱۸۵۹، با خروج جرم از تاج خورشیدی و برخورد فوران‌های خورشیدی به لایه مگنتوسفر زمین، یکی از بزرگترین توفان‌های ژئومغناطیسی تاریخ به ثبت رسید.
ستاره شناسان ریچارد سی کارینگتون و ریچارد هاجسون قادر به مشاهده نور سفید در لایه فتوسفر(قسمت درخشان و قابل مشاهده) خورشید و ثبت این رویداد شدند. کیهان شناسان می‌گویند، در صورت وقوع توفان خورشیدی به بزرگی رویداد کارینگتون، تمامی سیستم‌های ارتباطات جهانی مختل می‌شود.
در زمان رویداد کارینگتون، شعله‌های خورشیدی امواج الکتریکی به خطوط تلگراف برخورد کردند و تمامی سیستم ارتباطی آن زمان را با اختلال روبه‌رو کردند. در همین حال در اثر این توفان خورشیدی شفق‌های قطبی به‌قدری روشن شدند که کارگران معدن‌های طلای کوه‌های راکی به تصور اینکه آفتاب طلوع کرده، از خواب بیدار شده‌اند. مسئله بزرگ توفان‌های خورشیدی غیرقابل پیش‌بینی بودن این پدیده‌های آب‌وهوای فضا است.
بر اساس تحقیقاتی که توسط محققان دانشگاه کمبریج انجام‌شده، یک توفان خورشیدی بزرگ می‌تواند، خسارت معادل 32.5 میلیارد دلار در برداشته باشد.به این جهت به‌درستی می‌توان گفت که توفان‌های خورشیدی پتانسیل رویدادهای هولناکی را دارند.
به گفته لارنس کراوس، کیهان‌شناس، اخترشناس و یکی از اعضای ساعت آخرالزمان: ”ما خوش‌شانس هستیم که چیزی به بزرگی رویداد کارینگتون در زمان تکنولوژی مدرن اتفاق نمی‌افتد. اگر امروز توفان خورشیدی رخ دهد و اطلاعات جهان را از بین ببرد، تمدن مدرن فرومی‌پاشد!”
عقربه‌های این ساعت سمبلیک، نمادی از نزدیکی انسان به انقراض و نابودی سیاره، با توجه به آسیب‌پذیری دنیا، وجود فجایعی مانند سلاح‌های هسته‌ای، تغییرات آب و هوایی و تکنولوژی‌های جدید است. تصمیم برای حرکت دادن عقربه‌های ساعت توسط دانشمندان و بولتن و هیئت امنیتی این موسسه که متشکل از فیزیکدانان و دانشمندان محیط‌زیست از سراسر جهان و با مشورت هیئت مدیره بولتن از حامیان مالی این موسسه که شامل 17 برندگان جایزه نوبل است، اتخاذ می‌شود. نزدیک‌ترین زمان به نیمه‌شب که این ساعت نشان داده دو دقیقه به نیمه‌شب بوده که در سال 1953 و به دنبال آزمایش بمب هیدروژنی دو کشور اتحاد جماهیر شوروی و ایلات متحده آمریکا بوده است.
دیوید جس، محققی از دانشگاه کوئین در بلفاست، انگلستان در یادداشتی برای وب‌سایت The Conversation، نوشت، این کاوشگر می‌تواند، مانع چنین پیامدهای مهیبی شود. او گفت: “این کاوشگر جدید خورشیدی با اندازه‌گیری مستقیم میدان مغناطیسی، چگالی پلاسما و دمای اتمسفر (خورشید) برای نخستین بار؛ درک ما را در مورد اینکه چه شرایطی در اتمسفر خورشید برای ایجاد چنین حملات شدید آب و هوایی فضایی متحول می‌کند. دانشمندان می‌توانند از این اطلاعات برای مدل‌های کامپیوتری استفاده کنند که درنهایت می‌تواند به سازمان‌های فضایی، حمل‌ونقل هوایی، برق و مخابراتی، پیش از وقوع چنین پدیده‌های ویرانگری هشدار دهد.”
.
منبع: express
