یکی از امکانات جدید گوشی تلفن همراه هوشمند آیفون ایکس ، پرتریت لایتینگ (Portrait Lighting) است. در ادامه به آزمایش این امکان جدید و بررسی نقاط ضعف و قدرت آن خواهیم پرداخت.
آیفون ایکس و آیفون ۸ پلاس دارای امکان عکس‌برداری جدیدی به نام پرتریت لایتینگ (Portrait Lighting) هستند. امکانی که طبق گفته‌ی اپل، بسیار پیچیده‌تر از فیلترهای تصویر ساده است. این شرکت ادعا می‌کند ساعت‌های متوالی را صرف بررسی نورهای متفاوت و آثار هنرمندان بزرگ رنسانس کرده است تا بتواند نورپردازی‌هایی مشابه فضای طبیعی را در گوشی بازسازی کند. اما آیا این امکان جدید در عمل، انتظارات کاربران را برآورده می‌کند؟
قابلیت پرتریت لایتینگ
ما برای پی بردن به توانایی‌های این نرم‌افزار، بیش از ۱۰۰ تصویر را ثبت و بررسی کردیم. اما پیش از گفتگو در این باره باید نگاهی به چهار گزینه‌ی قابل دسترس در محیط پرتریت لایتینگ بیاندازیم:
- نور استودیو (Studio Light): این گزینه صورت را روشن‌تر جلوه می‌دهد و سایه‌های عمیق را از بین می‌برد.
- نور کانتور (Contour Light): نواحی کناری صورت را با سایه‌های عمیق‌تر می‌پوشاند و سطح میانی صورت را روشن‌تر می‌کند. به طور کلی این گزینه کنتراست بیشتری در تصویر ایجاد می‌کند.
- نور استیج (Stage Light): مانند گزینه‌ی قبل عمل می‌کند اما پس‌زمینه را تیره و موضوع عکس را به شکل مجزا نمایش می‌دهد.
- نور مونو استیج (Stage Light Mono): بجز امکانات نور استیج، تصویر را به شکل سیاه و سفید نمایش می‌دهد.
تمامی این گزینه‌ها تنها در صورتی که دوربین آیفون را در حالت پرتره استفاده کنید در دسترس خواهند بود. هرچند می‌توانید افکت مناسب را پس از برداشتن عکس انتخاب کنید و نیازی به انتخاب قبلی نیست. در ادامه بعضی از تصاویر ثبت شده توسط این نرم‌افزار و تحلیل ما از کارکرد پرتریت لایتینگ را مشاهده می‌کنید.
همانطور که در بالا می‌بینید؛ بزرگ‌ترین تفاوت در تصاویر گرفته شده توسط این نرم‌افزار و تصاویر عادی، تار بودن پس‌زمینه است. هرچند دستگاه در پردازش موها و فضای اطراف آن قدری مبتدی عمل می‌کند. در حالت کلی، پرتریت لایتینگ با موهای کوتاه راحت‌تر کنار می‌آید. همچنین در بسیاری از مدها، اشیایی که در تصویر هستند به شکل نه چندان جالبی در کادر باقی می‌مانند.
نور استودیو (Studio Light)
در حالت نور استودیو، چهره کمی روشن‌تر است و عمق بیشتری دارد. در حالت کلی، چشم‌ها مهم‌ترین بخش پرتره‌های عکاسی هستند و به همین دلیل است که عکاسان از نورهای استودیویی برای تصویربرداری و روشن کردن بخش‌های تاریک‌تر صورت استفاده می‌کنند. هرچند در نرم‌افزار، گزینه‌ی نور استودیو چندان هم هیجان‌انگیز نیست و تنها رنگ‌بندی کلی تصویر را کمی روشن‌تر جلوه می‌دهد. همچنین چشم‌ها را کمی روشن‌تر می‌کند که برای سبک تصویربرداری ما بسیار مناسب است. در این حالت استودیو، تصویر کمی ساده‌تر به نظر می‌رسد و جزئیات معمول خود را از دست می‌دهد.
