تحقیقات جدید دانشمندان نشان داده است که نیمی از مواد موجود در کهکشان راه شیری، از جمله اتم های بدن ما از جایی خارج از این کهشکان سرچشمه گرفته اند؛ این میزان بیشتر از چیزی است که دانشمندان در گذشته تصور می کردند.
یافته های اخیر بر مبنای شبیه سازی های ابرکامپیوتری به دست آمده که پدیده جدیدی به نام intergalactic transfer (انتقال بین کهکشانی) را کشف کرده است. این مساله به دانشمندان کمک می کند که از رازهای چگونگی شکل گیری کهکشان ها پرده بردارند.
این مدل که توسط تیم ستاره شناسان دانشگاه Northwestern هدایت شده، نشان می دهد که انفجارهای ابرنواختران می تواند حجم وسیعی از گاز را به فضاهایی فراتر از کهکشان خود دفع کند؛ اتم ها نیز از طریق بادهای پرقدرت، از کهکشانی به کهشان دیگر حرکت می کنند.
محقق ارشد این تحقیقات، دنیل انجل آلکازار در این باره می گوید: “با توجه به حجم مواد خارجی که اتم های بدن ما را تشکیل داده اند، می توانیم خودمان را مسافران فضایی یا مهاجران خارج کهکشانی تلقی کنیم.”
“این احتمال وجود دارد که بخش زیادی از مواد موجود در کهکشان راه شیری، در کهکشان های دیگر بوده اند و سپس به کمک بادهای پرقدرت، رانده شده و فضای میان ستاره ای را طی کرده اند تا اینکه در نهایت خانه جدیدی در کهکشان راه شیری پیدا کردند.”
این بادهای بین کهکشانی سرعت بسیار بالایی دارند (احتمالا چند صد کیلومتر بر ثانیه)، با اینحال، روند اشتراک گذاری اتم ها در فاصله میان کهکشان ها، بیش از میلیاردها سال طول کشیده است.
تیم محققان با استفاده از سیستم شبیه سازی FIRE در محیط واقعی، توانستند یک مدل سه بعدی واقعی از کشیده شدن کهکشان ها پس از انفجار بزرگ را طراحی کنند.
الگوریتم های پیشرفته تری نیز به مجموع داده های قبلی اضافه شده و برای درک بهتر مواد جمع آوری شده در کهکشان ها کاربرد دارد. به نظر می رسد که حجم زیادی از گازها از کهکشان های کوچکتر به سمت کهکشان های بزرگ تر مثل راه شیری جریان داشتند.
کهکشان های بزرگ تر مواد بیشتری را در بر داشتند؛ فرار کردن برای اتم های سرگردان و مسافر از این کهکشان ها دشوار است؛ به همین دلیل است که اغلب این حرکت ها از کهکشان های کوچکتر به بزرگ تر جریان دارد.
دانشمندان از قبل می دانستند که مواد می توانند میان کهکشان ها حرکت کنند؛ اما از حجم آن بی اطلاع بودند. تحقیقات جدید مدعی هستند که اتم های موجود در کهکشان های بزرگ تر، مثل اتم های بدن ما، در اصل از فاصله ای بیش از یک میلیون سال نوری آمده اند.
کلاد آندره، یکی از محققان این پروژه در این باره می گوید: “این مطالعات در حقیقت درک ما از چگونگی شکل گیری کهکشان ها پس از انفجار بزرگ را تغییر داده است.”
کهکشان ها مجموعه ای از ستاره ها هستند که به صورت یک توده در کنار هم جمع آوری شده و در مجموع به دور یک جرم مشترک گردش می کنند؛ این جرم به طور معمول، یک سیاه چاله عظیم است. اما پس از انفجار بزرگ که تقریبا 14 میلیون سال قبل رخ داده، هیچ ستاره و یا کهکشانی وجود نداشت؛ تنها گاز یکپارچه بود!
دگرگونی های کوچک در جریان این گازها و کشش نیروی گرانش در نهایت به شکل گیری ستاره ها و کهکشان ها منجر شد؛ اما یافته های اخیر، اطلاعات جدیدی را پیرامون شکل گیری کهکشان ها فراهم کرده است.
فوچر گگییر معتقد است که ریشه ما کمتر از چیزی که فکر می کردیم با منابع داخلی ارتباط دارد. این مطالعات نشان می دهند که مواد پیرامون ما تا چه اندازه به اجرام دور در آسمان متصل است.
.
منبع: sciencealert
