اخترفیزیکدان مشهور فکر می‌کند ما ممکن است که دیگر قادر به جلوگیری از اثرات تغییرات آب و هوایی نباشیم. نیل دگراس تایسون این اظهارات در برنامه تلویزیونی جی‌پی‌اس CNN و درست پس از طوفان ایرما و هاروی با بینندگان در میان گذاشت.
نیل دگراس تایسون به این شبکه تلویزیونی گفت:
من نگرانم چراکه ممکن است نتوانیم از این عواقب این (تغییرات آب و هوایی) جلوگیری کنیم، چراکه بسیاری از شهرهای ما در سواحل اقیانوس‌ها و مجاورت دیگر آب‌ها قرار دارند. این مسئله از دو جنبه تجاری و حمل‌ونقل اهمیت بسیاری دارد. وقتی طوفان‌ها اتفاق بیفتند و سطح آب‌ها بالا بیاید، این شهر اولین جاهایی خواهند بود که آسیب می‌بینند.
نیل دگراس تایسون در مورد شواهد علمی تأثیرات زیاد فعالیت‌های انسانی روی تغییرات آب و هوایی هم صحبت کرد. او اشاره کرد که مشکلات زمانی رخ می‌دهد که رسانه‌ها و سیاستمداران، افراد و گروه‌هایی که دارای پس زمینه‌ی علمی نیستند، باعث نادیده گرفته شدن شواهد علمی می‌شوند.
نیل دگراس تایسون گفت:
سیاستمداران در مورد خوب بودن یا بد بودن علم صحبت می‌کنند، این بدین معناست که قرار نیست هیچ اتفاقی بیفتد. همان‌طور که چندین بار گفته‌ام، این آغازی بر پایان یک دموکراسی آگاهانه است. چیزی که من ترجیح می‌دهم این است که شما از لحاظ علمی حقیقت را بفهمید و سپس به بحث‌های سیاسی بپردازید.
نیل دگراس تایسون همچنین تاکید کرد که سیاست‌های ساخت‌وساز در مقیاس‌هایی که نفوذ انسان را دست‌کم می‌گیرند، کاملا غیرمسئولانه هستند. درحالی‌که تایسون در مورد ادعای خود مبنی بر اینکه تغییرات آب و هوایی به مرحله‌ای رسیده‌اند که عواقب مخرب آن تضمین شده است، اما دانشمندان هنوز این فرضیه را نپذیرفته‌اند.
همین چند روز قبل بود که محققان اعلام کردند که معیار 1.5 درجه سانتی‌گرادی هنوز هم لحاظ علمی امکان‌پذیر است. البته این منوط به این است که کشورهای متعهد به توافق‌نامه آب و هوایی پاریس پیش‌شرط‌های توافقات را به‌درستی اجرا کنند.
برآوردهای محققان نشان می‌دهد که می‌توان مقادیر انتشار کربن معادل حدود 20 سال را با میزان انتشار تا 2 تا 3 درصد به زیر 1.5 درجه سانتی‌گراد رساند. این تخمین‌ها نشان می‌دهد که امکان بیشتری (بیش از چیزی که پیش از این تصور می‌شد) برای رسیدن به محدوده 1.5 درجه سانتی‌گرادی وجود دارد.
دانشمندان می‌گویند که اگر بتوانیم به همین میزان تولید کربن را محدود کنیم، احتمالا می‌توانیم رشد دمای جهانی را تا پایان قرن حاضر به 1.5 درجه سانتی‌گراد کم‌تر از سطح دوران پیش صنعتی برسانیم. برآوردهای قبلی با استفاده از داده‌های مشابه، بودجه کربن را حدود چهار برابر کاهش داده بودند. در واقع به این ترتیب تنها سه تا پنج سال (از سال 2015 یعنی از زمان توافق‌نامه آب و هوایی پاریس) باید میزان انتشار کربن محدود می‌شد. پس به نظر می‌رسد که هنوز شانس‌هایی برای نجات سیاره‌ی زمین وجود دارد.
نیل دگراس تایسون: “ممکن است که نتوانیم از این عواقب (تغییرات آب و هوایی) جلوگیری کنیم، چراکه بسیاری از شهرهای ما در سواحل اقیانوس‌ها و مجاورت دیگر آب‌ها قرار دارند. وقتی طوفان‌ها اتفاق بیفتند و سطح آب‌ها بالا بیاید، این شهر اولین جاهایی خواهند بود که آسیب می‌بینند”
در همین رابطه تیمی دیگر از محققان که به مسئله چگونگی پدید آمدن تاثیرات طوفان‌ها می‌پردازند، به دنبال راه‌هایی برای کاهش عواقب وخیم این طوفان‌ها هستند. در همین حال، روش‌های نوآورانه جدید برای کاهش وابستگی به سوخت‌های فسیلی، همچنان در حال رشد هستند.