نور کانتور (Contour Light)
همانطور که می‌بینید بخش‌های پایینی گونه تاریک‌تر هستند و بینی و بخش‌های میانی صورت روشن‌تر جلوه می‌کنند. این گزینه، کنتراست تصویر را بیشتر می‌کند. این تفاوت در مقایسه با سایر تصاویر واضح است. این حالت همچنین رنگ پوست را تا اندازه‌ای تغییر می‌دهد و به همین دلیل حالت طبیعی تصویر را از بین می‌برد. این گزینه مناسب افرادی است که به دنبال رنگ‌بندی جسورانه می‌گردند.
نور استیج (Stage Light)
این گزینه پس زمینه را به کلی محو می‌کند و به شما پرتره‌ای با پس‌زمینه‌ی سیاه تحویل می‌دهد. در این فضای به خصوص، نتیجه چندان هم جالب نیست. بخش‌هایی از شاخه‌های درختان همچنان در تصویر باقی مانده و بخش‌هایی از چهره از تصویر حذف شده است. هرچند شرایط محیطی تا حدی برای نرم‌افزار دشوار هستند. اگر روز روشن‌تر بود یا پس‌زمینه ساده‌تر جلوه می‌کرد، احتمالا نتایج بهتری کسب می‌کردیم.
نور مونو استیج (Stage Light Mono)
این گزینه تصویر را سیاه و سفید می‌کند و بیشتر به فیلتر نزدیک است. به نظر نمی‌رسد در مقایسه با گزینه‌ی استیج تغییر زیادی در تصویر ایجاد شده باشد. این گزینه تصویر را عمیق‌تر می‌کند و روحی هنرمندانه به آن می‌بخشد. همچنین بخش‌های مشکی و نقره‌ای تصویر کنتراست بسیار زیبایی برقرار می‌کنند.
ما یکسری تصویر دیگر را هم در همان محیط ثبت کردیم تا مطمئن شویم مشکلات مربوط به موها موقتی نیستند. اما اینگونه نبود و مجددا بخش‌هایی از موها در تصویر گم شدند و شاخه‌های درختان در پس زمینه باقی ماندند.
همچنین از یکی از همکارانمان در محیط دفتر تصویربرداری کردیم. می‌توانید مشاهده کنید که حالت استودیو حالا کمی سرزنده‌تر جلوه می‌کند و بخشی از چین‌های صورت را نیز پوشش می‌دهد. هرچند گزینه‌ی کانتور همچنان بسیار دراماتیک است و مانند تصاویر قبل، چهره را کمی غیرطبیعی جلوه می‌دهد.
همانطور که اشاره کردیم، نور استیج در شرایط اتاق نتیجه‌ی بسیار بهتری دارد. در این حالت پس زمینه‌ی تصویر از بین می‌رود و محیط بهم‌ریخته‌ی دفتر جای خود را به فضایی مشکی‌رنک می‌دهد و عکس را تا حدی بهتر می‌کند. همچنین موهای کوتاه‌تر نیک به دستگاه اجازه می‌دهد که جزئیات تصویر را بهتر پردازش کند. گزینه‌ی مونو هم به همین ترتیب بهتر از نمونه‌‌های قبلی عمل می‌کند.
در تصاویر بالا نیز یکی از همکارانمان را در حیاط دفتر تصویربرداری کردیم. تصویر اولیه با استفاده از پرتریت لایتینگ کمی تاریک بود. اما حالت استودیو این مشکل را به راحتی حل کرد و به زیبایی بیشتر تصویر کمک کرد. حالت کانتور همچنان برجسته و دراماتیک است و حالت استیج مجددا نتوانست پس‌زمینه‌ی پیچیده‌ی حیاط را مدیریت کند. بخشی از دست راست هم هنوز در تصویر باقی مانده است.
نتیجه‌ی نهایی
باید اعتراف کنیم که استفاده از پرتریت لایتنگ جالب و سرگرم‌کننده است. همچنین دسترسی به آن ساده بوده و نیازی به خرید یا نصب نرم‌افزار جدیدی ندارید. اما آیا این امکان پیچیده‌تر از یک فیلتر است و انقلابی در صنعت تصویربرداری به شمار می‌رود؟ به احتمال زیاد نه. هرچند افکت‌ها، در حد یک افکت بسیار خوب عمل می‌کنند. تا جایی که بررسی آثار رنسانس و نور استودیو پیش می‌روند، احتمالا میکل آنژ و رافائل تا چندسال دیگر بی‌رقیب باقی خواهند ماند.
منبع: Phone Arena
