به ژانویه سال 2016 بازگردیم، زمانی که بسیاری تصور میکردند، ایدههای ایلان ماسک در مورد تونلهای حملونقل عملی نیست. ایلان ماسک ماه دسامبر (آذر)، در توییتی اعلام کرده بود: “رانندگی کلافهام میکند. قصد دارم تونلی حفر کنم!”
ایلان ماسک حتی نام شرکت سازنده تونل را بورینگ کمپانی (Boring Company، شرکت کلافه!) گذاشت. در ابتدا، تصور میشد، این گفته ماسک، شوخی بیش نباشد، اما ماسک واقعا قصد حفر تونلی در لسآنجلس را داشت. او در کنفرانس تد، ویدیو مفهومی از طرح حفر تونل بورینگ کمپانی را به نمایش گذاشت و یک هفته بعد، اولین دستگاه حفر تونل بورینگ کمپانی را در مقر اسپیس ایکس به نمایش گذاشت. او در این ویدئو مفهومی آیندهنگرانه، طرح عجیب و جاهطلبانه شرکت را به نمایش گذاشت. در این ویدئو، خودروی تسلا را دیده میشد که توسط آسانسوری آیندهنگرانه به جادهای زیرزمینی انتقال داده میشود.
و اکنون، آیندهنگر و کارآفرین مشهور روز گذشته، از طریق توییتر به دنبال کنندگان 9.63 میلیونی خود اعلام کرد که بهتازگی اسکلت فلزی آسانسور خودروی بورینگ کمپانی نصب شده و از هفته آینده شروع به کار میکند. او همچنین ویدئویی منتشر کرد که نحوه کارکرد این سیستم زیرزمینی را نشان میداد، این ویدئو درست به مانند ویدئویی بود که چند ماه قبل در خلال کنفرانس تد 2017 منتشر کرده بود.
البته ایلان ماسک در مورد طرح بورینگ کمپانی توضیحات زیادی نداده است. درواقع، ماسک به جز توییت ها و همچنین مصاحبه طولانیاش در کنفرانس تد در اواخر ماه آوریل در ونکوور، صحبت زیادی در مورد این طرح نکرده است.
برای هرکسی که نگران است، توجه ایلان ماسک به جای تسلا و اسپیس ایکس به زیرزمین معطوف شود، باید توضیح دهیم ک او در خلال کنفرانس تد گفت؛ بورینگ کمپانی- که به تازگی بخش اول از تونل آزمایشی آن در زیر مقر شرکت اسپیس ایکس در کالیفرنیا تکمیل شد- تنها 2 تا 3 درصد از وقت او را میگیرد.
ماسک سپس گفت: “این اساسا یک پارهوقت محسوب میشود و افرادی بهصورت پارهوقت مشغول آن هستند. ما برخی ماشینآلات دستدوم را خریداری کردهایم؛ این نوع کار کردن کمی آشفته است؛ اما پیشرفت خوبی داشتهایم.”
این ماشینآلات دسته دوم، مسیری را میسازند که ماسک امیدوار است که فرودگاه بینالمللی لسآنجلس را به شهرهای کالور سیتی، سانتا مونیکا، وستوود و شرمن اوک متصل کند. ماسک همچنین گفت، ماشین بورینگ کمپانی را “گودو” نامگذاری میکند.
نامگذاری ماشین حفر ایلان ماسک از روی نمایشنامه مشهور در انتظار گودو (Waiting for Godot) نوشته ساموئل بکت است. در شاهکار بکت، دو ولگرد به نامهای استراگون (گوگو) و ولادیمیر (دیدی) منتظر کسی به نام گودو هستند که نمیدانند کیست و همین انتظار در واقع امید آنها برای زندگی است! این شوخطبعی ایلان ماسک، شاید پاسخی به برخی انتقاداتی باشد که در ابتدا از طرح او میشد.
در واقع، از زمان مطرح کردن ایده بورینگ کمپانی، بسیاری از کارشناسان و متخصصان، از طرح او انتقاد کردهاند. دیوید لوینسون، مهندس حملونقلی از دانشگاه مینهسوتا، گفته بود: “اگر او بخواهد چنین تونلی در زمینهای متعلق به خودش بسازد، قدرت بیشتری خواهد داشت. اما ساخت تونلی در زمینهای عمومی (دولتی) با وجود مراحل خسته کننده و پیشرفت کند زیرساختهای موردنیاز دشوار خواهد بود.”
در واقع اگر ایلان ماسک تصمیم به ساخت تونلی برای عموم مردم را دارد، بیش از پیش ناامید خواهد شد. چراکه متخصصان و مهندسان عمران بیش از ۲۰ سال است که به این نتیجه رسیدهاند که احداث بزرگراهها و تونلها، وضعیت ترافیک را وخیمتر میکند. در واقع به نظر متخصصان، ساخت جادههای جدید، وضعیت ترافیک را بهبود خواهد داد، همچنین امکان استفاده از وسایل نقلیه عمومی و کاهش سفرهای غیرضروری را نیز کاهش خواهد داد. البته اینکه این جادهها در سالهای نخست احداث چنین امکانی را به وجود میآورند، بحثی وجود ندارد؛ اما احتمالا پس از چند سال، وضعیت ترافیک و جاده با رشد جمعیت و مسائل پیرامون آن به حالت سابق بازخواهد گشت.
بااینحال، رابرت کرویرو، استاد برنامهریزی شهری از دانشگاه برکلی، گفت: ”بیشک افزایش سریع جادهها وضعیت ترافیک را بهبود خواهد داد. بااینوجود، این (افزایش جاده) منجر به افزایش تصادفات جادهای و آلودگی هوا میشود.”
لوینسون به طعنه، گفت: “اگر همه افراد از خودروهای تسلا که از برق خورشیدی بهره میبرند، استفاده کنند، گمان میکنم، مسئله آلودگی جزئی خواهد بود.”
حملونقل عمومی ممکن است، سرمایهگذاری خوبی باشد، اما مشکلات خاص خودش را هم دارد. چراکه با کاهش بخش کوچکی از خودروهای شهری، بازهم ترافیک وضعیت وخیمی خواهد داشت. درواقع به گفته، لوینسون، این مورد هم نیاز به عوامل اجتماعی دیگری دارد که تأثیر زیادی بر روی ترافیک جادهای دارند. اما با تمامی این تفاسیر، باید منتظر گودو بمانیم!
.
منبع: inverse