چینی‌ها به تازگی ساخت بزرگ‌ترین مزرعه خورشیدی شناور جهان را به پایان رساندند. این کشور هم‌اکنون دو سوم پنل های خورشیدی جهان را در اختیار دارد. این نیروگاه ۴۰ مگاواتی که دارای ۱۶۰ هزار پنل خورشیدی است، روی دریاچه‌ای در استان آنهویی چین ساخته شده است. در این ناحیه پیش از این معدن زغال‌سنگی وجود داشت که به تازگی تعطیل شده است. این بخشی از تلاش پکن برای کاهش وابستگی به سوخت‌های فسیلی است که این کشور را به یکی از بزرگ‌ترین تولیدکننده‌های گازهای گلخانه‌ای تبدیل کرده است. بااین‌وجود، هنوز هم دو سوم برق این کشور از سوخت‌های فسیل به ویژه زغال‌سنگ به دست می‌آید.
به گزارش بلومبرگ، چین از سال ۲۰۱۲، بزرگ‌ترین سرمایه‌گذار در زمینه‌ی انرژی‌های پاک بوده است. چین در سال گذاشته ۸۸ میلیارد دلار در زمینه‌ی انرژی‌های بادی و خورشیدی سرمایه‌گذاری کرد. ظرفیت انرژی خورشیدی چین در سال ۲۰۱۶، بیش از دو برابر شد. هدف رسمی مقامات چین این است که تا سال ۲۰۳۰، ۲۰ درصد مصرف برق کشور را از انرژی‌های پاک تأمین کند، در حال حاضر این میزان ۱۱ درصد است.
همچنین به‌تازگی، یک ایالت در استرالیا می‌خواهد ۱۴۶ میلیون دلار در انرژی تجدید پذیر سرمایه‌گذاری کند. این طرح ۱۴۶ میلیون دلاری ایالت ویکتوریا شامل ساخت تأسیسات تولید و ذخیره انرژی‌های تجدید پذیر و رساندن میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای تا سال ۲۰۵۰ به صفر خواهد بود. این طرح توسعه انرژی‌های تجدید پذیر به معنای کاهش وابستگی این ایالت به سوخت‌های فسیلی است. این طرح به‌تازگی، توسط ال گور معاون سابق رئیس‌جمهور آمریکا اعلام شد.
در همین حال، دولت‌ها قوانین تشویقی زیادی را برای این منظور تصویب کرده‌اند. در این زمینه کشورهای اروپایی خصوصا نروژ و آلمان پیشتاز بوده‌اند. پارلمان نروژ برای رسیدن به آب‌وهوای بی‌طرف تا سال 2030 یعنی دو دهه پیش از موعد مشخص‌شده به توافق رسیده است. هدف این طرح کاهش اثرات کربن به صفر تا 14 سال آینده است.
نمایندگان پارلمان رأی به‌سرعت بخشیدن به برنامه کاهش کربن و تجارت آلاینده‌ها برای جبران انتشار آلاینده‌ها از بخش‌هایی مانند صنایع نفت و گاز نروژ دادند. این سیاست زیست‌محیطی بخشی از چندین برنامه عمومی دیگر برای حفاظت از محیط‌زیست ازجمله به صفر رساندن جنگل‌زدایی و ممنوعیت خودروهای سوخت فسیلی در دهه آینده است.
در همین حال، به نظر می‌رسد، کشور آلمان نمی‌تواند برای آغاز دوران خودروهای بدون آلودگی، تنها به مشوق‌های مالی اتکا داشته باشد. شورای فدرال آلمان، مصوبه‌ای را مورد تصویب قرار داده که به‌موجب آن، از سال 2030، خودروهایی با موتورهای احتراق داخلی (بنزینی) ممنوع خواهند شد. از این تاریخ به بعد، شهروندان این کشور، تنها امکان خریداری خودروهایی با آلایندگی صفر، یعنی خودروهای برقی و یا هیدروژنی را خواهند داشت.
بنا به گزارش وب‌سایت فوربس، میزان فروش خودروهای دیزلی که هنوز هم از مهره‌های اصلی بازار خودروی اروپا محسوب می‌شوند، از ماه اوت در کشورهای متعددی به شدت کاهش یافته است. این امکان وجود دارد که رسوایی آلایندگی خودروهای فولکس‌واگن، بر روی فروش خودروهای دیزلی تاثیر گذاشته باشد. در جریان این رسوایی، مشخص شد، شرکت در تست تشخیص دهنده آلاینده‌های بیش از ۱۱ میلیون خودروی فولکس‌واگن و آئودی که در طول سال‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۵ فروخته شده بودند، تقلب کرده است.
حال با ترکیب، مشوق‌های بزرگ‌تر برای خودروهایی با آلایندگی صفر و همچنین طرح ممنوعیت موتورهای احتراقی، ممکن است، بسیاری از شهروندان اروپایی، در آینده‌ای نزدیک، تمایل بیشتری به خرید خودروهای برقی و یا هیدروژنی داشته باشند.
در یکی از جالب‌توجه‌ترین خبرهای اخیر، دولت هند 37 معدن متعلق به بزرگ‌تری شرکت زغال‌سنگ جهان را تعطیل کرد. به نظر صنعت زغال‌سنگ به دوران افول خود نزدیک می‌شود. به نظر می‌رسد، افزایش انرژی خورشید نقش مهمی در کاهش تقاضا برای زغال‌سنگ داشته باشد. به گزارش ایندیپندنت، شرکت اندیا کول، 82 درصد از زغال‌سنگ هند را تولید می‌کند.
معادنی که تعطیل شده‌اند، 9 درصد از معدن‌های اندیا کول را تشکیل می‌دهند. دولت هند به تازگی توجه زیادی به انرژی‌های تجدید پذیر خصوصا انرژی خورشیدی داشته است. با وجود مشوق‌های دولتی و پیشرفت‌های تکنولوژیکی، هزینه انرژی خورشیدی همچنان در حال کاهش است، به این ترتیب، به نظر می‌رسد، این طرح‌ها تولید انرژی‌های تجدید پذیر را جذاب‌تر کرده است. بنابراین، هند در راه انقلاب انرژی‌های تجدید پذیر گام مهمی برداشته است.
هند با توجه به منابعش یکی از بهترین کاندیداهای تولید انرژی خورشیدی در جهان محسوب می‌شود، اما به دلیل عدم سرمایه‌گذاری کافی در این زمینه عقب‌مانده بود؛ ولی دولت هند در سال‌های اخیر پروژه‌های عظیمی برای تغییر این رویه راه‌اندازی کرده است. دولت هند پیش این اعلام کرده بود، در نظر دارد ظرفیت تولید انرژی خورشیدی این کشور را تا سال 2022 به 100.00 مگاوات افزایش دهد. انتظار می‌رود راه‌اندازی ایستگاه بین‌المللی انرژی خورشیدی کوچین تا 25 سال آینده منجر به کاهش انتشار بیش از300.000 تن کربن که معادل کاشت 3 میلیون درخت یا عدم رانندگی در محوطه‌ای حدود 750 میلیون مایل خواهد بود، از این برای مشاهده تأثیر واقعی این تأسیسات خورشیدی هنوز باید صبر کنیم.
کاهش انرژی حاصل از زغال سنگ، کیفیت هوا را بهبود خواهد بخشید و با حرکت به سوی انرژی‌های پاک؛ مرگ‌ومیر ناشی از آلودگی هم در این کشور کاهش خواهد یافت. هند در حرکت انقلابی دیگر، آن‌ها همچنین به‌تازگی اعلام کردند که تا سال 2030، تنها خودروهای برقی در این کشور فروخته می‌شوند. گزارش جدید گزارش صندوق جمعیت سازمان ملل متحد که هفته گذشته منتشر شد، نشان می‌دهد که جمعیت هند همچنان به رشد خود ادامه می‌دهد و پیش‌بینی می‌شود، تا سال 2024 با جمعیت 2024 به چین با 1.4 میلیارد نفر برسد. این افزایش جمعیت، نیازهای انرژی هند را افزایش می‌دهد و برای تأمین انرژی چنین جمعیتی، بهره بردن از انرژی‌های حاصل از منابع انرژی تجدید پذیر می‌تواند، اهمیت زیادی داشته باشد.
با این حال از نظر نیل دگراس تایسون ، حتی اگر نشانه‌های کوچکی وجود داشته باشد که ممکن است سیاستمداران بهتر شوند؛ دیدن اینکه مقامات سیاسی چگونه سر خود را در ماسه فرو برده‌اند (همان سر زیر برف کردن)، واقعا باورکردنی نیست. اما شاید برای یک بار بتوانیم امیدوار باشیم که نیل دگراس تایسون (اخترشناسی که به تعریف مفاهیم نجومی مبتکرانه و علمی دقیق شهرت دارد) اشتباه کرده و هنوز فرصتی برای نجات از عواقب تغییرات آب و هوایی وجود دارد.
.
منبع: sciencealert
